Vazgeçilmezim

42.Bölüm

''Sinema''

Zeynep,

Kerem gidişinin üzerinden 3 gün geçmişti. Bu 3 gün içerisinde ne yüzünü görmüştüm, ne de sesini duymuştum. Beni aramamıştı bile. Sadece Yağmur'u arayıp, uçaktan indiğini haber vermişti. Ve sadece bu kadar. Beni merak etmemişti, yani Yağmur'a beni sormadığına göre kesinlikle merak etmemiş demektir.

Beni aramamıştı bile. Benden bu kadar çabuk vaz geçmesi tamamen saçmalıktı. İşleri yoğun olduğu için beni arayamadığını düşünüyordum açıkçası. Ve ya kendimi böyle avutuyordum. Başka ne yapabilirdim ki?

O gittiğinden beri acı çekiyordum. Son 3 gündür hasta olduğumu söyleyip sürekli evde kalmış okula gitmemiştim. Her geçen gün kendime ağlamayacağıma dair söz veriyorum ama bir sonuç elde edemiyorum. Güçlü değildim. Olamam da zaten. Kerem olmadan ben bir hiçim.

Kapı açılma sesini duyduğumda daldım düşüncelerden kurtuldum. Gelen Yağmur'du.

''Sen miydin?'' diye mırıldandım. ''Hoş geldin.''

''Başka birini mi bekliyordun?'' diye sordu kaşlarını kaldırarak.

''Hayır kimseyi beklemiyordum.''

''Zeynep,canım yapma ama böyle.'' dedi bana doğru ilerlerken.

''Ne yapmayayım Yağmur?'' diye sordum sesimi yükselterek.''Son 3 gündür Kerem'i görmüyorum,sesi duymuyorum.Sence bu kolay mı?Kendimi meşgul olduğuna dair teselli etmeye çalışıyorum.''

''Biliyorum kolay değil.Ama ben eminim ki işler yoğundur.O yüzden henüz arayamamıştır seni.''

''Umarım.'' diye mırıldandım.

Gözlerimi Yağmur'dan kaçırarak yine televizyona çevirdim.Saçma bir program vardı ama ben onu izlemiyordum.

''Zeynep,hadi alışverişe çıkalım.'' dedi Yağmur neşeyle el çırparak.

''Benim canım istemiyor,sen git.'' dedim ona bakmadan.

''Yok öyle canım.'' diyerek beni kolumdan çekiştirmeye başladı.''Hadi kalk,kalk.Çabuk git hazırlan.''

''Yağmur bak gerçekten canım istemiyor.''

''Zeynep!İtiraz istemiyorum.'' diye çıkıştı.''Çabuk git hazırlan.Bende gidip hazırlanıyorum şimdi.''

''İyi,peki.'' dedim bıkkınlıkla ve merdivenlere yöneldim.

Hayır neden beni rahat bırakmıyor ki? Canım istemiyor işte!

Odama çıktığımda dolabımın karşısına geçip mavi bir kot pantalon ile kırmızı gömleğimi aldım.Saçımı düzleyip at kuyruğu yaptım.Gözlerimin altındaki morlukları kapatmak için ise hafif bir makyaj yaptım.Şimdi daha iyi görünüyordum.

Aşağı indiğimde Yağmur hala ortalıkta yoktu.

''Yağmuur!'' diye seslendim.''Hadi kızım ya,nerdesin?''

''Geliyorum.'' diye bana seslenerek merdivenlerden inmeye devam etti.O sırada da telefonu ile konuşmaya devam ediyordu.''Tamam,herşey hazır.Görüşürüz.''

''Kiminle konuşuyordun?'' diye sordum merak ederek.

''Okuldan bir kızla.'' dedi geçiştirerek.

Çantalarımızı alıp çıktık.Uzun bir yolun ardından büyük bir AVM'ye gelmiştik.Taksiden indik ve AVM'nin içine girdik.

İlk gördüğümüz mağazaya girdik.Ayakkabı mağazasıydı.Yağmur birkaç çift ayakkabı seçti ve tek tek denemeye başladı.

''Cidden mi?'' diye sordum kollarımı göğüsümde birleştirerek.