The internet guy

hoofdstuk 33

Fleur:

Met de laatste treden genomen te hebben loop ik de badkamer binnen en neem ik twee handdoeken waarvan ik een aan Samuel geef. "Wacht, ik ga kijken voor wat droge kleren" zeg ik en loop weg. Misschien vind ik wel iets in mijn vader zijn kast. Niet dat dat zo vanzelfsprekend is want ik heb mijn vader nog nooit in jogging gezien of dergelijke. Na een tijd zie ik dan toch een joggingbroek waar zelfs nog het prijskaartje aanhangt. Ik pak nog een zwart T-shirt en loop terug naar Samuel. "Hier trek dit maar even aan dan zal ik die natte kleren zometeen gaan opdrogen" zeg ik en geef de kleren aan Samuel. "Mocht je me zoeken ik ben in de kamer hiernaast ook wat droogs aantrekken" zeg ik nog snel en verlaat dan de badkamer met nog steeds die handdoek in mijn handen. Ik loop mijn kamer in en trek de natte kleren uit en gooi ze op een hoopje voor de deur. Ik pak een droge broek en een trui en trek die snel aan, mijn haar doe ik ook snel in een knot. Ik neem de natte kleding van de grond en loop naar de badkamer toe waar Samuel blijkbaar nog zit. Ik open de slaapkamer deur maar nog voor ik een stap kan zetten loop ik tegen iemand aan en laat ik alles vallen. "Sorry" hoor ik Samuel zeggen "het is niet erg" zeg ik met een glimlach en ga door mijn knieën om de kleding op te rapen "wacht ik help je wel" zegt Samuel en komt wel gevaarlijk dichtbij voor me zitten. Vooral niet omhoog kijken Fleur, vooral niet... ja ik keek omhoog. Niet bepaald mijn beste plan want daardoor zit ik al voor naar mijn gevoel veel te lang in Samuel zijn ogen te staren. Blijkbaar merkt hij het ook want er verschijnt een grijns op zijn gezicht. Ik kom snel weer tot de realiteit en raap alles weer op waarna ik zo snel mogelijk naar beneden ga. Deze situatie was veel te awkward, ik wil niets meer als vriendschap van Samuel of toch nu niet. Voor meer ben ik absoluut niet klaar en al zeker niet met hem, daarvoor is er teveel gebeurt.

"Geef maar hier" zegt Marie als ze me de keuken ziet binnenkomen met de natte kleding en neemt ze van me over. Ze loopt weg en ik ga aan het eiland zitten op een kruk. Al snel komt Samuel binnen en komt zonder iets te zeggen naast me zitten. Ik staar maar wat voor me uit en wacht tot Marie eindelijk terugkomt, de stilte die er hangt is moordend maar zelf neem ik niet de moeite om daar verandering in te brengen en heb ik er ook niet echt zin in. Als snel komt Marie terug en begint weer verder in de kookpotten te roeren. "Dus jullie kennen elkaar van school" vraagt Marie en dan pas besef ik wat ik heb fout gezegd "zitten er in jou school niet alleen meisjes" gaat ze verder en kijkt me doordringend aan. "Zei ik via school? Ik bedoelde via een vriendin" probeer ik mezelf te redden maar ik heb al door aan Marie haar gezicht dat het niet helpt en dat ze me niet geloofd. "Als je het me niet wilt zeggen hoeft dat niet hoor maar liegen moet je niet gaan doen" zegt Marie dan en geeft me een knipoog. Die wending had ik niet zien aankomen. "Eet je mee Samuel, het duurt toch nog even tot je kleren droog zijn." vraag Marie dan waarna Samuel me aankijkt of ik mijn toestemming moet geven of hij mag blijven of niet. "ja natuurlijk" antwoordt hij als hij merkt dat ik toch niet ga reageren.

Al snel krijgen we een bord met pasta voor ons geschoteld en beginnen we met eten. De hele tijd blijft het doodstil en hoor je alleen het getik van het bestek tegen het bord. Geen woord dat valt en blijkbaar hebben we beiden niet echt een idee wat te doen. Alles is opeens ook zo anders, de sfeer die tussen ons hangt is opeens awkward en niet spontaan zoals in het begin. Toen leek alles gewoon vanzelf te gaan ook al was het een kutsituatie. Maar nu, nu dat alles er redelijk normaal uitziet voelt het raar aan. Als ons bord leeg is begint Marie al meteen met afruimen "gaan jullie maar naar boven, ik ruim wel op. Je ouders komen rond 10 uur thuis en je weet wat ze vinden van jongens in je kamer dus denk daaraan" zegt ze met een knipoog en gaat verder met haar werk. Samuel en ik lopen naar boven richting mijn kamer en eenmaal daar aangekomen plof ik neer op mijn bed en gaat Samuel op mijn bureaustoel zitten. "Leuke kamer heb je" probeert Samuel een gesprek aan te knopen ik bedank hem maar alweer is het doodstil erna. "Eum ik ga denk ik maar is naar huis, Sarona zal zich vast wel afvragen waar ik blijf" Zegt hij dan en gaat al rechtstaan "maar je kleren zijn nog niet eens droog" "ik hou deze aan en breng ze morgen terug en dan neem ik de mijne wel terug mee naar huis" zegt hij loopt naar me toe.

Ik sta nu ook recht en Samuel geeft me een knuffel, hier heb je weer dat gevoel dat ik daarstraks miste. Met een glimlach duw ik hem iets van me af, ik voel zijn hand over mijn wang glijden en daarna een pluk haar achter mijn oor doen. Ik staar in zijn ogen en zie een kleine fonkel waarvan ik zachtjes moet glimlachen. Samuel komt zachtjes dichterbij tot het op een moment niet meer gaat en ik zijn lippen weer op de mijne voel. Een zalig moment tot ik allemaal weer beelden voor me zie, het beeld van Mike, hoe hij me aanraakte, hoe die andere mannen me behandelde en dan kom ik weer op het idee dat Samuel ook zo was. Ik duw hem snel van me af en sla een hand voor mijn mond. De tranen winnen weer de strijd en komen in mijn ogen, ik blijf Samuel maar aanstaren precies of hij een moord heeft gepleegd recht voor mijn neus en hij kijkt me niet-begrijpend aan. Ik voel mezelf onstabiel worden en ik ga zitten op de grond tegen het uiteinde van het bed en met mijn hoofd op mijn knieën. Ik weet niet waar die beelden vandaan kwamen maar ze maken me gewoon gek en nu nog harder nu dat ik niet alleen mezelf ermee kwets maar waarschijnlijk ook Samuel.

~~~~~~~~~~~~~~~