The internet guy

Hoofdstuk 11

Fleur:

"Hier op deze plaats moet je wachten, Mike geeft je net voor je uitstapt het spul en dan wacht je tot je x ziet. Denk eraan je praat met niemand je neemt gewoon het geld aan en geeft daarna het spul. Meer wordt er niet van je verwacht, oke" legt Samuel uit en ik knik maar naar hem. "Oke nu weet ik wat ik moet doen maar ik had nog andere vragen remember" zeg ik en ik hoor Samuel zuchten "best, wat wil mevrouw weten dan?" "Wat dacht je van alles?" Zeg ik bijdehand en ga in kleermakerszit zitten. "Mike is mijn stiefbroer, hij heeft me geholpen toen ik het moeilijker had. Hij heeft me in dit milieu gebracht. Ik heb al vaak willen stoppen maar dat gaat gewoon niet als ik in leven wil blijven. Hij laat mij onschuldige meisjes verliefd worden zodat ze willen afspreken en als ze toehappen zorgt hij ervoor dat ze in deze kamer belanden en ons helpen met dealen. Van jonge onschuldig uitziende meisjes zal de politie nu eenmaal nooit denken dat ze dealen. En van het moment dat hij merkt dat de meisjes hem tegen werken ruimt hij ze op" ik kijk hem met grote ogen aan "opgeruimd als in..." En zonder het woord uit te spreken laat ik de nagel van mijn duim over mijn hals glijden en knikt hij zachtjes naar me. "Daar gaat mijn plan om te vluchten" zeg ik droog en ik hoor Samuel grinniken. "Ja doe dat alsjeblieft niet ik voel me nog net iets te jong om te sterven en ik denk jij ook" zegt Samuel en kijkt me aan. "Wordt je zelf eigelijk ook wel eens verliefd op die meisjes?" Vraag ik dan "het is nog maar twee keer gebeurt" antwoordt hij me eerlijk en kijkt naar de grond "en je hebt ze alle twee zien sterven?" Vraag ik dan voorzichtig en heb al meteen spijt van mijn vraag. "Niet alle twee" antwoordt hij na een tijdje en ik merk dat zijn wangen een hele lichte rode kleur krijgen waarvan ik een kleine glimlach op mijn gezicht krijg. Ik weet niet waarom, ik denk omdat het er best schattig uitziet.

Ik ga wat verder op het bed zitten waarna ik me neerleg op mijn rug. Ik hoor een gegrom en leg meteen mijn hand op mijn buik. "Een beetje honger?" Vraagt Samuel met een grijns en ik knik schuldig. "Ik zal kijken of er nog iets eetbaars is anders regel ik wel wat" zegt Samuel met een knipoog en verlaat de kamer. Ik snap niet hoe een jongen als Samuel hierin terecht gekomen is. Als je hem ziet zou je nooit verwachten dat hij samenwerkt met een drugsdealer.

Samuel:

Dan maar pannenkoeken denk ik in mezelf, iets anders is er niet echt of ik zou haar chips moeten geven maar dat kan ik moeilijk doen. Gelukkig bestaat er zoiets als kant-en-klare pannenkoeken, niet zo goed als vers gemaakte maar toch beter als niets. Ik warm er een paar op en leg ze op een bord en loop ermee richting Fleur.

"Ik hoop dat je... Mike wat doe je hier?" mijn stem klinkt argwanend en Mike kijkt me met vuile grijns aan. "Ik wou gewoon wat lol hebben meer niet" zegt hij "maar zo te zien ben je druk bezig, we handelen dit later wel af schoonheid" ik zie hem knipogen naar haar en ik voel gewoon de woede in me opborrelen. Hij verlaat de kamer en ik geef de pannenkoeken aan Fleur. Zonder nog een woord tegen haar te zeggen storm ik Mike achterna "nu moet jij is goed naar mij luisteren, allemaal goed dat je die meisjes gebruikt voor je drugspraktijken, ik kon het zelfs om een of andere reden voorbij laten gaan dat je hun misbruikte maar waag het niet om ook maar één vinger naar Fleur uit te steken want dan ga je gewoon te ver!" Roep ik naar hem "probeer me maar tegen te houden" antwoordt hij me rustig met een grijns die je zo van zijn gezicht zou afslaan en geeft me een schouderklop waarna hij weer verdwijnt in zijn kantoortje. Uit woede schop ik tegen het salontafeltje en eindigt die een paar meters vooruit. Ik hoor een geklop vanuit de kamer van Fleur en loop naar haar toe. Als ik de deur opendoe zie ik haar bang kijken. Ik ga naast der zitten op het bed en maak een diepe zucht. "Je hebt alles gehoord zeker?" Vraag ik en zie haar zachtjes knikken "doe me een plezier, als hij je ooit aanraakt schreeuw zo hard je kan en laat mij het weten. Ik wil niet dat jij ook zo behandeld wordt" zeg ik dan en weer zie ik haar zachtjes knikken "ik wil hier weg Samuel" zegt Fleur dan zachtjes "ik wil weer naar mijn vrienden en familie, ik wil weer normaal voedsel binnenkrijgen, ook al apprecieer ik het enorm dat je toch moeite voor me wilt doen. Dat is niet bepaald iets wat je verwacht van de persoon die je mee gevangen houd" "ik weet het en ik zal er alles aan doen zodat het ook lukt om je hier uit te krijgen" "is het oke om je ontvoerder een knuffel te geven want ik heb er op dit moment echt een nodig" zegt ze dan en kijkt me met betraande ogen aan "ik heb nooit ergens gelezen dat het verboden is" zeg ik dan met een kleine glimlach en al snel voel ik twee armen om me heen. Ik knuffel haar terug, dit voelt zo goed even vergeet ik de situatie waarin we zitten even vergeet ik dat ik de persoon ben die haar hier heeft gebracht, even vergeet ik al mijn schuldgevoelens tegenover haar.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~