Bitten (Completed)

Love him again

We stonden op een met rode rozen versierd prieeltje. Boven ons hing een klein, van dezelfde rozen gemaakt hartje. Het was een open plekje, alle bomen om ons heen waren versierd met sneeuwwitte rozen.

"O... O mijn God Bobby, h-heb jij dit helemaal zelf gedaan?" ik was echt stomverbaasd.

"Ja, met een beetje hulp van Jason en Alice" zei hij blij "O, en Jasmin natuurlijk ook"

"En dat allemaal voor mij?" ik bleef maar om me heen kijken. Maar Bobby keek geen seconde van me weg.

Toen pakte hij voorzichtig mijn beide handen vast en keek me recht in mijn ogen.

"Mary" zei hij zachtjes "Beloof je me om voor altijd bij me te blijfen?"

Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en vloog hem in de armen.

"Voor altijd en eeuwig" fluisterde ik in zijn oor "Voor altijd en eeuwig"

Daarna legde hij zijn handen om mijn heupen en trok me dichterbij. Ik legde mijn armen in zijn nek en trok zijn hoofd richting de mijne. Zachtjes drukte hij zijn lippen op de mijne.

Opeens voelde ik Bobby's grip zwakker worden. Zijn lippen gleden van de mijne af en zijn armen vielen van mijn heupen af. Maar nog voor ik doorhad wat er gebeurde, lag hij al bewusteloos op de grond.

"Bobby! Bobby!" probeerde ik nog, maar hij leek nog bleker te worden dan dat hij al was.

Snel had ik Bobby mee naar huis genomen. Alice had Jason al gebeld en Jasmin was ook meegekomen.

"Hij moet bloed hebben" constateerde Jason.

Alice pakte gelijk een van haar stanleymesjes uit haar 'creativity kit' zoals zij het noemde. Ik pakte hem gelijk op en prikte het puntje van het mes in mijn pols. Ik deed Bobby's mond open en liet mijn pols vlak boven zijn mond.

Het eerste drupje bloed viel nog niet eens op zijn tong of hij opende zijn ogen al. In niet meer dan een milliseconde had hij zijn tanden al in mijn pols gezet. Er schoot een pijnscheut door me heen. Nadat hij al wat had gedronken, merkte hij pas dat hij me had gebeten. Gelijk trok hij zijn tanden uit mijn pols.

"M-Mary, het spijt me"

"Waarom zou je, je moet drinken. Kom, neem wat meer"

"N-nee, ik heb ge-genoeg h-hoor"

"Niet waar, ik zie het aan je" zei ik streng "Kom, je moet meer drinken" weer duwde ik mijn pols voor zijn mond. Ik zag zijn ogen groter worden, hij kon zichzelf niet inhouden en zette zijn tanden weer in mijn pols. Weer schoot de pijn door mijn hele lichaam.

Hij dronk zo veel dat ik me slapjes begon te voelen. Eerst was het niet zo erg, maar het begon steeds erger te worden. Alice zag het.

"Uhm, Bobby. Mary wordt een beetje zwakjes" zei ze voorzichtig.

Geen reactie.

"Bobby!" riep Jason toen.

Weer geen reactie.

Hij liet maar niet los. Jason pakte hem toen aan weerszijden van zijn hoofd vast en probeerde hem zachtjes weg te trekken zodat hij mij geen pijn zou doen. Maar dat lukte niet, Bobby protesteerde door zijn tanden nog verder mijn pols in te boren. Ik voelde mezelf steeds zwakker worden, mijn ogen sloten zich langzaam.

"Bob-by" kreeg ik er nog net uit.

Toen kwam hij uiteindelijk uit zijn soort trance waar hij in leek te zitten.

"O nee!" zei hij toen hij me aan keek "O God, sorry Mary. Het spijt me zo"

"Waarom stopte je niet?!" vroeg Mary boos.

"Ik heb al een week geen druppel meer genomen"

"We zeiden nog dat je wel op jezelf moest blijfen letten, ookal was je zo met Mary bezig" zei Jason.

"Maar ik zat er zo mee dat... dat ik mezelf vergat" zei hij schuldig.

"Maakt niet uit, maar doe het niet meer hè Buddy" zei Jason lachend.

Ik was weer helemaal aangesterkt en we zaten weer gezellig te praten. Toen iedereen eenmaal weg was, gingen Alice en ik weer in bed liggen en onze ouders hebben niet eens wat gemerkt.