The internet guy

Hoofdstuk 17

Melissa:

Ik loop door de gangen van de school. Ik voel me best alleen want normaal loopt Fleur altijd naast me maar nu is dat dus niet het geval. En Jarne zit niet eens meer op school, niet dat hij bij mij op school had kunnen zitten want jongens zijn ten strengste verboden hier, dus op hem kan ik ook niet echt rekenen. "Wel wel heeft ons fleurtje nog altijd geen zin om naar school te komen?" Hoor ik iemand achter me vragen ik draai me om en zie Annabel staan met haar cliqueje. "Ga iets nuttig doen met je leven inplaats mij lastig te vallen met je idiote opmerkingen Annabel" zeg ik geïrriteerd en laat haar achter terwijl ze me boos aankijkt. Ik loop naar het juiste lokaal en ga zitten op mijn vaste plaats zitten.
Al snel komt ook Annabel binnen met Mary.
Mary is zo het typische schoothondje dat je in iedere film ziet naast het populaire meisje. Voor ze Annabel kende was ze super aardig maar toen kreeg Annabel haar in haar macht, en ja toen was ze verloren. En omdat de geweldige meneer Smolders vaste plaatsen had gegeven in het begin van het schooljaar zit ik volledig jaar vast aan haar als mijn buur. 'Voorzorgsmaatregeling voor een goed verloop van het schooljaar' noemde hij het, ik kan je één ding zeggen hij heeft het alleen maar erger gemaakt. Ach het kan erger Fleur heeft het getroffen met Annabel als buur dus met Mary valt het nog mee.

Meneer Smolders komt het lokaal binnen en start met de les, geschiedenis. Ook nog is mijn favoriete vak, wat kan mij nu schelen wat er in het verleden is gebeurt ik kijk alleen naar de toekomst.
"Ik wil volgende week groepswerk over de leerstof van vandaag, de vragen staan in jullie cursus en jullie werken samen met jullie buur" ik zucht diep echt die man scoort alleen maar pluspunten hoor. "Meneer ik kan moeilijk een groepswerk maken met iemand die te lui is om naar de les te komen" roept Annabel door heel het lokaal en ik voel mijn woede opborrelen.
"Ze kan moeilijk naar school komen als ze ontvoerd is eh" roep ik woedend naar haar maar sla dan een hand voor mijn mond. Niemand mocht hier iets van weten en ik roep het even door heel de klas. Niemand mocht ervan weten volgens de politie. Ik loop snel de klas uit en ga richting mijn kluisje, ik neem snel mijn spullen en loop naar buiten. Gewoon weg van hier, ik zie iedereen zijn verbaasde gezicht nog voor mij alleen de leerkrachten wisten er ook van en dus ook meneer Smolders waardoor die keek niet zo verbaast.
Ik kom thuis aan en tref mijn moeder aan op de bank in de woonkamer. "Wat doe jij al thuis" vraagt ze verbaast, maar nog voor ik kan antwoorden barst ik in tranen uit. "Meisje toch, wat is er gebeurt" vraagt ze verbaast terwijl ze me probeert te troosten. "Ik heb mijn mond voorbijgepraat over Fleur" zeg ik met grote uithalingen "ik mis haar zo mama" zeg ik er nog achterna en begin weer hysterisch te huilen. Ze probeert mij te troosten maar niets helpt "het is oke, ze zouden zich toch beginnen afvragen waar ze was. Je had het toch ooit moeten zeggen"zegt ze en wrijft over mijn rug. Zie mij hier nu zitten, de anders zo grote mond zit te huilen als een vijfjarige in de armen van haar mama.

Fleur:

Ik schrik wakker en de eerste gedachten die in me opkomt is school. Best rare gedachte om mee wakker te worden. Niet dat ik graag naar school ga ofzo maar ik mis het nu wel gewoon mijn normale saaie leventje. De tweede gedachten die eerder in vraag is, is wie zijn arm in godsnaam rond mij ligt. Ik draai me om en zie Samuel al slapend naast me liggen. Ik haal zijn arm van me af en ga rechtop zitten. Waar ben ik in godsnaam mee bezig. Ik voel dat Samuel beweegt, ik kijk naar hem en zie dat hij wakker wordt. "Hey" hij heeft echt zo een schorre ochtendstem die verschrikkelijk sexy klinkt. Waar denk ik toch aan, ik mag hem helemaal niet sexy vinden. Hij is degene die ervoor gezorgd heeft dat ik hier zit. Maar waarom vind ik hem dan zo aantrekkelijk en voel ik me zo aangetrokken tot hem terwijl ik weet dat dit geen goed idee is.
"Een beetje kunnen slapen" hoor ik hem vragen en ik knik maar. "Hey, gaat het wel" vraagt hij dan bezorgd en hij komt naast me zitten en slaat een arm om heen die ik zachtjes weghaal terwijl ik mijn schouders ophaal.
"Nee dus"
"Ja vindt je het gek misschien, ik zit opgesloten, ik word gebruikt als drugsdealding en word verkracht en terwijl heb ik gevoelens die ik nog nooit heb gehad vind je het vreemd dat het dan niet gaat" mompel ik en sla mijn armen om mijn benen. Ik voel zijn hand op mijn onderrug en als ik me omdraai zie ik zijn gezicht recht voor me en gevaarlijk dichtbij. Snel draai ik me weer weg en voel ik mezelf blozen.

"Je bent schattig als je bloost" ik zwijg in alle talen en staar voor me uit "sorry dat had ik niet moeten zeggen" zegt Samuel snel en haalt zijn hand van mijn onderrug. Weer haal ik alleen maar mijn schouders op.
Ik hoor hem zuchten "ik ga maar is" zegt hij stil en verlaat de kamer. Ik zucht diep en ga weer liggen, ik maak een klein bolletje van mezelf en ik begin weer zachtjes te huilen, voor de verandering.
Begin ik nu echt gevoelens voor Samuel te krijgen?