The internet guy

hoofdstuk 43

Fleur:

Mijn telefoon gaat over en verbaast kijk ik naar het nummer dat tevoorschijn komt. Ik herken het niet dus twijfel ik even voordat ik opneem. "Hallo met Fleur" mijn stem klinkt klein en bang. "Fleur" mijn hart breekt, dit kan niet dit is gewoon mijn onderbewustzijn dat me aan het kwellen is. "Fleur ben je daar nog, komop antwoord ik heb niet zoveel tijd" hoor ik aan de andere kant van de lijn. "Samuel" ik hoor mijn stem beven terwijl ik zijn naam zeg en Melissa kijkt me erg verbaast aan. "Luister ik kan niet lang praten ookal zou ik dat graag willen maar je moet iets voor me doen" ik knik maar heb al snel door dat hij het niet kan zien "wat moet ik doen". "Er zijn verschillende problemen met de huisbaas van Sarona kun jij haar niet even bij jou laten intrekken tot ze iets anders heeft gevonden. Ik weet dat het veel gevraagd is maar..." "Natuurlijk ze kan hier terecht" onderbreek ik hem. Het is nu wel niet bepaald hetgene wat ik verwacht had dat hij ging zeggen maar Sarona heeft mij ook geholpen dus dit is het minste dat ik voor haar kan doen. " Dankjewel Fleur je bent geweldig" "Wat gaat er nu met jou gebeuren Samuel" vraag ik zijn compliment wegwuivend.  "Ik weet het niet alles is nu nog onduidelijk maar ik moet gaan Fleur" "oke" ik hoor mijn stem weer breken, alweer, en de tranen zijn niet ver weg meer. "Hou je sterk Fleur het komt allemaal weer goed" "ik wou dat ik je kon geloven Samuel echt waar" ik voel de eerste traan over mijn wang rollen. "Hou je sterk... voor mij, beloof het me Fleur " fluistert hij en ik snik "beloofd" piep ik terug en hij is stil. "Dag Fleur" "dag Samuel" en weg is hij, de tuut-toon die uit de telefoon komt helpt er mij aan herinneren dat hij heeft afgelegd en ik schreeuw het uit. Het komt uit mijn keel als een soort oerkreet en het doet deugt om is luidop te roepen, ik gooi de telefoon tegen de muur en huil met grote uithalingen. Melissa kijkt me geschrokken aan en trekt me in een knuffel. Ik wil niet meer huilen maar ik kan gewoon niet stoppen. Ik zou willen roepen dat ik hem haat omdat hij deze gevoelens bij me teweeg brengt maar dat doe ik niet omdat ik hem niet kan haten.

En dan nog het idee dat hij belde om te vragen om Sarona te helpen. Ik haal me uit Melissa haar armen en loop naar het raam toe en open hem. De frisse lucht die mijn gezicht tegemoet komt maakt me weer wat rustiger en ik zucht diep. Geen idee waarom ik net schreeuwde maar het deed wel deugd. Het was net of ik alles wat er de afgelopen weken is gebeurt van me heb af geschreeuwd en het voelt als een soort verluchting. Ik loop naar de muur waar mijn telefoon uit elkaar tegenaan ligt en zet de stukken weer in elkaar. Wonder boven wonder zie je er zelfs niet aan dat hij tegen een muur is gegooit. "Gaat het al weer een beetje" vraagt Melissa en ik knik. Zeggen dat het totaal niet gaat en dat ik gewoon wil weglopen heeft toch geen nut dus het beste wat ik kan doen is knikken. "Weet je al wanneer je terug naar school komt?" oke die vraag komt onverwacht "morgen moet ik naar een psycholoog en die gaat het mij ofwel verbieden ofwel me aansporen om te gaan" zeg ik en Meliisa knikt "maar waarschijnlijk kom ik sneller dan je denkt eender wat dat mens gaat zeggen, ik word gek tussen deze vier muren" Melissa begint te lachen "Ik hoop het want echt het is en blijft een hel zonder jou in de klas" ik moet nu ook lachen. "Nu dat ik dat zo zeg ik denk dat ik maar beter naar huis kan gaan het begint nogal laat te worden" zegt Melissa dan en ik knik. We nemen afscheidt en Melissa vertrekt naar huis.

Ik plof neer op mijn bed en kijk weer naar het plafond. Het is stil in de kamer zo stil dat het best griezelig wordt, ik sta weer recht en loop naar mijn laptop en open itunes en zet mijn playlist op. 'crazy in love' misschien wel een beetje toepasselijk ja. Ik zet het volume extra hard en loop weer naar mijn bed en luister naar de stem van Sofia Karlberg die de kamer vult en ontspan me.

Ik open mijn ogen en merk dat ik mijn kleding nog aan heb. Ik neem mijn telefoon erbij en kijk naar het uur. 'Acht uur' ik heb best lang geslapen precies. Ik sta op en loop naar de badkamer om me te douchen. Als ik klaar ben loop ik terug naar mijn kamer en kijk ik in mijn kast. Ik trek er een jeansbroek uit en doe hem aan en één van mijn makkelijkste truien. Ik loop naar beneden en begroet Marie die al druk in de weer is. Buiten het idee dat ik naar die psycholoog moet word dit hopelijk een dag zonder al te veel drama want dat zou ik echt niet aankunnen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~