Η αγάπη τα γιατρεύει όλα

27. Εκείνο το Πάσχα

Μεγάλη Δευτέρα, 24 Απριλίου, 1967.

Η αβεβαιότητα επικρατούσε ακόμα αφού οι αναταραχές συνεχίζονταν. Οι βασικές ελευθερίες των πολιτών είχαν καταργηθεί και το άχγος μέσα σε όλους φώλιαζε, μεγάλωνε. Κανείς δεν ήξερε τι θα του ξημέρωνε. Τι μπορεί να γινόταν ακόμα και το επόμενο λεπτό, το επόμενο δευτερόλεπτο. Άκουγαν ιστορίες για άτομα που τη μια στιγμή έπιναν τον καφέ τους ή ψώνιζαν στο μπακάλικο και την άλλη βρίσκοταν με χειροπέδες, στοιβαγμένοι σα ζώα μέσα κλούβες...

***

Απόγευμα.

Το αυτοκίνητο του Νικηφόρου σταμάτησε έξω από το Σταμιρέικο. Ο Σέργιος κατέβηκε πρώτος και έτρεξε στην αγκαλιά της θείας του που πότιζε τις γλάστρες στην αυλή.

- Θεία Ελένη!

- Σέργιε μου! Αγόρι μου! φώναξε η Λενιώ παίρνοντας τον μικρό στην αγκαλιά της, ενώ δε μπορούσε να κρύψει τη συγκίνηση της. Σε πεθύμησα πολύ το ξέρεις, αγόρι μου;

Κι εγώ πολύ, θεία! Ο θείος Λάμπρος;

- Στον καφενέ αγόρι μου. Πήγε στα γήγορα να φέρει μερικά πράγματα που χρειαζόμαστε. Θα 'ρθει όπου να ναι.

- Καλά, θεία, πάω πάνω να χαιρετήσω και τη θεία Δρόσω.

- Επ! Σέργιε, περίμενε! του φώναξε ο Νικηφόρος. Έλα αγόρι μου, πάρε τη βαλίτσα σου σε παρακαλώ...

- Ασημίνα, αδελφή μου;

Η Λενιώ έτρεξε να την αγκαλιάσει. 

- Ευτυχώς είστε καλά, κορίτσι μου. Δόξα τον Θεό! Τόσες μέρες που έχουμε να μάθουμε νέα σας είμαστε σε αναμμένα κάρβουνα. Καρδούλα μου...! της είπε κοιτάζοντας τη κατάματα. 

Δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από πάνω της. Μόνο όταν τα πρώτα δάκρυα έπεφταν καφτά τη πήρε στην αγκαλιά της ώστε να μην τη δει και τη ταράξει. Αφού τη χαιρέτησε και ο Νικηφόρος, πατέρας και γιος ανέβηκαν πάνω κρατώντας τις βαλίτσες τους στο χέρι. 

- Θεία Δρόσω!

- Αγοράκι μου!

- Καλησπέρα, Δρόσω. 

- Καλησπέρα Νικηφόρε. Η Ασημίνα; 

- Έρχεται, δηλαδή είναι κάτω. Μιλάει με την Ελένη.

- Που πάτε με τις βαλίτσες, φεύγετε; ρώτησε η Δρόσω ανήσυχη.

- Όχι, όχι ακόμα τουλάχιστον.

- Ήρθαμε να μέινουμε όλοι μαζί! είπε ο Σέργιος όλο χαρά.

- Τι ωραία, αγοράκι μου! Θες να πας έξω στον κήπο να παίξεις μέχρι να 'ρθω κι εγώ; Η θεία Ελένη και η μαμά είναι κάτω, δεν είναι; Πήγαινε κι έρχομαι κι εγώ σε ένα λεπτό να παίξουμε κουτσό!