The internet guy

Hoofdstuk 54

Fleur:

Ik snuif de lucht op maar hou mijn ogen toe. Dit is niet de normale geur van mijn kamer maar wat het dan wel is kan ik niet goed plaatsen. Wat ik wel kan plaatsen is de verschrikkelijke hoofdpijn die ik heb. Mijn hemel wat is er gisteren gebeurt. Moeizaam open ik mijn ogen en probeer ik wat rond te kijken om te zien waar ik ben. Oh nee..hoe... Op iedere hoek waar ik kom verzin ik wel een ander woord tot ik op een bepaald punt kom. "Goeiemorgen" "goedemorgen" antwoord ik twijfelend terug. Wacht waarom zit Samuel op een stoel naast het bed naar mij te kijken. "Hoe gaat het met je" vraagt hij aarzelend "wel goed, denk ik. Wat is gebeurt, waarom ben ik hier of beter hoe ben ik hier beland" vraag ik onzeker, er zit precies een groot zwart gat over wat er gister gebeurt is. "Je weet echt niets meer eh" ik hoor de afkeurende toon in zijn vraag en ik schud zacht en beschaamd mijn hoofd.
"Veel kan ik je ook niet vertellen, ik weet alleen dat ik Marco was aan het vragen of hij jou gezien had en toen zag ik je op de grond liggen dus zonder nog verder na te denken heb ik je hierheen gebracht."
"Maar hoe wist je dan dat ik daar was?"
Hij haalt zijn schouders op "wist ik niet, dioni belde in paniek naar Sarona omdat je van huis was weggelopen en die club was de eerste plaats waar ik aan dacht dus ben ik zo snel als ik kon naar daar gegaan"

"Ik weet alleen nog dat een jongen me een drankje aanbood en nu ik er zo over nadenk ben ik bijna zeker dat het marco was" herinner ik me.
Ik voel een vlaag van misselijkheid opkomen en spring uit het bed om naar de badkamer te lopen. Ik kom maar net optijd aan en spuug bijna mijn hele maaginhoud eruit waarna ik mijn mond proper maak. Niet dat er veel inhoud was maar hetgene wat ik had is er nu wel mooi uit.
Samuel komt gehurkt naast me zitten en houdt mijn haar naar achter terwijl hij zacht over mijn rug wrijft. Nog beter, nu ziet Samuel me op mijn meest erge manier. "Gaat het" vraagt hij ongerust, ik schud zacht mijn hoofd en voel mijn wangen vochtig worden. Nog zoiets vreselijk aan me, iedere keer als ik over het toilet heb gehangen begin ik te huilen. "Hey, het is al goed, niet huilen" ik merk dat hij gaat zitten op de grond en trekt me op zijn schoot. Samuel houdt me dicht tegen zich aangedrukt en steekt de pluk haar achter mijn oor dat voor mijn gezicht hing.

Afwezig haalt hij zijn vingers door mijn haar en wiegt hij me heen en weer "het is al goed" fluisterdt hij waardoor ik me nog dichter tegen hem aanduw, als dat al mogelijk was. Ik huil met grote uithalingen maar nu is het niet meer omdat ik net mijn maaginhoud verloren ben maar omdat ik het nodig had om getroost te worden en er alles uit te huilen wat er uit te huilen viel. Ik haat het om zo emotioneel te zijn, zo kwetsbaar en toch kan ik me niet bedwingen.
"Ik durf eigenlijk niet echt te vragen of het nu wel gaat " ik grinnik ik even "ja het gaat wel weer, dankje" ik haal zeer aantrekkelijk mijn neus op en veeg met de rug van mijn hand mijn wangen droog en wil weer rechtstaan.

"Nee, wacht even" hij trekt me terug en houdt me stevig vast zodat ik zeker niet weg kan. "Wat deed je daar" hij mompelt eerder dus is het een heel geluk dat ik zo dicht tegen hem zit. "Ik was thuis weggelopen na een ruzie met mama en ik wou dronken worden om alles te vergeten, maar eigenlijk had ik niet zoveel op dus begrijp ik niet waarom ik me zo slecht voel"
"En je zei dat Marco bij je was" zachtjes knik ik om zijn vraag en ik voel hem me nog dichter tegen zich aantrekken. Als hij zo verder gaat kan ik, denk ik geen adem meer halen. "Alsjeblieft, ga nooit meer met hem om" zegt hij zacht en ik kijk hem verward aan. "Beloof het me Fleur, hij werkt voor iemand die nog erger is als Mike en is tot alles instaat" ik staar angstig in zijn ogen die me strak en bezorgd aankijken en me verplichte het te beloven, ik knik en ik merk dat hij een soort van gerustgesteld is. "Ik denk ook dat hij iets in je drankje heeft gedaan vandaar dat je je nu zo voelt, ik wil zelfs niet weten wat hij ging doen moest ik daar niet geweest zijn" ik voel een rilling over mijn rug gaan. ja, wat zou er dan gebeurt kunnen zijn. Oké ik moet echt leren mensen van me af te duwen en niet meteen te vertrouwen, of toch niet de verkeerde mensen tenminste.
Blijkbaar doen we een wedstrijdje staren in elkaars ogen en er bijna in verdrinken.
Het liefst wil ik me nu gewoon op hem storten maar ik durf niet. het zou niet de eerste keer zijn dat we kussen maar ik zit nog altijd met Dioni en eigenlijk is het dan een soort van hel bedriegen. Misschien moet ik het gewoon doen, de gevolgen ervan zal ik dan wel dragen mochten die er zijn.

"Ik wil iets proberen" fluister ik en ik merk dat Samuel me angstig aankijkt.

Ik ga dichter naar hem toe en leg mijn handen op zijn schouders.
"Wacht, fleur, dit is niet goed"

"niks is nog goed in mijn leven, alles gaat kapot. Maar wat ik wel merk is dat ik altijd bij jou uitkom en ik me het beste voel als ik jou om me heen heb. Het kan me niet meer schelen wat andere van je denken, wat mijn hoofd hiervan denkt want mijn hart wilt jou, alleen maar jou. Jij hebt mijn hart Samuel en nu besef ik pas dat hij alleen maar daar hoort en bij niemand anders" Ik denk na over mijn woorden en besef maar al te goed dat het de waarheid is.

"Ik ben niet goed voor je Fleur ik doe je alleen maar pijn, ik kan je niet gelukkig maken"

Ik kan er niet meer tegen, hoe koppig kan je zijn? Ik bedoel maar: duidelijker en wanhopiger kan ik echt niet overkomen dus druk ik mijn lippen op de zijne. Ik merk dat hij schrikt en me wilt wegduwen maar ik zet door en duw me nog dichter tegen hem aan. Zijn houding ontspant waarschijnlijk omdat hij toch doorheeft dat ik me niet gewonnen geef en ik voel hem meegaan met de kus.

"Je hebt me nu anders een zeer gelukkig meisje gemaakt" fluister ik terwijl ik naar adem hap en ik voel hoe Samuel me optilt in zijn armen.

"Een badkamer is nu niet bepaald de beste plaats om dit moment uit te voeren" antwoordt Samuel mijn verbaasde blik en ik grinnik.

Nee inderdaad, niet de meest leuke plaats heeft die inderdaad gelijk in...