Διαφάνι.
1η Νοεμβρίου 1967.
Λίγο μετά τις εφτά το πρωί.
Εκείνο το πρωινό ο ήλιος έλαμπε από νωρίς φωτίζοντας από το παράθυρο την καταχνιά που πλάκωνε τη καρδιά της Λενιώς. Τ'αγέρι φυσούσε και πλεκόταν ανάμεσα στις λεύκες παρασέρνοντας μαζί του τα πρώτα κιτρινισμένα φύλλα που παραδίδονταν στη δίνη του χειμώνα που κοντοζύγωνε με τη σειρά του να αγκαλιάσει τη γη. Τα χωράφια πιο κάτω, έμοιαζαν άδεια, σχεδόν άγονα. Ήταν η εποχή της σποράς και όπως ήταν επόμενο οι εργάτες σύντομα θα έπιαναν δουλειά.
Το Διαφάνι ήταν και εκείνο το πρωί, όπως και κάθε πρωί επί ποδός. Όι άντρες έκαναν μια στάση στο καφενείο για τον πρώτο καφέ της μέρας, ενώ οι γυναίκες έβγαιναν στη γύρα για ψώνια και για καφεδάκι σε καμιά γειτόνισσα, να πουν και τα νέα τους επί τη ευκαιρία. Επί ποδός και τα μαθητούδια που έτρεχαν κατά το σχολιό, στην αγκαλιά της καινούργιας δασκάλας.
Ο ταχυδρόμος έφτασε κι αυτός, με το ποδήλατο του, κάποια στιγμή στο χωριό. Πρώτα έκανε μια στάση στο καφενείο, αφήνοντας το γράμμα του Προκόπη στον Παναγιώτη, κι αφού πέρασε και από το σπίτι της Ουρανίας για να παραδώσει το γράμμα του Μπάμπη, έφτασε στο αγροτόσπιτο της Λενιώς. Εκείνη την ώρα η Δρόσω τοποθετούσε τα βάζα με τα τουρσιά στον πάγκο που είχαν έξω λίγο πριν αρχίσουν να καταφθάνουν οι πρώτοι πελάτες. Παρέλαβε το γράμμα από τον ταχυδρόμο και έτρεξε αμέσως να ενημερώσει τη Λενιώ που ήταν ακόμα μέσα στο σπίτι.
- Λενιώ, ο Λάμπρος! Έστειλε γράμμα!
Η Λενιώ βγήκε από την κάμαρα της σα σίφουνας και με τρεμάμενα τα χέρια άρπαξε το γράμμα από τα χέρια της αδερφής της. Έσκισε το φάκελο στη δίπλωση του και και με λαχτάρα ξεδίπλωσε το γράμμα του. Τα μάτια της ήδη έκαιγαν από το κλάμα και τη συγκίνηση αυτής της τόσο απρόσμενης έκπληξης.
- Ένα γράμμα από εκείνον! Το γράμμα του! ψέλλισε φέρνοντας το κοντά στο στέρνο της σε μια προσπάθεια να τον νιώσει κοντά της.
Χάιδεψε το χαρτί με ευλάβεια και αναγνώρισε τα όμορφα, ολοστρόγγυλα γράμματα του. Η ώρα έφτασε. Θα μάθαινε επιτέλους νέα του.
26 Οκτωβρίου 1967
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η αγάπη τα γιατρεύει όλα
FanfictionΤι κι' αν τα πράγματα γίνονταν αλλιώς; Η λιακάδα μετά τη μπόρα; Η σπίθα της αγάπης στη καταχνιά που φέρει το σκοτάδι; Οι άγριοι καιροί; Διαφάνι 1966. Λίγο πριν μπει ο χειμώνας ήρθε η άνοιξη. Κι όταν το σκοτάδι έμοιαζε να χε διαλυθεί, το...
