DEIB'S POV
Mabilis na lumipas ang sunod sunod na araw. Nagpaulit-ulit lang ang ginagawa ko. Babangon sa umaga, kakain, papasok, magkaklase, uuwi at matutulog. Nakakabagot pero kailangan kong gawin at pagdaanan. Ang totoo ay hindi ko na kailangan pang magtago at umiwas dahil talagang hindi ko na nakita pa si Taguro. Iyon pa rin ang huling beses na nakita ko siya at kahit yata hilingin ko sa langit na makita siya ay hindi ipagkakaloob sa 'kin. Masama ang loob ko dahil ako ang nagplanong umiwas sa kaniya ngunit parang ako 'yong sumusuko.
Dumaan ang araw nang Miyerkules. Wala akong ginawa kung hindi ang palihim na sulyapan ang mga kadalasang dinaraanan ni Taguro pero maski anino niya ay hindi ko nakita. Iyong mismong araw na iyon ay natapakan ko ang paa ni Parrot pero hindi sila magkasama. Aaminin kong no'ng mga oras na 'yon ay hinihiling kong paa na lang sana ni Taguro ang aksidenteng natapakan ko.
Dumaan din ang araw nang Huwebes at Biyernes. Pero sa parehong araw na iyon ay pinanindigan ko ang pag-iwas ko kaya naman inaya ko sina Lee at Tob para sa mall na lang kumain, dahil alam kong makakasabay ko sina Taguro sa Canteen. Nang makarating naman kami ro'n, nakadalawang subo lang ako at wala nang ganang kumain. Korean resto ang pinili nila at bawat pagkaing nakahain ay may imahen ni Taguro.
Ang Sabado ko ay parang dumaan lang at ngayong Linggo na, pakiramdam ko ay malalagutan na ako nang hininga.
Wala akong ganang mabuhay at naiinis ako. Sa mga dumaang araw na 'yan ay hindi ko nakita si Taguro. Mag-iisang linggo na bukas dahil Lunes pa iyong huling araw na nakita ko siya. Naging napakaboring nang mga dumaang araw para sa 'kin.
'Bakit kailangang ganito ang maramdaman ko? Ako naman ang may gusto nito, 'di ba? Bakit parang ako pa 'yong hindi kaya?'
Dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko at tumama ang paningin ko sa wall clock. 12:00 noon. Simula nang magising ako kaninang alas otso ay hindi pa ako bumabangon.
No gurgle.
No mouthwash.
No toothbrush.
No half bath.
No body wash.
No breakfast.
No lunch.
No reason to get up from bed!
'Damn it! Deib, what the hell is wrong with you?'
Nakapikit ako't kunot-noong pinalis ang lahat sa isip ko nang biglang magvibrate ang cell phone ko, padarag kong kinuha 'yon.
"Oh?!" Inis na sagot ko.
"Bumaba ka riyan!" Boses ni Tob.
"Ha? Bakit?"
"Baka nandito ako sa sala niyo? Psh!"
"Ha? Anong ginagawa mo riyan?"
"Nandidiring umakyat diyan! Hahahaha! Ang sabi nang napakaganda mong Mommy ay hindi ka pa raw bumabangon simula kanina. Walang kain, walang inom, walang hilamos, walang sepilyo at mas lalong walang ligo. Kaya hinding hindi ako aakyat diyan! Kumilos ka na at bumaba ka na rito kapag mabangong mabango ka na."
"Tsk! Ano bang pinagsasasabi mo, Tob?"
"Nandito nga ako sa bahay niyo, dre, hindi lang ako makaakyat diyan dahil amoy sumpa ka pa. Maligo ka na."
"Ano ba kasing ginagawa mo rito?" Inis na tanong ko.
"Ikukondisiyon ko 'yang utak mo! Umayos ka na kung ayaw mong magwala ako rito, Enrile!"
BINABASA MO ANG
HE'S INTO HER Season 2
RomanceThis work of fiction may include potentially disturbing readings, scenes and discussions around topics such as sexual, self-harm, physical violence, emotionally triggering materials, death and suicide. Please engage in self-care as you read this wor...
