Bitten (Completed)

Bobby?!

"Nog steeds van plan om weg te rennen" zei hij met een grote grijns op zijn gezicht. Jason moest me tegenhouden, anders had ik hem al aangevallen. Ik wist dat ik niet kon winnen, niet met die groep erbij. Maar als de roedel er was zouden we zo kunnen winnen. We waren met meer, zeker weten. Alleen daar had ik nu niets aan, ze waren er toch ni...

Ik rook Jasmin, Jasmin?! Ik hoorde gegrom, daarna een gil.

"JASMIN!!" riep Jason gelijk "Laat haar met rust vieze bloedzuigers!"

Nu moest ik Jason tegenhouden.

"Rustig maar, we doen haar niets als jullie er maar voor zorgen dat dat niet nodig is"

Twee van de vampiers stapten opzij, door de opening kwam nog zo een monster met... met Jasmin voor zich uit duwend. Ze was vastgebonden. Haar mond was dichtgeplakt.

"LAAT HAAR MET RUST VUIL MONSTER!!!"

"Jason... rustig"

"IK DOE PAS WEER RUSTIG ALS ZE JASMIN LATEN GAAN, LAAT ME LOS ALICE!! IK ZAL HEM KRIJGEN, DIE VUILE RAT!!!"

"Jason, doe het nou niet, ze zijn met veels te veel"

"Ik kan ze hier niet zomaar mee weg laten komen"

"Dat zou nu wel moeten, we krijgen ze later wel" fluisterde ik in zijn oor.

"Ze hebben jou al genoeg aangedaan, ze zullen niet weer iemand waarvan ik hou zoiets aandoen. Niet opnieuw"

"Jason..."

Ik kon hem niet meer onder controle houden.

Zelfs Mary hielp me om hem te bedwingen.

"LAAT ME LOS, LAAT ME DIE GRIJNS VAN ZIJN GEZICHT AFTREKKEN"

"Doe maar rustig hoor, je bent geen partij voor ons" zei hij "En we hebben je geliefde nichtje"

"JIJ... JIJ BLOEDDORSTIG BEEST. HOE DURF JE!!!"

"DOE MET MIJ WAT JE WILT, MAAR LAAT JASMIN MET RUST EN LAAT MARY EN ALICE GAAN, MAAR DOE MET MIJ WAT JE WILT!!""

"O, maar dit gaat me niet om jou"

"WAT MOET JE DAN VAN ONS!!!"

"Ik moet niets van jou, ook niets van Jasmin. Maar heel toevallig hebben jullie een zeer speciale tweeling in jullie midden. Daar gaat het om"

Jason verzwakte gelijk, Jasmin kreeg zelfs grote ogen. Ik keek Mary aan. Mary keek bang terug, maar knikte ja naar me.

"Laat Jason en Jasmin gaan, doe met ons maar wat je wilt. Als je ons maar nooit meer lastig valt daarna"

"Met dat tweede zou ik helaas niet akkoord kunnen gaan, maar ik heb niets aan de 2 J's. Die kan ik makkelijk laten gaan" hij seinde naar de vampier die Jasmin vasthad "Breng die twee zo ver mogelijk het bos in, maar doe niets anders met ze. Gewoon in het bos droppen"

"Natuurlijk meneer, waar naartoe"

"Doe maar links"

"Natuurlijk meneer"

Drie anderen kwamen op ons af, ze trokken Jason uit onze armen.

"LAAT ME LOS, NEEM MIJ, LAAT ZE MET RUST"

"Het spijt me zeer mijn goede jongen, maar dat zal helaas niet gaan"

"JE BENT EEN MONSTER, EEN VIES VUIL BLOEDDORSTIG MONSTER"

"Breng ze weg, nu. Gaan jullie twee maar met hem mee"

Jason stopte maar niet met schreeuwen, schelden, om zich heen trappen. Weer was hij niet die Jason die ik heb leren kennen een tijdje geleden, die Jason waar ik verliefd op was geworden. Maar dit is de wolf in hem. En daar kan ik niet meer dan blij mee zijn, dat ik eindelijk weet wie hij echt is.

"ALICE" hoorde ik hem nog in de verte schreeuwen, het laatste wat ik hoorde voor hij te ver weg was.

"Laten we nu maar eens orde bij zaken stellen, breng hem hier"

"Wa... wie?" zei ik verward "Waar heb je het ove..."

"BOBBY" schreeuwde Mary al voor ik zijn gezicht zag.