NUMARA 12

97.BÖLÜM - Gelecekteki çocuğuma not..

Hepinize tek tek çoook teşekkürler :) Keyifli okumalar ^^ Seviliyorsunuz <3

2 Ay Sonra..    

Bir cuma akşamı Melis ve Barış’lardayız ve Melis onun için getirdiğim poğaçaları arka arkaya midesine indirmekle meşgul. Doğuma sayılı günler kaldığı için ise oturduğu yerden öyle kolayca kalkamıyor artık. Hamilelikle ilgili her zaman olduğu gibi yaptığı bir yığın şikayetten sonra muhtemelen çenesini kapatması ve beni kötü yönde etkilemeye devam etmemesi için Kerem ona yaptığım poğaçaları uzatıyor ve ortam bir anda değişiyor.

“Mm.. Zeynep bu poğaçalar bi harika!”

“Afiyet olsun Meliscim.”

“Yavaş yavaş ye hayatım.” diyor Barış yanındaki Melis’i uyarmak adına araya girerken. “Boğazına takılacak.”

“Yediklerimde gözün mü var Barış?!” diyor Melis bir anda tüm sakinliğini bozup, beni yerimden sıçratırken. Barış ise derin bir nefes veriyor.

“Ne alakası var şimdi Meliscim? Dokuz aydır yiyorsun, bir şey diyor muyum?”

“Ha sen dokuz ay boyunca benim lokmalarımı saydın yani?!” diyor Melis gözlerini pörtleterek kaşlarını havaya kaldırırken. “Bravo Barış!”

“Haydaa! Ben şimdi öyle mi dedim?”

“Ben anlayacağımı anladım!” diyor Melis kafasını aşağı yukarı sallarken elindeki poğaçadan bir ısırık daha alarak. “Tamam Barış.”

“Melis saçmalama lütfen.”

“Ben saçmalıyorum öyle mi?!” diyor Melis kendini işaret ederek. Daha sonra da bana doğru dönüp dudakları titreyerek konuşuyor. “Görüyorsun değil mi Zeynep? O kadar hamile kal, miden bulansın, aş er, kilo al, ağrıları çek, dokuz ay boyunca karnında taşı ama yemek yemen sorun olsun! Sakın doğurma Zeynep! Sakın! Aklın varsa çocuk falan yapayım deme!”

Melis bana sinirle söylediği cümleden sonra anında muslukları açarak hönkürerek ağlamaya başladığında Kerem, Barış ve ben şaşkın şaşkın birbirimize bakıyoruz. Kerem gözlerini devirirken, hamileler konusunda deneyimli olan Barış hemen Melis’in omzuna kolunu atarak onu sakinleştirmeye çalışıyor.

“Ya hayatım ben öyle demedim ki. Sen yanlış anladın beni. Ben sadece boğulmandan korktum. Sana bir şey olacak diye yani. Yoksa istediğini ye.”

“O yüzden yani?” diyor Melis burnunu çekerek ağlamasına bir son verirken. Barış ise hemen gözyaşlarını siliyor.

“Evet.”

“Ay canıııım..” diyor Melis kocaman gülümseyip, Barış’ın yanağına bir öpücük kondurduktan sonra bana doğru dönerek. “Görüyorsun değil mi Zeynep? Ne kadar düşünceli bir kocam var. İyi ki evlenmişim, iyi ki çocuk yapmışım. Dünyanın en güzel şeyi bebeğini karnında taşımak.. Sen de yap.”

Daha iki saniye önce doğurma diye ciyaklayan kız, şimdi beşiz yap diyecek kıvama geldi neredeyse. Ya bu hamilelik gerçekten böyle kafa açıyor mu? İyice tırsmaya başladım da ben.

“Melis’e katılıyorum.” diyor Kerem hemen sırıtarak bana bakarken. Bakışlarımı ona doğru çevirdiğimde omuzlarını silkiyor. “Kız haklı.”