My Worst Nightmare, Yet the Sweetest One. ♥

Chapter 32.2 (Better Together)

Author's note: 

18 Chapters to go! :) Please vote, comment, be a fan  and add this story to your reading list. It would mean a lot. xo 

Happy Reading.. 

- - - - - - - - - - -

(Kayla's POV) 

Yeah I'm a bitch. :') 

Totoo kaya yun o nabigla lang siya? Weho! I dunno. 

Soundtrip.. 

After 20 seconds..

May nagtanggal ng earphone ko sa may kanan na part na siyang ikinagulat ko kaya minabuti kong tumingin sa likod at nakita ko si...

Neesh. Yeah, my boyfriend who called me a BITCH. 

 Nung nakita ko siya agad akong tumalikod ulit. 

"What are you doing here?" I asked him. Bitter ako. 

Umupo siya sa may katabing swing. I decided na tanggalin na ang dalawa kong earphone para malinaw kong marinig ang kung ano mang sasabihin niya. 

"Kayla---" 

"What?" mahina kong itinanong. Hanggat maaari pinipigilan ko yung mga luha ko na tumulo. 

Hindi siya sumagot pero umalis siya sa may inuupuan niyang swing at lumuhod sa harap ko. And that, that made me cry. Hindi ko na kaya. :(

Kaya minabuti kong tumayo at talikuran na siya tapos umuwi na ng bahay pero.. 

Napigilan niya ako at niyakap. 

"Kay look I'm sorry." bulong niya sa akin. Eto nanaman e. 

"Sana inisip mo muna *sob* yung sasabihin mo *sob* bago mo ginawa yun..." sagot ko habang umiiyak. 

Hinarap ako ni Neesh sa kanya at dun nakita ko rin siyang umiiyak. 

"Kayla,  di ko na kayang di ka makausap. Everytime na hindi tayo nagpapansinan mas lalo akong nasasaktan, mas lalo kong gustong patayin sarili ko dahil nasaktan kita, dahil I made you cry. Sorry, I'm really sorry." 

Ano ba? Anong gagawin ko? Inaadmit na niya na mali siya. Hindi na lang ako umimik pero umiiyak pa rin ako. 

"Nabigla lang ako nun, masyadong nagselos sorry, ang tanga at ang bobo ko. Dapat nagtiwala na lang ako sayo. Sorry talaga Kay. Kausapin mo na ako please?" sabi niya sabay may may tumulong luha. 

Tinignan ko lang siya, di pa rin alam kung anong gagawin. 

Niyakap niya ako ulit, a warm hug. 

At niyakap ko siya pabalik. 

"Sorry accepted boyfriend." I said tapos napangiti ako. 

"Sorry again, and I love you.I really do. Kayla Shanelle Santos." 

After 5 minutes...

Tinanggal na niya ang pagkakayakap namin at niyaya ako sa swing. 

Pinaupo ako at dinuyan (in-swing) nasa harap niya ako at nasa likod ko siya. (imaginin ninyo. :))

"I missed you." sabi ni Neesh. Napangiti ako at nilingon ko siya. 

"Hmm. I missed you too." tas tumalikod ulit at ineenjoy ang pagsiswing. 

"Maglalaslas na sana ako e. Buti pinatawad mo ako." sabay sabi niya. 

Wow!

"Ahahahaha! Subukan mo, susundan kita." sabi ko pero syempre lokohan lang namin yun. 

"Talaga, napag-isip-isip ko rin na kung mamamatay ako gusto para sa iyo." aw. 

"Tapos iiwan mo ako dito?" 

"Hindi kita iiwan syempre, papanuorin pa rin kita." sabi niya

"Ayoko pa rin, daya mo pag ganun. Hey stop joking around K? It's not good." sabay sabi ko. Ayaw ko ng ganyan. Ayaw kong maiwanan. 

"Tara Kay!" sabay sabi nito. 

"San?" nilingon ko siya. 

"Sa simbahan." 

At yun tumayo ako at naglakad papuntang simbahan. HOLDING HANDS. 

Bati na kami. Tama kanina yung manghuhula. Ang galing hihi!

Nung nasa simbahan na kami umupo kami dun sa dati naming pinag-upuan. 

"Hey, thanks. In-accept niya sorry ko. Well, panig ka nga samin, ayaw mo kaming magkahiwalay. Yeah, coz We're better together. And for that I thank You." Sabi ni Neesh. 

:')

(Tignan niyo yung nasa multi-media, ganyan rin kami ka-sweet. XD)

"Haha. I thank You too Lord God, you're the best." 

------

After naming pumunta sa simbahan sabay kaming nagbreakfast ni Neesh sa bahay. Tapos umuwi na siya, pero bago yun. 

*Flashback*

"Kay, mamayang 5pm sunduin kita samahan mo ako." sabi nito. 

"Yeah. San ba?" tanong ko. 

"Soccer." 

"Sige sige." pagpayag ko naman. 

"O matulog ka na ulit. Mauna na ako." pagpapaalam nito. 

*End of Flashback*

At yun nga natulog na ako. Bati na kami. :')

Soccer mamaya. *-*

End of Chapter 32.2