Bitten (Completed)

Music

Hij omhelsde me daarna. Toen voelde ik zijn lippen op mijn nek. Ik kneep mijn ogen al een beetje dicht, maar hij duwde zich snel van me af.

"S-sorry Alice, ik... ik w-wou d..."

"Maakt niet uit" ik legde mijn pols op zijn schoot. Dit keer nam hij er wel gelijk genoegen mee. Vaak twijfelt hij er heel lang over, maar niet nu.

"Genoeg?" vroeg ik toen hij zijn tanden uit mijn pols haalde.

Zachtjes knikte hij ja.

"Het maakt niet uit hoor, je kan er niets aan doen" probeerde ik hem te troosten.

"Jammer genoeg niet nee" zei hij zachtjes.

Dit keer knuffelde ik hem.

Weet je nog, toen Jason zei dat vampiers naar vuil bloed roken. Dat is ook wel waar, maar niet bij Bobby. Hij rook wel naar bloed, wat heel logisch is. Maar gewoon naar normaal bloed, meer niet. Hij is geen monster, al zegt hij soms van wel. Hij is nog steeds diezelfde goedzak als hij altijd al was. Mijn beste vriend.

Mijn gedachten werden verstoord toen iemand de kamer in kwam lopen. Het was Mary. Ze schrok een beetje van hoe we daar zaten. Ik had mijn hoofd tegen zijn borst gelegd. Vanuit Mary's opzicht zat ik achter Bobby. Dus waarschijlijk leek het voor haar alsof we zoenden.

Ik keek over Bobby's schouder naar haar op, ik zag haar verwarde, verdrietige en redelijk boze gezicht. Daardoor moest ik best hard lachen. Bobby keek toen pas om, ook hij lachde zich rot. Toen had ze wel door dat ze fout zat, maar lachen deed ze niet.

"Ik dacht dat..."

"Ja, weten we. Maar dat dacht je mooi verkeerd, je weet toch dat ik dit nooit zou doen" zei Bobby nog half lachend.

"Ja maar..."

"Het leek alsof we zoenden, we weten het" zei ik toen.

Ze werd helemaal rood. Daardoor moesten we alleen nog maar harder lachen, waardoor Mary nog roder werd.

Toen we eindelijk uit waren gelachen, was Mary ook al niet meer rood.

"Paul wou ons nog een kamer laten zien, ik heb hem namelijk wat dingetjes verteld tijdens het zwemmen" zei ze met een brede grijns "Jij moet ook mee Bobby, Jason is er al"

Ze leidde ons naar een kamer met een zwarte deur en een zilveren deurknop. Op de deur zat een zilveren muzieknoot. Ik had al zo'n gevoel wat voor kamer dit zou zijn. Toen ze de deur opende kwamen we uit in een waar muziekparadijs. Paul en Merina stonden met een brede lach toe te kijken. Er waren 5 verschillende gitaren, 3 elektrische en nog 4 basgitaren. Jason en Johnny waren in de 7de hemel. Bobby rende gelijk op het drumstel af.

"Dude, je hebt gewoon een eikenhouten Sonar!!" riep hij dolblij.

Mary rende gelijk op de microfoons af. Ze pakte er zo'n ouderwetse tussenuit die je nog tijdens boxwetstrijden ziet. Toen pas viel mijn oog op de prachtige, grote vleugel in de hoek van de kamer. Ik schoof het stoeltje eronder uit en ging erop zitten. Ik deed de klep omhoog en begon spontaan Royals van Lorde te spelen.

Toen Bobby me hoorde, begon hij de beat te spelen. Al snel viel Jason in met de elektrische gitaar. Johnny pakte snel een basgitaar en begon ook mee te spelen. Daarna begon Mary te zingen. Zo hebben we nog lang doorgespeeld, met Paul en Merina als publiek. We hebben nog Blurred Lines, Burn, Love Song en nog veel meer gespeeld. Maar waar waren Jake en Chrissy de hele tijd?

Comment je lievelingsliedje als je wilt, zou ik heel leuk vinden om te lezen.