The internet guy

Hoofdstuk 22

Samuel:

"Weetje dit zou echt iets voor Fleur zijn" zegt Sarona en houd een zwart jurkje in de lucht, het is stoer maar tegelijkertijd schattig. "Waar is Fleur eigelijk?" Vraagt ze dan en ik kijk om me heen, nergens is ze te bekennen. Ik doorzoek de hele winkel maar ik zie ze nergens "FLEUR.." roep ik doorheen de hele ruimte maar ik krijg geen enkele reactie. Ik ren naar buiten waardoor ik bijna tegen een aantal mensen aanbots en kijk om me heen, geen enkel spoor van Fleur. "FLEUR..?" weer niks.
"Hij heeft haar te pakken Sarona" fluister ik als ik haar hand op mijn schouder voel "Hij heeft haar fucking te pakken, weet je wel wat dat betekend?" Roep ik nu.
"Sam doe rustig, wie weet is ze gewoon even ergens naartoe en is ze zometeen terug" probeert Sarona me gerust te stellen "komop denk na, dan had ze toch wel iets komen zeggen zeker. Mike heeft haar godverdomme te pakken en hij gaat al zijn wraak op haar uitwerken" Sarona sleurt me mee naar een bankje wat verderop en laat me erop zitten. Ik leg mijn hoofd in mijn handen, het enige wat ik nu nog kan doen is jammeren ookal helpt dit niks.

"Misschien is het wel tijd om de politie erbij te halen Samuel, Mike zijn spelletjes hebben lang genoeg geduurt" zegt Sarona rustig en wrijft over mijn rug. "En dan zelf in de gevangenis belanden zeker"

"Misschien, maar het is ofwel de veiligheid van je omgeving en die van Fleur en jij voor misschien maar even in de gevangenis ofwel..." ze stopt even met praten en kijkt me verwachtingsvol aan, "jaja ik weet het" zeg ik dan maar en ja ik weet het ook wel maar het is niet bepaald makkelijk om al je fouten onder ogen te moeten komen en jezelf te gaan aangeven bij de politie. "Als je het niet voor jezelf doet doe het dan voor fleur. Als ze al door Mike is meegenomen gaat ze nu door een verschrikkelijke hel die alleen jij kan oplossen Samuel" "Wat bedoel je als? Heb jij misschien een ander idee naar waar ze opeens naar toe kan zijn" zeg ik gefrustreerd. "Mike hield ons de hele tijd in de gaten en wanneer hij zag dat ze alleen was nam hij haar mee zo simpel als dat en dat om haar nu te verkrachten tot haar lichaam kapot is en haar daarna als een stuk vuil, dood weg te gooien zoals hij met elk ander meisje heeft gedaan" ga ik verder en staar maar idioot voor me uit.
"Wel, wordt het dan niet verdomme tijd dat je er wat aan gaat doen voor het te laat is, denk nu toch is een keer niet aan jezelf maar aan haar. Jij kunt ervoor zorgen dat dit niet gebeurt, alleen jij samuel dus blijf hier niet als een idioot zitten en doe iets." Roept sarona en ik schrik van haar luide stem. "Ik weet dat het niet makkelijk is maar als je nu niets doet is Fleur niet het laatste meisje dat door deze hel gaat" vervolgt ze maar nu een heel stuk rustiger "Hij is het laatste familielid dat ik nog heb, mijn ouders moeten niets meer van me weten. Hij was de enige die er nog voor me was, toen ik juist mijn familie het hardst nodig had. Hem nu veraden voelt gewoon zo verkeerd" zeg ik zacht en kijk naar de grond.
"Wat hij doet is juist verkeerd Samuel, je bent niet meer alleen je hebt mij en sowieso Fleur ook daar ben ik zeker van. Je kunt hem hier niet zomaar mee laten wegkomen." "Ik weet dat je gelijk hebt maar ik kan het gewoon niet oke" "best doe maar koppig, maar ik dacht toch dat Fleur wel iets meer voor je betekende anders had je ze nooit zo in bescherming genomen en ze tot bij mij gebracht" en weg is Sarona, ze loopt weer de winkel naar binnen en iets later komt ze terug met onze tassen en die gooit ze naar me toe "je bekijkt het maar, je komt maar terug als je zelf beseft wat het juiste is" en nu loopt ze echt weg.

Fleur:

Zelfs huilen lukt niet meer ik zit gewoon op een automatische piloot. Ik ben nu denk ik een half uur weg van Samuel. Nog steeds zit ik in het busje waar Mike me heeft ingeduwd, ik staar wat voor me uit maar ik zie helemaal niets alles is zwart om me heen en dat geeft me een beangstigend gevoel. Ik weet niet wat er met me gaat gebeuren al kan ik me wel al een paar dingen bedenken. Ik trek meteen met die gedachten mijn benen op en ik sla mijn armen eromheen. Ik leg mijn hoofd op mijn knieën en probeer me rustig te krijgen door een liedje te neuriën, niet dat het echt helpt maar het viel te proberen.
Brut stopt het busje waar ik van schrik en waardoor ik een soort van omval. "Uitstappen " bromt Mike en houdt zijn pistool naar me gericht. Ik gehoorzaam hem en doe dus wat hij zegt, "jij gaat hier nog heel veel plezier hebben popje" ik krijg meteen rillingen om de manier hoe hij het zegt. Ik kijk om me heen, alles wat ik zie is een verlaten boerderij. Mike begeleid me naar een van de stallen waar hij me naar binnen duwt "ik ben zometeen terug" zegt hij met een vuile grijns en ik knik bang naar hem
"Liefje toch, je moet zo niet kijken. Dit is niet mijn schuld maar die van Samuel als hij niet samen met jou was gevlucht zat jij hier nu niet. En haal nu dat zielig gezicht weg en lach een beetje, je gaat een tijd tegemoet die je nooit zult vergeten en de ervaring die je gaat opdoen is niet te beschrijven" dat laatste zegt Mike met een nog vuilere grijns dan die hij net had en verlaat de kamer.

'De ervaring die je gaat opdoen is niet te beschrijven' woorden die blijven rondspoken in mijn hoofd. Wat een creep is hij wel niet, natuurlijk weet ik maar al te goed wat hij bedoelt zo naïef ben ik nu ook weer niet. Maar het idee alleen al bezorgd me zoveel kriebels en niet op de goede manier. Wat is hij in godsnaam allemaal van plan met mij?...