Bitten (Completed)

Trapped

Alice's Pov:

Jason hielp me omhoog.

"Gaat ie wel?" vroeg hij zo snel ik weer op mijn benen stond.

"Ja, dankje Jason"

"Maar ehhh waarom zijn we hier eigenlijk Ally" zei Mary opeens.

Toen pas keek ik goed om me heen...

Die plek... die vreselijke plek. Hoe kan maar 1 plaats je gelijk zo slecht laten voelen, hoe?

"Hey Ally, gaat ie wel goed?!" zei Mary terwijl ze d'r hand op en neer voor mijn ogen zwaaide.

"Wa.. oh... ehh... ik.. dat weet ik eigenlijk niet... ik kon mezelf niet meer onder controle houden. Toen ik eenmaal begon met rennen kon ik niet meer stoppen... tot hier dus"

"Eigenlijk wil ik hier wel zo graag mogelijk weg, dus eh, zullen we maar gaan?" zei Mary nog.

"Ja graag" zei ik gelijk.

"Waar wachten we dan nog op, lets go girls" zei Jason toen ik mijn zin nog amper had afgemaakt.

We stonden op het punt om te veranderen en zo snel mogelijk weg te  komen van deze plek, tot...

"Niet zo snel" hoorden we een koele stem zeggen. Het was... nee... niet hij.

Er kwam een zwart figuur uit de schaduw komen.

"Wat een verassing om jou weer te zien wolfje"

Het was hem. Waarom hem, waarom deze plek. Gewoon, waarom.

"Ja, wat een verassing" zei ik boos "Wat een leuke verassing"

"Wat brengt jou nou hier" zei hij, nog spottender dan eerst.

"Vertel jij mij dat maar!"

"Vanwaar die woede, ik heb je toch niets gedaan"

"Je denkt dat dit een grote grap is hè, dat je grappig bent. Maar dat ben je niet en dat zal je nooit zijn ook!!"

Jason greep me bij mijn schouder "Laat je niet dollen door die gozer, hij is het niet waard"

"Ja, laten we alsjeblieft gaan" zei Mary, ze klonk bang.

We keerden ons om en stonden op het punt om weg te lopen.

Maar voor we het wisten, kwam er een hele groep vampiers uit het donker letterlijk opdoemen. We konden geen kant meer op.