Η αγάπη τα γιατρεύει όλα

15. Ένα αλλιώτικο πρωινό

Το επόμενο πρωί, μια υπέροχη μυρωδιά κατέκλυσε το σπίτι φτάνοντας κάποια στιγμή και στα ρουθούνια της Λενιώς, ξυπνώντας την ευχάριστα. Μη μπορώντας να αντισταθεί σηκώθηκε και πατώντας στις μύτες των ποδιών της, ώστε να μη ξυπνήσει τον Λάμπρο που κοιμόταν ακόμα βαθιά, κατευθύνθηκε για τη κουζίνα. Εκεί αντίρκυσε το πιο γλυκό θέαμα. Είδε τον μικρό, την Ασημίνα και τον Νικηφόρο να μαγειρεύουν και να παίζουν ξέγνοιαστοι. Μάλιστα, φορούσαν και οι τρεις τους από ένα μεγάλο άσπρο σκούφο, σαν σπουδαίοι Γάλλοι σεφ!

Ο Νικηφόρος στεκόταν μπροστά από τα μάτια της κουζίνας και ανά διαστήματα πετούσε κάτι λεπτές πιτούλες στον αέρα, κάτι που αρχικά φάνηκε πολύ κουλό στην Ελένη. Η Ασημίνα με τον μικρό της σου-σεφ από την άλλη έφτιαχναν το μίγμα για τις πιτούλες αυτές, υπό το άγρυπνο πάντα μάτι του σεφ Σεβαστού. Πότε βρέθηκαν και οι τρεις τους λουσμένοι μέσα στα αλεύρια ούτε που το κατάλαβε. Ήταν όμως πολύ χαρούμενοι. Και γελούσαν. Τι όμορφα που γελούσαν! Γελούσε κι αυτή. Κι έκλαιγε. Έκλαιγε από συγκίνηση. Επιτέλους η αδερφή της, το παιδί και ο Νικηφόρος ήταν μαζί όπως έπρεπε. Ήταν καλά, ηταν ευτυχισμένοι. Έγειρε το κεφάλι της στο ξύλο της πόρτας μαγεμένη από τη σαγήνη τους και τους καμάρωνε. Βέβαια η κουζίνα είχε γίνει χάλια, αλλά τι σημασία είχε;

- Νομίζω πως είναι ώρα για μπάνιο μικρέ μου κύριε, είπε η Ασημίνα στο παιδί.

- Εντάξει, αλλά δε θα φάει ο μπαμπάς όλες τις κρέπες! στραβοκοίταξε ο μικρός τον Νικηφόρο.

- Στο υπόσχομαι, του αποκρίθηκε εκείνος χαιδέυοντας απαλά τη μυτούλα του. Ώρα για μπάνιοοοοο! φώναξε σηκώνοντας τον μικρό στις πλάτες του.

- Ήρεμα χαζομπαμπά θα γεμίσεις το σπίτι με αλεύρια και μετά ποιος καθαρίζει!

- Εγωωωώ, ακούστηκε η φωνή του από μεσα.

Κι αφού έβαλε το μικρό στη μπανιέρα, εμφανίστηκε ευθύς μπροστά της με καθαρή μπλούζα. Τα μαλλιά του είχαν ακόμη αλεύρια βέβαια.

- Επ! δεν είπαμε πως θα καθαρίσω εγώ; είπε στην Ασημίνα και της έσκασε ένα πεταχτό φιλί. Ο κάπταιν Σέργιος σε περιμένει στη μπανιέρα να βυθίσετε το πειρατικό πλοίο του πειρατή Μαυρογένη! Αρρρρ!

- Είστε αδιόρθωτοι, πατέρας και γιος! γέλασε η Ασημίνα που τα μάτια της έλαμπαν.

- Αυτή τη λάμψη θέλω να βλέπω στα μάτια σου μοναχά, κορίτσι μου.  Αυτή τη λάμψη που καθρεφτίζει την ομορφιά της ψυχής σου και δίνει πνοή και οξυγόνο στη δική μου. Αυτή τη λάμψη που με μαγεύει..., της ψιθύρισε.