After a morning of fun, sabay sabay silang pumunta sa ospital. Sila Yana at Josh sa sarili nilang sasakyan. Sa hiwalay na mga sasakyan naman ang kanilang mga kaibigan. Convoy silang pumunta sa kanilang destinasyon.
Pinagbigyan ni Yana si Josh na magdrive, pero ang kamay ni Josh ay nakahawak sa kanya. Nirub rub niya ito, para lamang mawala yung kung anong kaba ang meron ito ngayon.
"Don't forget to breath. Whatever happens." Yana kept on saying.
"There's an oxygen supply" Josh retorted.
"The oxygen is not going to breath for you. Basta, huminga ka. Tae." Yana scolded. Natawa lang si Josh.
"Opo. Hihinga po ako. Saka hindi naman ako pababayaan ni Justine e."
Tumahimik si Yana. Of course, hindi siya pababayaan ni Justine. He promised to her. And parte yun ng trabaho niya. Hindi na rin nagsalita si Josh. Nakalimot siya na taboo ang salita na yun.
Tumigil sila sa parking lot. Sabay sabay silang magkakaibigan na pumunta sa loob. After maayos yung mga bagayu bagay, nilead si Josh sa isang room at pinagbihis.
Sumulip si Yana nang makita niyang nakatitig lang si Josh sa salamin.
"Magbihis ka na." Tinrace niya yung spinal cord ni Josh at humawak sa likod nito.
"I want you to look at the mirror. Eto na ang huling pagkakataong makikita mo 'tong ganito." Inabot niya yung kamay ni Yana sa likod. Pinapunta siya nito sa harapan niya at pinatong yung kamay niya sa chest niya.
"The last time."
"Wala akong pakialam sa kung ano man ang magiging itsura nun. They will be your battle scars. They will define you." Yana kissed the part where she left her hand.
"Magbihis ka na, please? Malapit na." Tinapik niya ang balikat nito at lumabas.
How can she think clearly? Bumabalik sa kanya yung itsura ni Josh. Kung gaano siya kahirap na tanggapin yung aftermath ng operasyon. Hindi lang naman siya ang haharap nun. Haharapin din ni Yana yun. Didn't she accept it wholeheartedly? Kailangan niyang makakausap ng taong magpapakalma sa kanya.
Umupo siya sa sahig sa kabilang hall at huminga ng malalalim.
"Haaaa. Be confident. Be confident."
"Kinakausap mo ba sarili mo ngayon?" Muntik nang maiuntog ni Yana yung ulo niya.
"No. No. Nagmemeditate lang ako." Depensa ni Yana. Tumayo siya mag-isa.
"Nakabihis na ba siya?" Tanong nito.
"Ah. Patapos na. Oo." Kinagat niya yung labi niya.
"I'll see him then." Lumakad ito palayo.
"Don't forget your promise." Pinahabol ni Yana.
Tumigil si Justine sa paglakad at humarap sa kanya. He was having this internal internal battle kung lalapit siya o hindi. But he gave up. Naglakad siya pabalik kay Yana.
Kinuha niya yung kamay nito at kiniss yung likod nito.
"I won't."
---
It was the moment everyone was waiting for.
Sinabayan ni Yana sila Josh. Hawak niya ang kamay nito. Mabagal silang naglakad papunta sa OR.
"One moment please?" Yana requested. Nagnod lang yung mga kasama nila at umalis.
"This is it."
"Yes." Yana leaned down to hug him. Maybe, for the last time. She brushed her cheek to his neck and muttered words of encouragement.
