Opposites Attract (COMPLETED) Tagalog

Chapter 19: Christmas Party

a/n:

Halu po madlang people! Kamusta?

Medyo mahaba po 'tong chapter na to. Thanks po ng madami sa mga bumabasa ng story ko. :)

Don't forget to vote/like/comment. <3

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

**CHAPTER NINETEEN**

After 1985043127098 years. buhay pa naman kami.

De, joke lang.

Di ko lang talaga alam kung paano sisimulan ang chapter na 'to.

Basta ang alam ko, December na.

Ambilis lang ng panahon no? Parang kelan lang yung first day of school, tas ngayon, last month of the year na.

Kaya feeling ko tumatanda na ako. Pwede bang forever 14 na lang ako?

Joke lang, Ayoko no.

E di mas matatagalan pang payagan ako nina mama't papa na magka-boyfriend di ba?

Kung gugustuhin ko nga, kakaladkarin ko na tong si Mark sa bahay para maipakilala ko siya sa mahal kong mga magulang at pamilya, pero bawal pa talaga eh.

Gets ko naman yun kasi aware naman ako na ang bata-bata ko pa para sa mga ganitong bagay.

Pero bakit ganun? Why do I feel na parang totoo na 'to?

Porke't ang bata ko pa, ibig bang sabihin di ko alam kung ano ang true definition ng LOVE, or how it feels like of being in love?

Bakit kaya ganyan ang isip ng mga matatanda this generation no?

Ba't kailangan nilang i-generalize ang buong kabataan.

Pag nabuntis ba ng maaga 'yung isang babaeng minor de edad, does that mean na ganun din ang mangyayari sa ibang babaeng teenagers? Tsk.

Hay, napaka-ironic di ba?

Sila nga 'tong matatanda, sila pa 'tong hindi nakakaintindi sa nararamdaman natin? Tss.

Bakit kaya? Bakit kaya ang gulo-gulo ko?

May naiintindihan ba kayo sa sinabi ko?

Hay, di bale na nga lang.

Anyway, nandito ako ngayon, nakaupo sa loob ng classroom, nakatingin sa mga taong labas pasok ng silid dala-dala ang kani-kanilang foods to share at mga gifts para sa kani-kanilang secret manito/manita.

Oo, Christmas Party namin ngayon at last day namin to sa school for this year.

Kaya nag-eemote ako dito dahil nakakaramdam ako ng lungkot.

Bakit ka'mo?

Kasi kahit na sabihin nating now is the time to rejoice and to party-party, e hindi ko pa rin mapagtanto kung ano ang feeling na nawawalay sa taong mahal mo.

Ilang weeks din ang Christmas Vacation namin, at siguradong malabo na payagan akong maglakwatsa sa labas ng bahay sa mga ganitong panahon.

Alam niyo namang sobrang strict ang parents ng lola niyo.

Hay! Siguradong mamimiss ko tong mokong na Mark na 'to. First time naming mawalay sa isa't isa dahil eversince na naging kami, lagi kasi kaming magkasama.

Para na nga kaming kambal-tuko na mahirap paghiwalayin eh.

Sana nga lang di magbago feelings niya sa'kin for several weeks na di kami magkikita, kasi pag nagka-ganun, baka mamatay ako sa lungkot at pighati.