Νωρίς το πρωί, ανήμερα Χριστούγεννων, 1966.
- Joyex Noel, belle. Jai t'aime.
- Joyex Noel, καρδιά μου! Σ'αγαπώ!
- Τι λες, πάμε να ξυπνήσουμε εμείς πρώτοι τον μικρό μας σκανταλιάρη σήμερα; πρότεινε ο Νικηφόρος καθώς σηκωνόταν από το κρεβάτι.
- Αμέ, πάμε να τον τρελλάνουμε στο γαργάλητό και στα φιλιά, γέλασε η Ασημίνα.
- Πρέπει πρώτα όμως να ντυθούμε... της απάντησε σκεφτικός με μια πονηρή λάμψη στο βλέμμα του. Κι αν όμως, λέω γω τώρα, αν δε θέλω; Εξάλλου είναι ακόμα νωρίς...
- Εγώ θα 'λεγα να αφήσουμε τις αταξίες κατά μέρους και να ετοιμαστούμε στα γρήγορα, να βάλουμε τις πιτζάμες μας έστω, γιατί ξέρεις πολύ καλά πως μπορεί να μπουκάρει ο μικρός ανά πάσα ώρα και στιγμή.
- Κι αν έχω κελιδώσει; αποκρίθηκε ο Νικηφόρος όλο υπονοούμενα κρατώντας το κλεδί στο χέρι.
- Αν έχεις κλειδώσει, μπορεί να αλλάζει το πράγμα, όμως οφείλουμε σα καλοί γονείς που είμαστε να πάμε πρώτα στο παιδί. Για φέρτο μου, που το 'κρυψες; Που; Που;
Και καθώς τον πείραζε με σκοπό να του πάρει το κλειδί βρέθηκαν και οι δυο τους φαρδιοί πλατιοί ξανά στο κρεβάτι... Ήταν μια έλξη στην οποία δύσκολα μπορούσαν να αντισταθούν και όπως ήταν φυσικό ενέδωσαν. Εξάλλου ήταν ακόμα πολύ νωρίς...
***
Κατά τις οχτώ και τέταρτο, βρέθηκαν έξω από την πόρτα του μικρού με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά για να τον ξυπνήσουν. Μόνο που ο μικρός δεν ήταν εκεί.
- Βρε τον μπαγασάκο πάλι ξύπνησε από το χάραμα, είπε ο Νικηφόρος γελώντας. Είμαι σίγουρος πως θα έχει ήδη ανοίξει τα δώρα του. Πάμε να τον πιάσουμε επ' αυτφόρω;
Καθώς πήγαιναν στην σάλα άκουσαν γέλια και φωνές να έρχονται από τη κουζίνα. Εκεί βρήκαν τον Σέργιο, τον Λάμπρο και τη Λενιώ να μαγειρεύουν κορδωτοί - κορδωτοί. Η Λενιώ είχε ήδη φτιάξει δίπλες, ενώ ο μικρός με τον Λάμπρο πάσχιζαν ανεπιτυχώς να φτιάξουν κρέπες. Ένα παραδοσιακό Διαφανιώτικο πρωινό με Παριζιάνικες πινελιές ήταν επίσης έτοιμο: αυγά μελάτα, φρυγανιές, ελιές και κομμένα λαχανικά όπως και πιατέλες με αλλαντικά και τυριά, μαρμελάδες και γαλλικά κρουασαν, μπακέτες και μπριός ενώ μια λαχατριστή γαλατόπιτα "για το καλό" ήταν ήδη στο φούρνο.
- Καλημέρα σας, Χρόνια πολλά! Καλά Χριστούγεννα! Κοπιάστε! τους φώναξε πρόσχαρα η Λενιώ που ήταν μέσα στα αλεύρια.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η αγάπη τα γιατρεύει όλα
FanfictionΤι κι' αν τα πράγματα γίνονταν αλλιώς; Η λιακάδα μετά τη μπόρα; Η σπίθα της αγάπης στη καταχνιά που φέρει το σκοτάδι; Οι άγριοι καιροί; Διαφάνι 1966. Λίγο πριν μπει ο χειμώνας ήρθε η άνοιξη. Κι όταν το σκοτάδι έμοιαζε να χε διαλυθεί, το...
