Learn To Love Again (Boyxboy)

My Abductor

Hi guys rest day ulit I know hindi ako nakapag-update ng sobrang tagal dahil kasi masama pakiramdam ko tapos kailangan ko pang mag 1 is to 1 kaya sobrang busy sa work pero ito draft na ako malapit na din ito dahil balak ko hanggang chapter 30 lang pero tignan natin hehehe

Picture of Dustin Wills on the right=====>>>>>>

Song is Stranded by Plumb

===============================================================================

CHAPTER TWENTY THREE

Dustin's POV

"Arggghhh!" sobrang sakit nang ulo ko nang magising ako nang mga oras na iyon, hindi ko alam kung bakit parang minamartilyo ata ang sintido ko sa nararamdaman ko nang mga oras na iyon.

Kahit masakit ay pinilit kong alalahanin ang mga nangyari at bigla naman akong napadilat at napabangaon sa kama nang maalala ko ang nangyari.

May tumakip nang bibig ko at nagpaamoy sa akin ng kung ano kaya ako nakatulog, biglang nabuo ang galit sa dibdib ko nang dahil kay Francis, I'm pretty sure na siya ang may kagagawan kung bakit ako nandito ngayon, sandali kong nilibot ang mga mata ko sa paligid at mas lalo akong nagulat nang makita ko ang labas nang kuwartong tinutuluyan ko dahil imbes na mga nagtataasan building ang makikita ko ay punong puno nang mga puno at kung anu anong halaman ang natatanaw ko which mean na wala ako sa Makati kung hindi maaring nasa probinsya, hindi ako makapaniwala na ang stalker kong si Francis ay magagawa ang ganitong mga bagay at imbes na matakot ay mas nanaig ang galit na nararamdaman ko para dito.

I tried to remain calm dahil kailangan ko munang i-analyze ang sitwasyon na kinahaharap ko, hindi ko kilala kung anong ugali meron si Francis at kailangan ko pag-isipan ang magiging desisyon kung hindi ay baka mas lalo akong mapahamak, ang mga katulad kasi ni Francis ay mas delikado kumpara sa ibang mga tao.

Nasa ganoon akong pag-iisip nang marinig ko ang pagpihit nang pinto at agad kong hinanda ang sarili ko sa paghaharap namin ni Francis.

"Relax Dustin kailangan mong sakyan si Francis." pangungumbinsi ko sa sarili ko habang wala pa akong konkretong plano na gagawin.

Parang sasabog sa bilis nang kabog ang dibdib ko habang hinihintay ko ang tuluyang pagpasok ni Francis ngunit laking gulat ko nang makita ko kung sino ang taong pumasok sa pinto kasabay nang paggaan nang dibdib ko.

"Jonathan?" ang namutawi sa bibig ko nang tuluyan kong makita ang binata kasabay non ay ang pagtalon ng dibdib ko sa muling pagkikita ko sa taong pinakamamahal ko.

Hindi ako makapaniwala na niligtas na naman ako nito mula sa panganib at ayoko man ay hindi ko maiwasang hindi makaramdam nang gratitude dito.

"Kamusta ka na ang pakiramdam mo Dustin?" kalmadong tanong nito, ngunit wala na kaming panahon kailangan na namin makaalis at baka may magawa sa aming masama si Francis.

"Listen Jonathan we need to go at baka kung ano pang magawa sa atin si Francis." nagmamadali kong sinabi dito at hindi ko na hinintay ang sagot nito at nauna na akong naglakad papunta sa pinto ngunit nagtaka ako nang hindi man lang ito natinag.

"Hindi tayo guguluhin ni Francis." walang kaemosyon emosyon na sinabi nito na nagpagulo nang isip ko.

"Why dinakip ba si Francis nang mga pulis?" tanong ko at agad akong dumungaw sa bintana expecting to see policemen escorting Francis to their mobile ngunit wala naman akong nakitang kahit na ano sa labas kaya naman paanong nakakasigurado si Jonathan na hindi kami guguluhin ni Francis.

"How sure are you that Francis will not bother us?" nanantiya kong tanong dito, hindi ko gusto ang pumapasok sa isip ko nang mga oras na iyon dahil imposible.