Yana's POV
I feel stressed today. Ang dami kong gagawin kahit lagi namang ganoon, may something kasi na hindi ko maintindihan na nagbobother sa akin. Summer heat lang ba 'yon, or talagang may dapat akong ipag-alala.
Paulit-ulit na nagpplay sa utak ko yung nakita ko na ginawa ni Hazel. She was puking, for heaven's sake! And that does not always happen. Sakitin nga si Hazel, kahit dati, pero hindi siya nagsusuka.
Haaa. Hindi ako mapakali.
Gusto ko malaman yung tinatago nI Hazel. I might be intruding a personal hub, but I am her friend. Hindi ako papaawat.
Dinial ko yung number ni Louie. Kasi, kung may isang tao na may alam kung ano ang problema ni Hazel, siya yun. Anino siya nun eh, kahit nung high school pa kami. Hindi pa sila, napagkakamalan nang sila.
"Zup?" Ang lakas ng tunog ng speakers sa kabilang linya.
"Louie?" Naglakad yung tao sa kabilang linya. Narinig ko ang pagsara ng pintuan.
"Yo. Sino 'to?"
"Yana."
"Hey. Napatawag ka?" I took a deep breath.
"Kasi. I'm worried about Hazel." Walang nagsasalita sa kabilang linya. Siguro worried din siya kagaya ko.
"Tapos sumuka siya kaninang umaga. Ayaw niya naman sumama sa akin ngayon, so hindi ko siya pinilit."
"Nasaan siya?" Narinig ko ang pag-aalala ni Louie.
"Nasa amin."
"I'll be there." Biglang nag-end yung line. Wow, so much for being worried.
Binalikan ko yung mga binabasa ko. Kailangan ko matapos 'to, kasi ayaw ko nang natatambakan ako.
"Ang seryoso mo naman dyan." Napatigil ako sa pagbabasa. Impossible. Tinaas ko yung ulo ko.
"Hello, my dear." Hinawakan ni Josh yung mukha ko at bigla akong hinalikan.
It was a soft but toe-curling kiss.
"Kailan ka bumalik?" Abot tenga ang ngiti ko nang lumapit ako sa kanya. I wrapped arms around his neck and pulled him closer. His eyes, they were shining like the stars. I can't help but stare at them in amazement.
"I just arrived. Sinundo ako nila Chai." Tumingin ako sa glass walls. Wala naman sa labas sila Chai.
"Where--"
"She's with someone." Hinila ko siya papunta sa may pintuan. Sumilip ako sa hallway. Walang trace ni Chai at nung kung sino mang kasama niya.
Hindi kaya yun si..
"Let's leave them alone." Hinila ako ni Josh.
"I want to have you alone, please? Ang tagal ng two weeks eh." Inayos niya yung bangs ko.
"Ang sabihin mo, hindi mo kayang hindi makita ang kagandahan ko."
"You're too beautiful to be true." Kinilig naman ako dun. Bakit kasi sweet talker 'tong si Josh eh. Kung hindi ako basag, tunaw ako.
"Your lips are beautiful." I traced his lips. He resisted whatever urge he's trying to control by gripping on me tighter. I smiled at him.
"Better?" Hinawakan niya yung kamay ko.
"Yana, be good. Tapusin mo muna yang ginagawa mo." I pouted, following his intructions. Hindi naman niya ko hinayaan.
Nauna siyang umupo kaysa sa akin. Being the good girl, I took comfort in his waiting arms. He wrapped his strong arms around my waist and rested his chin on my shoulder.
"Ano ba kasi 'tong ginagawa mo? Grabe kasi kung titigan mo." Sinilip niya yung binabasa ko. File siya ng isang bata na recently inoperahan. Pinasa lang yung file sa akin.
"Medical files. Alam mo naman ako." He nodded, tickling me.
"Ano ba."
"Eh?"
"May kiliti ako dyan eh." Hindi niya pinansin yung sinabi ko. He started brushing the tip of his nose on my nape.
"Hindi ako lalo matatapos." Binulong ko. Yun, napatigil siya.
Two weeks of absence was worth it.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
THIRD PERSON'S POV
Kailangan ni Justine ng break. Ria's visit worried him, because she knew a lot from every side of the problem. Siya lang ang tanging tao na pwede magsiwalat ng mga sikretong hindi na dapat ungkatin pa.
Lumabas siya ng room. Hindi pa niya tapos yung pagbabasa ng file ni Josh, pero may kutob siya na hindi maganda ang laman nito. Kailangan niya ng mag-aassure sa kanya.
At 'yon ay si Yana.
Magkabilang dulo yung room nila. Habang naglalakad sa hallway, inisip niya ang mga bagay na pwede pang mangyari. Gusto niya ulit gumawa ng move. It sounds wrong, given the fact na may boyfriend si Yana.
But he has too.
Nagring yung dala niyang phone. Dalawa kasi yung phone niya -- one for leisure, one for emergency. At emergency phone yung dala niya. Hindi nakaregister yung number nung sender, pero binuksan pa rin niya yung message.
Quote
Topic: Back to Business
Hey fellas. Miss me? :* I bet you did. I am back for good, and I am not returning empty-handed. With my vacation comes the freshest catch of the season. Wedding bells are ringing. Cribs on sale. Documents finally furnished. Does anything sound familiar? It makes me happy to see this web of friendship spinning around each other's neck. Will this hiding of secrets and seeking of answers never end?
Everyone, watch out, 'cause you will not know when you are stepping on a mining ground until the bomb blows.
Take care, lovies. I shall update you soon.
Binalik ni Justine yung phone niya sa bulsa. Hindi sa hindi siya natatakot, pero ayaw niyang isipin kung sino yung taong nagsesend ng messages.
Dahil may idea na siya kung sino.
At isheshare niya ito kay Yana.
Tuloy pa rin siya sa paglalakad. He wanted to share his suspicions to Yana, kasi alam niyang isa rin siya sa tinitira nito.
But his will crumpled.
Mula sa glass walls, nakita niya si Yana at Josh. Nakayakap si Josh kay Yana, habang tinutusok tusok nito ang kanyang cheek.
Masakit pala.
————————————
To be continued ..
