Marrying the Vampire Prince (Soon To Be Published) ✓

Chapter 21: The New Student

Chapter 21: The New Student

Nicole Jane’s POV

Napabalikwas ako ng bangon nang dahil sa sunod-sunod na katok mula sa labas ng pinto ko.

“Sandali lang.” Pupungas-pungas akong naglakad patungo roon at patamad ko itong binuksan. “Ano bang—”

“Good morning too, Nicole.” Ang nakangiting mukha ni Kira ang agad na bumungad sa ‘king paningin. Ngunit natigilan siya nang bigla niya akong hinagod ng tingin mula ulo hanggang paa.

“Pasensya na kung nagising kita.” Napakamot siya sa batok.

Wala sa loob na naglakad ako paatras para tingnan ang sarili sa harap ng malaking salamin. My eyes widened when I saw how messy my hair right now. To think that I was even wearing my hello kitty pajama!

Sinamaan ko ng tingin si Kira nang bigla siyang tumawa nang malakas.

“Don’t worry, Nicole. Maganda ka pa rin naman.”

Inirapan ko siya. “Ewan ko sa ‘yo! Ano ba kasing ginagawa mo rito?” I crossed my arms as I walked.

Bigla siyang lumingon sa likod niya at tila mayroong tinawag. Doon ko lang napansin na may kasama pala siya.

“Well, I’m here to introduce your roommate, Miss Stephanie Miller.” Muli niyang nilingon ang babaeng kasama niya. “Steph, this is Nicole Jane Parker. The royalty that you’re going to protect with.”

Kumunot ang noo ko nang dahil sa sinabi niya. “What do you mean by that?”

He just smiled at me. Palangiti talaga ang bampira na ‘to.

But I noticed that there’s something different on the way he smiles right now. It looked sad and force. Then his eyes... is it just me or was it pain that I really saw across it when he looked at me?

Tatanungin ko pa sana siya pero mabilis din siyang nagpaalam para umalis. Nagkibit balikat na lang ako bago nilingon ang ipinakilala niyang si Stephanie na nananatiling nakatayo sa harap ko.

“Pasok ka.” Niluwangan ko ang pagkakabukas ng pinto bago tumabi para bigyan siya ng daan.

Pagkapasok niya ay isinara ko na ang pinto at muli ko siyang hinarap. Pero nagulat na lang ako nang bigla na lamang siyang yumuko.

“Magandang umaga po, mahal na prinsesa.”

Natigilan ako at napaawang na lang ang bibig. Ilang minuto pa kong natulala habang siya naman ay nananatili lang na nakayuko.

“Hey! You don’t have to do that. Besides, I’m not one of the princesses here. I’m just a normal human student.” Natawa ako nang makabawi sa pagkakabigla.

“But you’re still the most powerful pureblood princess no matter what happens. And I will be your protector from now on,” she said, determined.

Napakurap ako. Tuluyang nawala ang antok ko nang dahil sa sinabi niya.

Ano raw? Protector ko siya?

So, that’s what Kira means a while ago!

“Protector? But why? I didn’t understand!”

Isang normal na tao lang naman kasi ako ngayon at hindi na isang bampira para mangailangan ng proteksyon. Bukod roon ay tanging ang mga bampira lang na mayroong mataas na katungkulan ang madalas na mayroong protector.

“Pasensya na po. Pero sumusunod lang po ako sa utos ng hari. Saka isang karangalan din po para sa ‘kin ang maprotektahan kayo.”

I sighed in defeat. As if I have a choice. Akala ko pa naman ay isang normal na estudyante lang ang makakasama ko rito.