The internet guy

hoofdstuk 51

Fleur:

Na een verbaaste blik van Dioni zijn ouders toen ik aan de deur stond sta ik voor dioni zijn kamer. Ik klop aan maar krijg geen reactie, ik probeer nog is maar weer niks. Ik hou mijn hoofd tegen de deur en hoor muziek afspelen, waarschijnlijk is dat de reden dat hij me niet hoort. Zonder nog langer te blijven treuzelen open ik de deur en stap ik naar binnen. Ik merk dat hij schrikt door zijn gespannen houding en hij draait zich om. Hij kijkt me aan stomverbaasd aan maar blijft zitten op zijn bureaustoel. "Ik ga niet lang blijven maar ik ga je iets vragen en ik wil dat je eerlijk tegen me bent" ik klinkt streng en zeker van mijn stuk maar dat ben ik alles behalve, ik krijg meer en meer het bare gevoel dat het antwoord dat ik ga krijgen me niet gaat bevallen. "Natuurlijk, ik ben altijd eerlijk tegen je" dat hoop ik dan maar voor jou bedenk ik me en haal diep adem. Ik had er eigelijk nog niet over nagedacht hoe ik dit goed ter sprake kon laten komen en nu sta ik hier en weet ik niet goed waar te beginnen.

"Hoe echt is onze relatie" ik denk dat deze vraag al mijn twijfels in elkaar voorsteld. "Wat bedoel je daar nu weer mee" vraagt Dioni verbaast "zoals ik zeg, hoe echt is deze relatie" "waarom twijfel je aan de echtheid van onze relatie, waar slaat dit in hemelsnaam op" roept Dioni opgefokt en juist omdat hij dat doet twijfel ik des te meer. "Melissa heeft me verteld dat ze ons moest koppelen van mijn moeder zodat ik Samuel zou vergeten" zeg ik rustig "dus vandaar mijn vraag ". Dioni blijft stil en staart me met grote ogen aan.

"Goed, ik weet genoeg" met deze woorden verbreek ik de stilte en loop ik richting de deur. "Nee wacht, het is niet wat je denkt Fleur, ik kan het uitleggen" "wat valt er uit te leggen Dioni" ik voel de tranen opwellen maar hou me sterk, huilen voor Dioni zijn ogen is nu echt geen optie want dan gaat hij me troosten en dat wil ik niet, niet nu. Ik zucht, draai me rond en loop weg. Alles is beter dan hier te blijven. "Fleur wacht" hoor ik Dioni roepen maar luister er niet naar. Ik ren naar buiten en bedenk me waar ik heen kan gaan. Er is maar één persoon die ik nu wil zien en waarvan ik hoop dat ik diegene nog kan vertrouwen.

Samuel:

Helemaal bezweet sta ik uit te hijgen voor het appartement van Sarona. Als er iets is wat je helpt om je gedachten te ordenen is het wel rennen. Ik loop naar binnen en merk al snel dat ik alleen ben en loop naar de badkamer. Het nadeel van rennen is dat je van onder tot boven bezweet bent en je dus overal plakt om over de geur nog maar te zwijgen. Ik stap onder de douche en laat de stralen over me heen lopen. Net op dat moment hoor ik hard geklop op de deur. Echt waar? Juist als ik onder douche sta gaat er iemand als een idioot op de voordeur kloppen. Ik stap uit de douche en sla een handdoek om mijn middel. Ik had geen kleding klaargelegd dus zo zal de persoon aan de deur me moeten aanschouwen. Voorzichtig loop ik naar de deur want mijn voeten zijn nog steeds nat dus de kans op uitglijden is zeer reëel. Ik open hem en zie een persoon staan die ik alles behalve had verwacht.

"Eum sorry... Ik eum..." Fleur staat maar wat te stotteren en kijkt me met grote ogen aan. Dan besef ik dat ik geen shirt aan heb en ik kan me op mijn hoofd slaan dat ik toch niet snel wat had aangedaan. "Wacht kom even binnen, ik ga me snel omkleden, ga maar zitten, ik kom zo dadelijk terug" zachtjes knikt Fleur naar me en ik merk dat ze een rodere tint krijgt op haar wangen. Fleur volgt me naar binnen en gaat zitten op de bank terwijl ik me snel naar de logeerkamer begeef om kleren aan te doen.

Als ik terug naar haar toeloop zie ik hoe ze met haar hand over haar wang gaat. Huilt ze nou? Als ze ziet dat ik me weer in de zelfde ruimte als haar begeef veegt ze nog sneller de tranen weg en faked ze een glimlach. "Gaat alles wel goed" vraag ik bezorgd en ga op de bank schuin tegenover haar zitten. "Ja natuurlijk" je zou zo denken dat ze het meent maar ik weet wel beter, "is Sarona er niet" vraagt ze dan en ik schud mijn hoofd "nee, die is even ergens naartoe ik denk naar de winkel maar ik ben niet zeker"antwoord ik met als gevolg dat er een akelige stilte valt tussen ons. "Hoe gaat het met Dioni" blijkbaar niet één van de beste vragen die ik kon stellen want al snel stapelen nieuwe tranen zich op in de ogen van Fleur en begint ze te snikken. "Hey, rustig maar" zeg ik zacht en probeer haar te kalmeren door naast haar te gaan zitten en mijn arm om haar heen te slaan. Het 'kalmeren helpt niet echt want inplaats daarvan begint ze nog harder te huilen.

"Fleur, kijk me is aan" zeg ik zachtjes bijna fluisterend, stilletjes aan kijkt ze omhoog en kijkt ze me recht in de ogen aan. Haar ogen... nu gevuld met tranen maar het laat ze nu wel extra glimmen wat er dan weer prachtig uitziet. Ik blijf staren en vergeet wat ik wou zeggen. Voorzichtig haal ik de tranen van haar wangen met mijn duimen, haar huid is zo zacht. "Ik wil niet dat je huilt Fleur" fluister ik "waarom liet je me dan zo vaak huilen" antwoordt ze me even zacht terug en even sta ik versteld en besef ik het weer. Dit is de reden waarom ik dit niet mag doen, omdat ik haar ongelukkig maak en dat wil ik niet. Daarvoor is ze me te dierbaar. "Ik weet het niet" zeg ik zacht "je weet niet waarom je me zo vaak liet huilen" antwoordt ze verward. "Nee inderdaad, ik denk dat ik gewoon niet besefte hoe ongelukkig ik je eigenlijk maakte" "je maakte me helemaal niet ongelukkig Samuel, om een zeer bizarre reden maakte je me juist het gelukkigste meisje in de hele wereld, ik huilde omdat van je houden moeilijk was en is en dat maakte me ongelukkig"

Zei ze nou van me houden?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Een kleine update om het weekend officieel te starten :)