(Kabanata 58)
"When you lose this capacity to dream, you lose capacity to love."
—— Pope Francis—-—
***
Jamie POV
"Hon kaya mo yan.."
I don't understand what I'm feeling now. Hindi ko alam kung matatae or maiihi sa nakikitang nagdedeliver siya ng aming anak.
Were now in delivery room. Ten cm na kasi ito at umeere na siya para mailabas ang may kalakihan naming anak.
"Ere Mrs. Nakikita na namin ang ulo ng baby niyo."
The doctor said while my wife was breathing hardly. Namamawis at napapangiwi ito sa subrang sakit.
"I swear Nathaniel, I will kill you after this."
She crumpled my hair and I don't care if she'll kill me basta mailabas lang ng maayos si Thirdy. Napansin kong nagpipigil lang ang mga assistant nurses at ang Doctora sa pagmumura at pagmamalupit ng asawa ko sa akin.
"Inhale, exhale lang Hon.."
This is the hardest part for me. Yong nakikita siyang nahihirapan sa subrang sakit at parte ito sa lahat ng mga normal delivery kaya I should extend more patience. Nung nanganak ito kay Keira noon halos mamaga ang pisngi ko sa kakasapak niya at ngayon naman pakiramdam ko mauubusan ako ng buhok sa pagsasabunot nito. Mas higit pa dun ang nararamdaman niya kaya I should understand her.
"Ere.. malapit na ito. Konting tiis na lang.
Nagboblow siya ng hangin at humuhugot para makapag-ere ng maayos. Kung pwede ko lang siya palitan. Sinabi ko naman sa kanya na CS na lang kung mahirapan siya sa subrang sakit pero she choose this dahil ito daw talaga ang essence ng panganganak.
"Hon, do it kaya mo yan. Please baby Thirdy huwag mo na pahirapan si Mommy."
Hinawakan ko ang tiyan niya at medyo gumalaw ito. Umere siya ng huling beses sabay impit na pagsigaw. Nabuhayan ako ng loob. I took a deep breathed and pray harder. Hanggang sa narinig ko ang malakas na pag-iyak ng isang sanggol.
"Thanks God. Finally!"
I shouted with joy.
I was so engrossed staring at my baby. Inilagay ito sandali sa tyan ng asawa ko. At last! Thirdy saw the world.
"Welcome to the world baby Thirdy."
I spoke delightedly, hindi ko namamalayan na tumulo na pala ang luha ko. Tears of joy.
"Thank you so much, honey for giving us Thirdy. I love you so much."
I murmured at my wife then gave her a mind blowing kiss. Her eyes sparkling with so much delight. Umiyak din ito sa saya. I wiped her tears at hinalikan siya sa noo. At these moments wala na akong pakialam sa paligid. I am only seeing my wife and baby around. Happiness is understatement.
Pinunasan ko ang asawa ko habang nililinisan ng mga nurses ang baby namin. She's helplessly lying on bed. May nagvivideo din sa loob. I want everything in details. Gusto ko pati ito ay maisalba sa aming unforgettable moments as a family.
**
Nagsidatingan na ang aming mga pamilya. Pinagkakaguluhan na nila si Thirdy.
"Look at him, darling sa akin nagmana."
Dad spoke delightedly. Karga karga niya si Thirdy at tuwang tuwa siyang kinakausap ito kahit tulog na tulog yong baby namin.
"Iba na talaga kapag matanda na. Masyadong vivid na ang imaginations."
Mom decline profusely. She rolled her eyes with such a pretending snobbery. Napakamot ako sa ulo. Nagtawanan naman ang lahat. Andito rin kasi ang mga kapatid ko. He frowned.
"Bakit hindi ba Regina? Look at his eyes and nose. Manang mana sa akin."
Nagtawanan silang muli sa pamimilit ni Daddy.
"Si Daddy talaga malabo na ang mga mata."
Natatawa at napapailing na sabi ni Yvo. Si Servo ay napapangiti lang. Minsan nakakapanibago. Hindi kasi ako o kami sanay na tahimik siya at hindi nang-aasar. Dahil sa amnesia nito pati ugali nagbago. Bigla siyang naging seryoso. At kamakailan lang nakansela ang kasal dahil sa Cenomar nito, he's married sa taong hindi niya natatandaan na nakilala at nakasama in more than two years ago. At ngayon hinahanap niya ito for an annulment. In his six months missing hindi ko lubos maisip na nagpakasal siya. Hindi naman siya ang tipong tao na sumeseryoso lalong lalo na pagdating sa babae. That woman must have have something for him. Nainlove siya at dahil sa kanyang pagkawala ng memory ay nawala din ito.
"Akin na muna si Thirdy Dad."
Kinuha ni Ella si Thirdy at siya naman ang umaaliw nito. She's two months pregnant sa pangatlo nilang anak. Akalain mo naunahan ko pa.
"Mommy does Thirdy knows how to kick?"
Yullo asked amusingly. Nagtawanan kami. Iba na talaga ang mga bata ngayon kung mag-isip.
"No baby. Not yet."
Sagot ni Ella. Pagkatapos ng ilang minuto nagpaalam na sila Mommy at Daddy na umuwi muna.
"Anyway bro I have to go."
Nagpaalam na si Servo. Pinikpik niya ang balikat ko. Tumango lamang ako. Sumunod naman ang mag-asawa at mga pamangkin ko.
"Hi baby.."
Keira wave his brother na pinapadede ng Mommy nito. Nagpapabreastfeed talaga ang asawa ko simula pa kay Keira. Nung nag-isang taon ito, nagbottle feed na. Si Nathan nasa kanyang lolo't lola at pupunta na sila ngayon.
"Hello everybody!"
I just said, speaking of the devil andito na sila. Masiglang masigla si Dad Edward na lumapit sa kanyang anak.
"Hi my daughter."
"Hello Dad.."
Hinalikan niya sa noo ang asawa ko at tinitigan niya si Thirdy habang dumedede sa suso ng ina.
"Daddy! Where's my little brother?"
Patakbong lumapit si Nathan sa amin, binati naman kami ni Mom Emily. Niyakap ko si Nathan at itinuro ang kanyang kapatid.
"You're noisy kuya. Thirdy will cry."
Keira crossed her arms and giving her elder brother a disapproval look. I chuckled.
"Nathan give your sister a hug. Come on, she just miss you."
My son is grinning at niyakap ang kanyang baby sister. I saw my Keira lift a wonderful smile. In three months time, she'll turn two years old and she's smart. Halatang may pinagmanahan. Alam ko namang magkasundo sila kahit nagtataray sa kanyang kuya. Nagmana sa Tita Mica niya. Speaking of her, may asawa na at anak. She married my wife's cousin na si Drew. I don't know what happen kung bakit hindi sila nagkatuluyan ng kanyang foreigner fiance.
"Oh sweetheart, how are you? On the way na ang mama Janna mo. Maybe tonight darating na siya dito kasama ang Tito Hector mo."
"Oh how I miss them so much, Mom."
"Oh give me my grandson."
Kinuha ni Dad si Thirdy sa kamay ng asawa ko dahil nakita niyang tapos na ito sa breastfeeding.
"Look at him Honey.. he's my perfect replica."
Nagkatinginan at nagtawanan kami ni Zea. Parehas Lang talaga ang mga mata nila ni Daddy Lucas. Si Dad Edward talaga.
"Asus.. namamalikmata ka lang. Hindi naman eh. May konting hawig sa akin."
Pati si Mom ay hindi sang-ayon pero halatang nang-aasar kay Dad. Hay naku, ewan ko nga ba kung bakit ipinagpipilitan. Talagang ganun nga siguro ang paningin nila.
"Of course not, he's my junior. Kamukha ko talaga."
I shrugged. Maybe, napangiti lamang kami ng asawa ko.
Isang masaya at special na araw ito para sa amin dahil sa pagdating ng bagong miyembro ng aming pamilya. And I know na sa pagdating ng mga panahon kahit anong hagupit ng pagsubok ang darating ay kaya naming lampasan.
Love conquers all.
"I love you, Hon."
I whispered to her. Her eyes glint with love and delight.
"I love you more."
**THE END**
—