Bitten (Completed)

XXL CHAPTER 3

XXL CHAPTER AHEAD!!!

En ik dacht, laat ik eens wat eerder uploaden.

John's Pov:

Ik zat samen met Jessica een beetje op de bank tv te kijken toen ik opeens sleutels in het slot hoorde. Ik rende gelijk naar de deur toe, in afwachting van Paul en Merina. Maar toen de deur open ging, zag ik alleen Jenny voor me staan. Ik keek met grote ogen naar Jenny, hopend dat ze me niets slechts zou vertellen. Maar ik werd al snel afgeleid door een rare geur, de geur van... BLOED!!!

Ik trok gelijk Jennys bovenlip omhoog en ja hoor, er kwam een scherpe tand tevoorschijn.

"Hé, stop is en la..."

"Je bent een vampier!?"

"Lang verhaal, maar dat is nu even niet belangrijk" zei ze streng.

"Waar zijn Paul en Merina?!" ik rook Pauls geur heel dichtbij "En waarom ruik ik Paul zo..."

Ze wierp haar vinger richting de vloer, maar voordat mijn ogen de vloer bereikten, zag ik een wolfenkopje achter Jennys been vandaan komen.

"Paul?" vroeg ik verbaasd "Verander effe terug, dan kan ik je een welkomsknuffel geven"

Hij liet zijn kop zakken en jankte heel zachtjes.

"Ik zit vast"  zei hij (natuurlijk als wolf)

"Ik zit vast?" herhaalde ik vragend "Waar heb je het over?"

Maar toen besefte ik me opeens wat hij bedoelde en ging ik voor hem zitten om hem een dikke knuffel te geven. Jennys benen konden me niets schelen. Ik duwde haar gewoon aan de kant, wat wel een "Hé" opleverde. Maar ze kon me even niets schelen, al had ik haar al in tijden niet meer gezien. Waarschijnlijk liep ze daarna naar binnen, want ik hoorde Jessica haar een warm welkom geven.

"Het komt wel goed" fluisterde ik.

"Dat zei Merina ook al, maar" zei hij jankend.

"Hé, heb ik ooit tegen je gelogen" zei ik met een zwak glimlachje op mijn gezicht "Het komt echt goed"

Daarna tilde ik hem op, hij was net een grote husky. Ik liep naar binnen en zette hem naast me op de tweezits bank. De driezitsbank was bezet door Jessica, Jenny en hun theekopjes. Ja, theekopjes op de bank. Ik vind dat raar oké. Maar ja, ik snap mensen in het algemeen al niet, laat staan meiden en hun theefeestjes.

Ik werd afgeleid door Paul-wolf die op mijn rug begon te krabben. Ik keek naar hem om.

"Ik wil eten"

"En wat wil je eten" zei ik hardop terug, Jenny en Jessica keken gek naar me op.

"Vlees ofzo"

"Oké, ga in halen"

Ik stond op, haalde wat rauwe biefstuk uit de koelkast (Paul en mijn lievelingseten) en gooide het in een kommetje. Daarna zette ik het voor Paul-wolfs neus neer. Hij at het met genoegen op.

Merina's Pov:

"EN WAAG HET NIET DAT IK JE NOG EENS ZIE MET DAT WOLFENJONG!!! ANDERS ZWAAIT ER WAT JONGEDAME!!!!" schreeuwde mijn vader woedend "JE HEBT HUISARREST!!"

"Maar pap..."

"NEE, IK WIL ER NIKS MEER OVER HOREN" brak hij me ruw af.

"IK HAAT JE" floepte ik er per ongeluk uit, ik sloeg gelijk mijn handen voor mijn mond.

"EN DE KOMENDE DAGEN OOK NIET JE KAMER UIT, ALLEEN VOOR ETIQUETTE LESSEN!!!" schreeuwde hij nog voor hij de deur dichtgooide.

Dit is niet eerlijk. Ik hou van Paul, zielsveel, en nu is me verboden om bij hem te zijn. Mijn leven begint op Romeo en Julia te lijken. Weet je wat, dit ga ik niet pikken van mijn vader. Ik sneak gewoon weg en ga die schelpen zoeken. En dat ging ik ook doen ook, nu meteen. Mijn vader heeft de wachters nog niet geïnformeerd over mijn huisarrest, dus daar kom ik zo langs. Maar het vinden van de schelpen gaat een grotere opgave worden. Ik weet zeker dat ze in mijn vaders kluis zitten, ze moeten opgeborgen zitten, maar in noodsituaties binnen handbereik zijn.

Ik hoorde mijn vader uit zijn kantoor komen. Ik dook snel achter een grote zeewier plant en zag hem richting mijn kamer gaan. Snel dook ik zijn kantoor in, er was niemand, gelukkig. Zijn kluis zat achter een groot schilderij en de code was 4926. Dit ging veels te makkelijk, maar ja, fijn toch. En ja hoor, de kluis zat propvol met schelpen, snel greep ik er 1 uit. Ik sloot snel de kluis en verliet gelijk de kamer.

En 3 keer raden, mijn vader stond natuurlijk net om het hoekje. Zijn ogen vielen gelijk woedend op de schelp, daardoor drukte ik hem stevig tegen mijn borst aan.

"MERINA, GEEF DAT DING NU HIER!!!"

"NEE, NOOIT!!!!"

Toen kwam mijn moeder aan, ze keek verbaasd van mij naar mijn vader en weer terug, tot haar oog op de schelp viel die ik vasthad.

"Merina..." zei ze zacht "Wil je...?"

"Ik wil gewoon bij Paul zijn, maar jullie accepteren dat niet!! Het is oneerlijk!!!"

Daarna maakte ik de schelp open en gooide de inhoud op mijn vin. Nu maar zo snel mogelijk komen dat ik wegkwam.

Ik kwam veilig het kasteel uit, ik was ongeveer op de helft toen ik benen kreeg. Ik begon steeds sneller te zwemmen om zo snel mogelijk bij het wateroppervlak te komen. Maar al snel kreeg ik geen lucht meer en begon ik langzaam te zinken. Ik voelde alleen nog een hand die mijn pols greep, daarna werd alles zwart.

Ik voelde een drukkende pijn op mijn borst en hoorde mezelf proesten. Na de zoveelste beuk op mijn borst, schoten mijn ogen open en proestte ik wat water uit. Ik schoot overeind en probeerde de omgeving zo goed mogelijk in me op te nemen. Een paar van de meiden van het elfendorp verderop stonden om me heen.

"Merina..." zei Maggy geschrokken toen ze me aankeek.

"Wat is er gebeurt?" vroeg Melly op haar beurt.

"Waar is je vin gebleven" riep Liv die irritatie veroorzaakte in de groep.

"Onbeleefderik" en "Dat vraag je toch niet zomaar" werden rijkelijk in de groep rondgespeeld.

"Uhh, het maakt niet uit hoor" onderbrak ik het rumoer.

Ze keken me gelijk allemaal verbaasd en verrast aan en ze waren stil, doodstil. Dit is de eerste keer dat ik een groep elfen gewoon stil heb horen zijn, zeker bij deze druktemakers.

"Ik wou gewoon bij iemand zijn waar ik heel veel van hou en dan moet je offers brengen" legde ik uit.

Elfen zijn nogal kinderlijk, dus je moet ze dingen nog wel eens uitleggen.

"Das grappig, we hadden ook zo'n jongen gevangen die hier naar zijn liefde op zoek was, maar toen viel een vampier me aan en zijn ze samen ontvlucht, en ze vond mijn bloed nog niet eens lekker ook. Net nog gebeurt" zei Ginny.

"Jullie hebben Paul gevangen!?" riep ik verbaasd.

"Heette hij zo dan... wacht, hoe weet je zijn naam?"

"Hoe denk je!?"

Allemaal begonnen ze na te denken.

"O, jullie waren op zoek naar elkaar" zei Jill die de slimste van het stel was.

"Ja, en ik moet nu echt gaan" zei ik, waarna ik opstond en wegrende, niet wetend waar ik naartoe moest.