Chapter Thirty Six- Dreams and Nightmares

605K 10K 1.2K
                                    

SILVER's POV

Another weird dream.

Kumakain daw ako ng pancake... maraming maraming pancake. Hanggang sa hindi pa rin ako nabubusog. In there I started thinking, Maybe my ventromedial hypothalamus was damaged, one way or another. Imposible kasin hindi ako nakakaramdam ng kabusugan. Surely that part of my brain is seriously damaged.

Ang tanong? Paano nangyari yun?

Tapos nag-iba yung paligid. Just like a sea of different colors. At napunta ako sa kwarto ni Zylie. Nakangiti siya sa akin.

ANG KYOT!

Tapos parang nagliwanag. Tapos ang dami-daming bulaklak. Umuulan ng petals.

Ang nasa isip ko lang, walang kwenta yung mga bulaklak, mas masarap pang tignan yung nakangiti sa akin eh ngayon eh.

"Silver..." sabi niya daw.

"Zy?"

"Zy? Sinong Zy?" tanong niya. Naguluhan ako. Niloloko niya ba ako? Pinagtitripan? Bakit niya tinatanong kung sino siya.

"Ikaw... Si Pancake. My Pancake."

"Pancake?" parang nagbabago ang mukha niya. Bakit? Nakakatakot.

"But I'm not a pancake. I'm your baggage, remember? Your clumsy baggage that you've vowed to carry forever."

Tuluyan ng nagbago ang mukha niya. Face of years before.

"You are my minder. You are my little guardian... To love... to protect..." She's saying things I've heard many many times before. At nakita kong nasasaktan siya. She's in pain.

"Don't... don't speak." sabi ko kahit sinisigaw ng utak ko, hindi pwedeng mangyari ito. Matagal ng tapos ang parteng 'to ng buhay ko.

Nasaan na si Zylie? Kanina lang nandito si Zylie.

Parang kakaiba ang nangyayari. Is it dejavu? Or I'm just doing things involuntarily.

I looked down on myself. I'm suddenly younger. Years younger.

Maybe, this isn't real.

"Silver, do you think we'll have so many kids someday?" my des-aise said.

"Tsss." Sagot ko na parang nasa play. Alam ko ang mga linyang bibitawan. Bakit ganito? "You barely talk, but when you talk it's big, you know." I don't know where she's getting at.

"Just... answer." para siyang nahihirapan.

"I don't know." I can't really answer. That's too far. We are just kids. "But I want to. You are my first. First in almost everything." I answered.

"Stupid. And corny."

"Anong corny dun?" Masama ba yun? To marry your first love? It's not very common these days, but it's romantic.

"If you will marry me, hindi mo malalaman ang feeling kung paano makasama ang iba." " sabi niya. My clumsy baggage. I wonder why she's talking so much today.

"Bakit ko naman gugustuhin makasama ang iba?" natural na sagot ko.

"Para malaman mo kung may mali. Kung may kakulangan. So you'll know what it feels like to be with someone else other than your comfort zone."

What is she trying to say? She is my comfort zone.

"Just shut up okay?" I kissed her.

"Silver! Pag nakita tayo nila papa!"

"I don't want anyone else but you. I won't ever try or even be curious of how it feels like with others. You are not just my comfort zone. You are my baggage remember? Alam mo ba kung gaano ka kahirap alagaan? You are so clumsy and you always get hurt! Ano ang comfort dun?"

Reyna ng Kamalasan: Zylie (Completed, 2014)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon