My Worst Nightmare, Yet the Sweetest One. ♥

Chapter 14. ♥ (The night before the DATE.)

 Author's Note: 

This Chapter is dedicated to Levi. ;) Mabait siya. 

And well, I suggest para kiligin kayo, isipin niyo na si Neesh/Kayla yung crush niyo. Effective yan. I swear. Walang kwenta 'tong chapter na to. Kbye. 

Pero Happy Reading.. Please do comment and vote. 

---------------------------------------

Chapter 14:

(Kayla's POV)

3 weeks... Natapos na ang 3 weeks..mag 1 month na rin kami ng fake kong boypren. 

3 weeks,hindi pa rin ako makapaniwalang nasabunutan ako. Hindi ako makapaniwalang may gagawa sa akin nun. Grabeee. Sa tanang buhay ko, never kong naisip 'to. KAYO kaya, ang sakiiiit. Pramis. Pero sa araw -araw na ginawa ng Dyos, lagi ko pa ring naiisip yung mga sinabi nung babae. Ewan ko nga kung ba't hanggang ngayon e. 

Kung san ba ako mas nasaktan, sa sinabi nung mga babae o sa ginawa nilang pananabunot? :(

Ang sakit pala sa pakiramdam na ginagamit ka lang para makuha niya ulit yung taong minsan na rin binasura siya. Ako naman taga-recycle. Ang tanga ko. Pero nung sinabi niyang importante na ako bumigay naman ako. 

Masyado nga lang ba ako mabait? O may gusto na talaga ako sa kanya? Eh siya? Anong nararamdaman niya sa akin? 

Pano kung wala? Shetness talaga. Pero mabuti na sigurong medyo idistansya ko yung feelings ko para sa kanya. 

Hindi ko na lang dadamdamin yung pagkasweet niya. Kasi sa huli, ako din yung maiiwan. Diba?  :( 

Pero diba? NEVER USE SOMEONE TO MOVE ON. Wag kang humanap ng PANAKIP BUTAS. Ang hirap lang kasing bumitaw. 

Sa totoo lang monthsary namin bukas. July 14. Akalain mo? 1 month na.

Wala naman masyadong nangyari nagyong week. Maliban dito. 

Flashback: 

Yesterday, sabay ulit kaming pumasok. This time, wala ng nag-iisnob sakin, infact bumait silang lahat.

I remember the girls... Hindi ko na rin sila nakikita ngayon. Si Neesh naging maaalahanin, sweet at caring ewan ko kung bakit. 

Nung Lunch na, nagpaalam akong pupunta ng America kasi birthday ni Dad. 

"Ilang araw ka dun?" sabay tanong niya, nakasibangot habang naglalunch kami kasama sina Keen at Cor. 

"1 week." sinagot ko. 

Nagulat ako, muntikan ata siyang mabulunan. Kasi naman... Tsk.

"1 week? Kaya mo yun? Kaya mong di ako makita ng ganun katagal?" tas bigla siyang sumibangot ulit. 

OO naman. Kaya ko DUH, sinimulan ko na kasi nung Friday ang pagiging bitter. Kaya OO kaya ko. Promise. 

"Duh. OO naman. Bakit hindi?" sinabi ko sabay taas ng kilay, bigla niyang binitawan yung spork niya tas biglang tumayo. 

"Ah ganun. Kasi ako di ko kaya, mamimiss kita, tas sasabihin mo ikaw kaya mo." tas biglang nag-sad face sabay nag-walkout.

HA? O.o Hindi ulit ako makahinga.

Aning lang? Bata? Agad agad? PBB TEENS? 

"Kayla habulin mo na yun. Nagpapalambing lang yan." sabay sabi ni Keen yung bestfriend niya. 

Hinabol ko, malaki yung canteen, kaya di pa siya nakakalabas, actually binabagalan niya maglakad, siguro akala niya hahabulin ko siya.