The internet guy

Hoofdstuk 13

Fleur:

Ik word de grond op getrokken en zie Mike op me zitten, een rake klap verwarmd mijn wang. Tranen lopen van mijn wangen en ik huil met grote uithalingen. "Stop met te krijsen en weer je kamer in, wees blij dat ik je mooie gezichtje nog nodig heb morgen want normaal straf ik mensen die vluchten heel anders!" Zegt Mike kordaat, hij gaat weer van me af en trekt me naar die rotslaapkamer. "Dit doe ik geen twee keer, de volgende keer dat je ze laat weglopen is het met je gedaan begrepen!" Roept hij naar Samuel en en duwt me in zijn armen. "En met jou ook" zegt hij en duwt tegen mijn hoofd waardoor ik nog meer tegen Samuel aan kom te staan, Mike loopt weer weg en slaat de deur dicht met een harde klap.
"Ben je gek? Wil je dood ofzo dan kun je je vrienden en familie ook nooit meer zien hoor" roept Samuel met opgeheven stem en houdt stevig mijn beide bovenramen vast.
"Ik snap dat je hier weg wilt, niemand wilt hier blijven, maar door acties zoals deze wordt het alleen maar moeilijker" zegt hij nu al een heel stuk rustiger, hij kijkt me aan en veegt de tranen voorzichtig weg van mijn wangen. "Mike gaat binnen een half uurtje weg, dan kun je je douchen maar tot dan blijf je hier wachten en hou je je rustig oke?" Ik knik zwakjes en ga weer liggen op het bed met mijn rug naar de deur toe gericht. Ik hoor de deur dicht gaan en begin weer te huilen.

Melissa:

"Ik wist het, ik wist dat die Scott niet te vertrouwen was. Waarom ben je niet met haar meegegaan dan was ze nooit ontvoerd geweest" roep ik naar Jarne "jij bent anders ook niet met haar meegegaan ofwel soms" kaatst hij kwaad terug en laat zich neerploffen op de bank. "Zit daar niet zo te zitten en doe iets" roep ik boos.
"Wat wil je dat ik doe? Aan ieder huis aanbellen en vragen of ze een middelgroot meisje met blond haar hebben gezien met een of andere vreemde enge man?"
"Het zou helpen" zeg ik op een teleurgestelde manier en ga naast Jarne zitten. "We kunnen toch ook niet niets doen? Het is onze beste vriendin, we moeten haar helpen" "we kunnen de politie bellen" probeert Jarne dan "hebben haar ouders al gedaan, ik ben deze morgen nog bij ze langs geweest. Het enige wat ze nu nog doen is zich storten op hun werk, nog meer als voordien" zeg ik en zucht diep "weten ze eigelijk van die scott?" vraagt Jarne dan "eerst niet maar ik heb het moeten vertellen en ik weet dat Fleur nu super boos op me is omdat ik dat heb gedaan" "ga je nu niet schuldig voelen omdat je hebt verteld hè, ze zal het heus wel begrijpen" Jarne slaat zijn arm om me heen en trekt me tegen zich aan. "Alles komt goed, we vinden haar wel. En trouwens Fleur is een harde tante, wie weet laten ze haar weer gaan gewoon omdat ze zo onhandelbaar is" zegt Jarne dan en ik moet zachtjes lachen.
"Jij weet de plaats toch waar ze hadden afgesproken, niet?"
"Ja, waarom" vraagt Jarne verbaast aan me.
"Misschien vinden we daar wel iets dat ons kan helpen? Een aanwijzing ofso, alleszins iets dat ons dichter bij Fleur brengt" zeg ik dan "en jij mag ons er naartoe brengen" zeg ik er nog achter met een grijns. Ik sta weer op en loop naar de kapstok om men jas te nemen. "En wat als we toch niets vinden" vraagt Jarne "dan hebben we het tenminste geprobeerd" zeg ik vastberaden en loop naar buiten en loop naar de auto van Jarne. "Waar een gay-bestfriend met een rijbewijs al niet goed voor is" zeg ik en stap in "jaja Fleur mag blij zijn met zo twee idioten als ons" zegt hij grinnikend start de auto.

Fleur:

Eindelijk voel ik weer warm water over men lichaam. Je kan je gewoon niet voorstellen hoe goed dat voelt. Ik stap uit de douche en begin me af te drogen. Het is best wel vies maar ik heb geen andere keuze dus doe ik mijn kleding die ik al aanhad weer aan inclusief ondergoed maarja het is dat of naakt. Ik loop weer uit de badkamer en zie Samuel op een stoel recht voor de deur zitten. "Klaar" vraagt hij en ik knik, we lopen samen weer terug naar mijn kamertje en ik laat me weer neerploffen op het bed. Net op dat moment komt Mike binnen. "Ik hoop dat je er nu al klaar voor bent want vanavond is het zover" zegt hij. "Wat? Je zei toch morgen" vraagt Samuel verbaast "in het leven moet je flexibel zijn loverboy" antwoordt Mike hem met een grijns en verdwijnt dan weer. "Oke, je weet nog wat je moet doen" vraagt Samuel me dan met een bedrukt gezicht en slaakt een diepe zucht "het spul afgeven, het geld ontvangen, tegen niemand een woord zetten en vooral geef verkeerde bewegingen maken" ratel ik af terwijl ik met men ogen rol.
"Mooi, wacht hier ik ga je kleding halen" "ja want ik kan hier echt weg eh dat hebben we gezien" zeg ik sarcastisch en laat me achterovervallen op het bed.
Als Samuel de kamer weer binnenkomt heeft hij de kleding vast die ik waarschijnlijk straks moet aandoen. "Hier trek maar een keer aan, dan kunnen we meteen zien of het past" zegt hij en loopt weer weg. Ik kleed me om en voel me super ongemakkelijk. Het jurkje dat net onder mijn kont komt en met veel te diepe decolleté is niet meteen het eerste ding wat ik zou kiezen. "Klaar" hoor ik Samuel achter de deur vragen "heb je niet meteen een shirt met daarop 'pak me' het gaat hetzelfde effect hebben hoor, trouwens ik dacht dat je iemand onschuldig nodig had. Dit is niet bepaald onschuldig" zeg ik en ik hoor Samuel grinniken terwijl hij naar binnen loopt.
"Perfect" hoor ik hem zeggen.
"Dat is hoe je het bekijkt natuurlijk" antwoord ik mompelend terug "trouwens weet je wel hoe koud het is buiten, ik ga nog doodvriezen als ik dit aanhoud!"
"Je moet maar vijf minuten naar buiten, dat zal nog wel lukken" "hoe medelevend" antwoord ik hem sarcastisch terug en ga zitten op het bed. "Het is sneller gebeurt dan je denkt" zegt Samuel dan en legt zijn hand op mijn bovenbeen. De ene helft van me warmt helemaal op van zijn aanraking maar de andere helft vertrouwd het niet echt. Ik haal zijn hand weer weg glimlach zwakjes naar hem. "Ik ben zo terug, ik moet nog iets regelen" zegt Samuel dan en vertrekt weer.
Dat het maar snel avond is dan is het sneller gebeurt.