La Cuevas #3: Beautiful Scars

Chapter 23

Tulala ako sa pader at blangko ang isip nang makapasok ulit si Luke sa kuwarto. Bitbit niya na ngayon ang kaniyng gitara at notepad. Kinuha niya ba sa kotse niya ang mga iyon?

"Hey.. does it sting?" tanong niya. Hindi ko alam kung ano ang tinutukoy niyang masakit. Iyong kamay at balikat ko bang may tattoo, o iyong ginawa niya sa akin kanina? Sa katunayan ay hindi pa rin nag sisink-in sa utak ko na ginawa niya iyon, at hinayaan ko lang siya.

Napaiwas ako ng tingin at lumunok. Naramdaman ko ang mabilis na pag-iinit ng mukha ko, partikular ang aking mga tenga at pisngi. Gosh, that was so hot and effing good. ngayon lang ako nakaranas nang ganoon ka sarap. nakakahiya na ngayon, pero kanina ay halos wala akong pakielam.

"Sadie?" Napapitlag ako at gulat na lumingon sa kaniya. "Namumula ka, masakit ba masyado?" Tanong niya kaya napamaang na naman ako. Ano ba nga kasi iyong tinutukoy niya? Iyong tattoo o iyong finger? Shit! nakakahiya! How could I even think about it?! fuck!

"Hey, what's wrong, baby?" Napapikit ako at impit na sumigaw sa isip ko. Damn Luke and his erotic voice.

"A-ano?" tanong ko.

"Nevermind. You look like you're really hurting. May I see?" Sabi niya at lumapit sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko at kaagad na umayos nang upo. Oh my God, he wants to see what? Bakit siya lumalapit? A-anong titignan niya?!

"I-it's fine!" biglang sagot ko kaya natigilan siya sa paghakbang. Malapit na siya sa akin, pero hindi na siya nangahas na lumapit pa. Nakatingin lamang siya sa akin na para bang tinatantiya niya ang magiging reaksiyon ko.

Ilang sandali pa ay marahan siyang tumango, "I understand. It's your first time to experience it, so it might be really weird to feel." Sabi niya. Tama siya, ang weird nga. Actually kahit naglinis na kami, hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa rin iyong daliri niya roon. Oh my God, bles my mind, I can't live my whole life thinking about his skilllful fingers!

"But don't worry, kapag tumagal ay masasanay ka rin, hindi mo na mararamdaman. Tutulungan naman kita. I'll make sure you'll get used to it. Dadalaw ako sainyo palagi para i-check iyan, at masigurong safe—" Hindi ko na siya pinatapos.

"Oh my god, Luke, can you please just not say it?" untag ko. Anong dadalaw palagi? Anong he'll make sure I'll get used to it? Pulang-pula na ang mukha ko sa kaiisip ng mga sinasabi niya. Is that even necessary?

Nakikipag-debate ako sa sarili ko sa aking isip, nang malingunan ko siya at makitang kunot-noo siyang nakatangin sa akin.

"I.. I was just saying that I can come to your mansion and help you apply the thick cream on your skin.." Napaawang ang labi ko. "But if you prefer to do it on your own, then.. that would be fine too. It's not hard, though. I was just making it as an excuse to see you more often.."

Napakurap-kurap ako habang pinagmamasdan siyang seryosong tumingin sa akin. Tila tumakas ang lahat ng mga dugo ko sa katawan at nag evacuate sa ulo ko. Pakiramdam ko ay sing-pula na ng kamatis ang pagmumukha ko.

Why did I even thought of silly things like that?! I-it was Luke who I'm talking to! Hindi naman niya ugaling pag-usapan ang mga ganoong bagay. Hindi siya ganoong klase nang lalaki! Gosh, nakakahiya ako mag-isip! I hate my mind!

"N-no! I mean, of course, it's fine! okay lang!" Pambawi ko na ikinataas naman ng kilay niya. Nang mukhang nagugulohan na siya sa inaasal ko, ay nag-isip na ako nang bagong topic para ilihis ang atensiyon niya. "B-bakit ka nga pala may dalang gitara?" tanong ko.