Bitten (Completed)

XXL CHAPTER 2

Nog even een laat kerstcadeautje... XXL CHAPTER 2.

Toen ze me weer losliet, vroeg ik het haar dan ook gelijk.

"Hoe kan je nog van me houden?" vroeg ik verward.

"Ik zei toch dat je geen monster was" zei ze blij "Jessica is niet dood en je komt hier om dit meisje te redden" ze stond op en wees naar iemand in de kamer.

Ik kon het niet geloven, ik keek op. Toen pas keek ik goed de kamer rond en volgde ik de richting die Mary's vinger aangaf.

"Jessica..." ze zat daar, in levende lijven "Maar... je adem en..."

"Ik hield mijn adem in zodat je niet verder zou drinken" zei ze heel kalm.

"Maar hoe... hier en... hoe?"

Iedereen moest een beetje grinniken van hoe ik praatte. Maar het maakte me niet uit, dat zou ik ook doen. Behalve Collin, die zat me koeltjes aan te kijken, bijna in de gaten te houden.

"Lang verhaal kort. Ik was op zoek naar Johnny, jij kwam even tussendoor en ik haalde net nog de voordeur" zei ze glimlachend. Hoe kon iedereen toch blij zijn, ik heb veels te veel verkeerd gedaan om ze nu blij te maken met mijn aanwezigheid.

"Maar wat is er met haar gebeurt" zelfde als Jessica, zij is alleen knokout gegaan. Maar Jessica was een weerwolf en heeft het dus kunnen overleven. Zij is een mens dus..." daarna praatte ik niet meer verder.

"Dus je wilt dat we haar transformeren" maakte Collin mijn zin af. Hij keek nog steeds naar me met dezelfde strakke blik.

Iedereen keek op naar Collin, ik was niet de enigste die dit niet verwachtte.

Ik knikte onderdanig naar hem.

"Maar het is overdag en het is geen volle maan" zei Jason twijfelend.

"Ja, maar ik ben een Alpha" zei Collin strak terug.

Collin liep op me af "Dat ik je weer accepteer in de roedel betekent niet dat ik accepteer wat je ons hebt aangedaan" zei hij zo zacht dat alleen ik het kon horen. Daarna pakte hij Charlotte van me over.

Ik bleef op de grond zitten terwijl iedereen opstond. Mary hurkte bij me neer en vroeg wat er was.

"Niets" zei ik stug waarna ik opstond.

"Het komt wel goed" zei Mary lief.

"Wat ik al heb gedaan komt nooit meer goed eb dat weet je"

Daarna liep ik naar waar Collin was. Hij had haar arm al vast, kerk nog even naar me op en vroeg "Weet je het zeker"

Weer knikte ik naar hem.

"Oké" zei hij nog voordat hij zijn tanden in haar arm zette.

Charlottes Pov:

Ik werd wakker op het bankje, Bobby zat naast me. Ik schrok, voelde in mijn nek en kwam erachter dat er niets was gebeurt. Hij keek me dan ook met een schuin hoofd aan.

"Hoe laat is het?" vroeg ik maar.

"Uhm, weet ik nie. Heb jij niet een horloge ofzo, ik ben mijn telefoon vergeten" zei hij dommig.

"Uhm..." ik greep naar mijn rugzak en haalde mijn telefoon eruit. Ik keek naar de tijd en...

"Shit!!" riep ik "Het is 6 uur, heb ik zo lang geslapen!? Kon je me niet wakker maken!?"

"Ik kreeg je niet wakker"

"Moet jij dan niet naar huis?"

"En jou alleen slapend in het bos achterlaten, dan wachten mijn ouders maar gewoon"