Bitten (Completed)

Legs!!!

Merina bleef best lang weg. Ik begon benauwd te worden, gelukkig merkten de jongens het op. Voorzichtig heesten ze me het water in. Ik ging even kopje onder en begon door het meertje te zwemmen. Op het land was zo'n staart waardeloos, maar in het water... Wauw.

Toen ik weer boven kwam keken de jongens lachend op.

"Nooit geweten dat je zo goed kon zwemmen Ally" zei Jason met een brede glimlach.

"Ja, het zag er echt geweldig uit" zei Paul enthousiast.

Ik lachte zwakjes terug. Al was die staart geweldig in het water, ik wou mijn benen terug. Daar kon ik tenminste mee lopen èn zwemmen.

Na een hele tijd kwam Merina boven. Ze had een grote parelmoeren schelp in haar hand.

"Je bent een natuurtalent" zei ze tegen me. Ik keek haar vragend aan.

"Je kan prachtig zwemmen, hoe doe je dat zo snel?"

Ik trok mijn schouders op "Weet niet, ging gewoon vanzelf denk ik"

Ze opende de schelp, er zat een soort mossiggroene rivierklei in. Het had een speciale gloed, ik kon niet echt zien wat voor kleur het was.

"Dit is magische klei, hiermee krijg je je benen weer terug" legde ze me uit.

"Maar Merina?" zei Paul opeens.

"Wat?" vroeg ze zacht.

"Is er dan nog wel genoeg over?"

Ze schudde haar hoofd "Nee, maar dit moet Paul. Het spijt me" zei ze droevig.

"Wat is er?" vroeg ik stilletjes.

"Vertel ik je zo wel, oké?" Ik knikte maar naar hem.

Toen begon Merina de klei over mijn vin uit te smeren. Langzaam kwamen mijn benen weer tevoorschijn.

Toen ze volledig terug waren zat er nog maar een klein beetje klei in de schelp.

"Dankjewel Merina" zei tegen haar. Toen stonden we op en liepen we weg, terug naar het huis. Toen Jason en ik omkeken, stond Paul nog met Merina te praten. Vlak voor ze weer het water in dook, zoenden ze elkaar. Daarna verdween ze in de diepte.

Daar zaten we dan, op het bed van Mary en mij. We hadden net het hele verhaal verteld aan de rest.

"Z-zeemeerminnen!?" zei Mary verbaasd.

"Ja, het zijn er nog veel meer, maar die zijn niet hier" zei Paul.

"Is ze dan alleen hier" vroeg ik maar.

"Nou ja, soort van. Dit moet ik even uitleggen"

"Merina was de beschermster van dit eiland. Niet zomaar elk eiland heeft een beschermster, mijn ouders hebben haar gekozen om hun eiland veilig te houden. Ze heeft een magische parel waarmee ze tussen dit eiland en het meer bij ons kan reizen. In dat meer zitten de rest van de zeemeerminnen. Ze is dus niet alleen. Maar als er onbekenden op het eiland zijn, waarschuwt de parel haar door op te lichten. Dat gebeurde dus ook toen jullie te dicht in de buurt kwamen"

"Dus ze deed het alleen maar om jou te beschermen?"

"Ja, eigenlijk wel ja" zei hij zacht.

"Hoe ken je haar eigenlijk, terwijl je nog nooit op dit eiland bent geweest?" vroeg Jasmin zich af.

"Ze heeft me net als Alice naar zich toe gelokt toen ik in het bos was. Daarna heeft ze me alles verteld wat ik jullie net heb verteld"

"Waar hadden jullie het eigenlijk over, toen met die klei?" vroeg Jason.