"Remember that Mommy loves you so much, okay?" And kissed her forehead.
She closed her eyes a bit and when she opened it, she's now alone in the room. It looks like she's inside a prison. A room without windows.
Sumubok siyang sumigaw para palabasin siya ngunit walang nakakarinig. Hanggang sa isang mala-bruhang tawa ang naririnig niya sa paligid, kasunod niyon ay ang pagbukas ng pintuan at paglitaw ni Madame Pearl roon.
"You betrayed me, you betrayed the organization! And you know how I hate traitors!" At saka humakbang palapit sa kanya. "So I'm gonna make you pay for it!" Banta nito.
"Kill me now!" Matapang niyang saad. "I am not afraid to die anymore."
Muling tumawa ang babae na para bang nagpapatawa siya.
"Killing you is too easy, my dear." The old woman flashes her wicked smile. "I'm gonna strike you where it would hurt you the most." Sabay turo sa kanyang dibdib kung nasaan ang puso niya. "I may have helped you remove your fears before but I can able to put it back."
"Good luck on that, Madame. You didn't remove the fear in me, you took away all my emotions until there was nothing left. How can you hurt me when I don't feel a thing?"
Her level of confidence is shooting high, not until the woman leans closer and whispered to her ear.
"Trust me, I can hurt you without even touching you." And before she can even react, she heard the familiar voice again somewhere and she was calling for her.
"Amberleigh!" The woman screamed and a loud gunshot filled the air.
Biglang napabangon si Taniesha at kaagad niyang hinablot ang sandata niyang Sai mula sa ilalim ng kanyang unan. Hinanda niya kasi ang sarili sa kung sakali mang may biglaang sumugod sa kanya roon ay maipagtatanggol niya ang sarili. Kaya naman itinabi na niya sa pagtulog niya ang armas niya.
Napahilamos siya ng mukha dahil sa isang masamang panaginip na naman ang dumalaw sa kanya. Kung noon ay paulit ulit ang mga nagiging bangungot niya tungkol sa mga nangyari sa kanya sa pasilidad na pinanggalingan ay iba na ngayon. Dahil ang mga napapanaginipan na niya ay mga bagay na maaaring mangyari pa lamang sa hinaharap.
Nagsimula iyon nang may nangyari sa kanya noong nakaraang buwan. She was attending a meeting with a client at a hotel, when an old woman grabbed her, claiming that she's her long lost daughter.
Dahil nabigla siya ay naitulak niya ang matanda palayo, kaya naman nakakuha sila ng atensyon at tinulungan siya ng mga staff ng hotel na mailayo ang babae sa kanya.
"Amberleigh! It's me, Mommy! Can't you remember me anymore?" Umiiyak na turan sa kanya habang pilit na pumipiksi as security na umaawat rito. "I've been looking for you for years, baby. They said that you're dead, but I don't believed it. And I was right! Look at you, you're alive!"
Naalala niyang sabi ng matandang babae sa kanya.
Kinaladkad ng security ng hotel palabas ang matanda at hindi na niya hinarap pa. Ilang araw na gumulo sa isipan niya ang mga sinabi sa kanya at doon nga nagsimula ang mga kakaibang panaginip niya.
Sinubukan niyang balikan ang hotel para kunin ang CCTV pero nagulat siya nang may nanloob daw roon at binura ang nasabing video. Ni hindi rin niya nakuha ang pangalan o ang kahit na anong impormasyon sa matandang babae na lumapit sa kanya.
Kaya't mas lalong tumibay ang naramdaman niya na maaaring ang ina niya ang lumapit sa kanya. Only a mother could recognize their child no matter how long they've been apart. At nagagalit siya sa kanyang sarili dahil nagkaroon na siya nang pagkakataon na muling makasama ang ina ngunit napakawalan pa niya.
Subalit naisip din niya na tama rin iyon. Kung may nagbura ng CCTV ay ibig sabihin lang na may sumusunod na talaga sakanya o sa kanyang ina at pilit silang pinag-lalayo. Lalo na at babae raw ang nanloob at pinagsisisira ang mga CCTV roon na sigurado siyang isang Gem.
She felt a little worried when she was told that another person went to that hotel and was looking for the same CCTV and it was a man. Hindi niya alam kung sino iyon at kung binayaran din ba iyon ng organisasyong kinabilangan niya dati para mahuli siya.
"Now I understand my nightmares." Bulong niya sa sarili. "This is Madame's way of putting back my fear in me and she's using my mother."
Katulad ng panaginip niya ay alam niyang gagamitin ng kalaban niya ang kaalamang kamuntik na silang magsamang mag-ina. Ang nanay niya ang babalikan ng grupo upang mapalabas siya sa lungga niya. Ngunit isang buwan na ang nakakalipas pero wala pa din siyang natatanggap na kahit na anong banta, maliban na nga lang sa nangyari sa kanya kahapon. Alam niya at ramdam niya na may sumunod talaga sa kanya mula sa diner.
Bumangon siya sa kama at saka niya binuksan ang pintuan sa may balkonahe at lumabas. Pinagmasdan niya ang maliwanag na buwan na halos natatakpan na ng bundok. Malamig ang hampas ng hangin dahil madaling araw na at nasa mataas sila na lugar kung saan nagye-yelo na ang kalahati ng bundok. Malapit na kasi ang tag-lamig.
Mabilis siyang napabaling sa kanan dahil naramdaman niyang may lumitaw roon. Her senses are too sensitive and she could easily notice anything around her.
"Can't sleep, huh?" It was Dev. "Namamahay ka?"
"Mababaw lang talaga ang tulog ko." Sagot niya at muling tumanaw sa malayo. "Eh ikaw bakit hindi ka makatulog?"
Nagkibit balikat lang muna bago sumagot sa kanya.
"Walang pampatulog eh."
She easily understood his humor. Of course, sex is his sleeping pills. Gabi-gabi nga palang may ikinakamang babae ang boss niya at makakatulog lamang kapag pagod na.
"You're unbelievable, Mr. Laveau. Can't you just sleep without having sex? Parang pagkain ba yan na hindi puwedeng mawala sa isang araw mo?"
May pagitan ang balkonahe nila at doon nito itinukod ang mga kamay habang nakaharap sa kanya. Kahit madilim ang paligid ay malinaw niyang nakikita ang binata at nakahubad na naman ang kalahati ng katawan nito.
"Yes, sex is like food. Different women, different choices of food. But like a person who is in a diet, I eat just to fill up my stomach. I fuck to fill up sexual desires. But those food doesn't really satisfy me."
"You're not yet satisfied after a lot of fucking? Damn, you're an addict!" Saad niya na ikinatawa nito nang malakas.
"You sound hot when you said that!" Na patuloy sa pagtawa pa din. "I'm not a sex addict if that's what you mean. I'm just a very hungry man, and still looking for someone to satisfy me and my needs."
Napailing na lang siya sa ka-imposiblehan ng amo niya. Sa dami ba naman ng babae nito ay wala pa ding nahahanap na magpapasuko rito pagdating sa kalandian.
"Maybe you're not really looking, Sir." na lumapit rin rito para magkaharap sila. "You're just playing around." At kaagad inayos ang robang suot nang mapansin niyang nakatitig ang lalaki sa kanyang dibdib.
She wears an old maiden outfit for work, but when she's sleeping, she's used to wearing nighties. And she's currently wearing one now. At nakalimutan niyang ayusin ang sarili nang harapin ang boss niyang mukhang walang sinasantong babae.
"Don't worry, Miss Guerrero, I'm not interested in putting you in my list of women. I won't touch you if that's what you're thinking right now." Sumeryoso na ang itsura nito.
He's not interested in her because she's not beautiful like the other women he plays with. Alam naman niya iyon. Hindi niya kayang makipagsabayan dahil bukod sa nagtatago siya ay may mga pilat din siyang ayaw niyang ipakita. It looks disgusting. She has a lot of flaws in her inside and out.
"I'm not thinking anything, Mr. Laveau." At saka tinalikuran na ang amo para bumalik sa loob ng kanyang silid.
"Could you at least call me by my name? Si Papa na lang ang i-address mo as Mr. Laveau." Anito na nagpalingon sa kanya.
"Wouldn't be inappropriate to call you using your first name?"
"Not at all. Do we have a deal, Taniesha?" He said her name again,
"Alright Mr. Devereaux." At tuluyan na siyang pumasok sa kanyang kwarto.
Sinubukang bumalik ni Eshe sa pagtulog ngunit nahirapan lang siya kaya naman lumabas na lang siya ng mansyon at naglakad siya palayo papuntang kagubatan. Alas dos pa lamang ng madaling araw kaya't madilim ang paligid. Dahil matagal na siyang nasa syudad ay hindi na niya nahahasa ang abilidad niya sa ibang bagay.
Kaya naman iyon ang pinagkaabalahan niya roon. Umakyat siya sa matataas na puno, sinasapol niya ang anumang bagay na makita gamit ang armas niya. In short, she's practicing her skills because she knows that soon, she'll be facing one of the gems and it'll be hard for her if they are now using the serum she once knew about.
Bago kasi siya tumakas noon ay naririnig na niya ang serum na naimbento ng Weber Corp. para mas lalong mapalakas ang puwersa nila. Sa kanilang mga Gem unang ginamit iyon. They've been treated like a lab rat on that island.
Hindi pa naperpekto ang serum noon, ngunit ngayon ay hindi niya alam kung epektibo na ba at kung nagagamit na ba iyon. Pero kung nagagamit na iyon ng mga ibang Gems ay malaking problema iyon dahil mas magiging mahirap kalabanin ang kapwa niya assassin.
Ilang oras din ang itinagal niya roon at inabot na siya nang pagsikat ng araw. Bigla siyang napaakyat sa itaas ng malaking puno nang may marinig siyang kaluskos at mga yabag papunta sa kinaroroonan niya. Tinalasan niya ang pakiramdam upang hindi siya masalisihan.
Then she saw Dev, and it looks like he is jogging his way to her. Palinga-linga habang tumatakbo, halatang may hinahanap. He's probably looking for her. Hindi nga naman kasi siya nagpaalam at alam niyang hindi iyon tama.
"Looking for me, Sir?" Malakas niyang tanong upang marinig siya nito sa ibaba.
"Whoah! How the fuck did you get up there? Are you Tarzan's Jane?" Nasa mukha nito ang pagkamangha.
Kung tutuusin ay kaya niyang tumalon simula sa itaas pababa nang hindi siya nasasaktan. Ngunit hindi niya maaaring ipakita iyon sa amo niya dahil baka mas lalo lang siyang pag-isipan nang masama. Kaya naman dahan dahan na lang ang ginawa niyang pagbaba.
"Why, didn't you used to play this when you were a kid? I learned to climb a tree when I was just five years old." Pagbibida niya.
"What? Really?" Gulat nitong komento. "Did your parents had a death wish for you? Limang taong gulang na anak na babae, hinahayaang umakyat ng puno? Usually, it's a game for the boys, right? Coz girls usually play barbie dolls and tea parties."
Nagkibit lang siya ng balikat. She never experienced that. She never played a doll, and the only thing they played when she was little are knives and other weapons. She has an abnormal childhood days.
"Kawawa ka naman dahil hindi ka ata pinag-laro ng manika ng mga magulang mo at hinayaan ka lang na maglaro sa labas kaya ka ganyan ka-weird eh." Muli na naman siyang nagkibit balikat dahil totoo naman ang sinasabi ng binata.
"I'm weird but I can do things that others can't. I can even amaze you with my skills but it can also scare you at the same time. Kaya huwag na lang." Aniya at naglakad na pabalik.
"The only way a woman can amaze me is thru her performance in bed. Kaya kung ibang bagay yan ay walang dating sa akin at mas lalong hindi ako matatakot." Mayabang na sabi ni Dev.
Nilingon niya ang lalaki at sa unang pagkakataon ay ginamitan niya ito nang mapang-akit na tingin na ginagawa niya noon tuwing may misyon siya.
"Careful what you say, boss. You still don't know me and the things I can do." And then she licked her lower lip to catch his attention. "Even in bed." Then winked at him before leaving him there.
Tumakbo na siya pabalik ng mansyon at hindi siya sinundan ng binata. Marahil ay nagpatuloy pa sa pagtakbo doon sa kagubatan. Pagkatapos niyang makaligo at makapagpalit ng damit ay sa kwarto muna siya tumambay dahil hindi niya alam kung bakit bigla siyang nakaramdam nang kaunting hiya para sa boss niya.
At dahil wala naman siya sa trabaho at wala rin namang masyadong tao na makakakita sa kanya roon ay hindi na niya kinailangang pang magsuot ng pang matandang dalaga na kasuotan. Doon siya namili sa mga binili nila kahapon sa botique kung saan nagkaroon ng kaunting kaganapan.
Simpleng white short sleeve cotton flowy dress ang isinuot niya na hindi umabot sa tuhod ang haba. Inilugay lang din niya ang mahaba niyang buhok at hindi na niya hinawi ang bangs niya.
Pagbaba niya ay sinabihan siya ng kasambahay na nasa may likuran daw sa may garden area si Dev. Naririnig niyang naguusap ang mag-ama habang nag-aalmusal. Hindi kaagad siya lumabas dahil mukhang importante ang pinaguusapan ng dalawa.
But her attention was caught when she heard them talking about a certain someone. A young woman who was so desperately wanted to buy Fire Lilies and was willing to pay a huge amount. Bumiyahe pa daw ang babae para lang bumili niyon dahil importanteng makapag-uwi ng bulaklak pabalik sa Amerika. Hindi kasi for sale ang Fire Lilies dahil tanim iyon ng ina ni Dev. Ngunit napapayag si Mr. Marcel kaya binigyan na lamang ang babae at hindi na pinabayaran.
She wondered what will that woman do to those flowers?
Nang mukhang hindi na seryoso ang pinag-uusapan ng dalawang lalaki ay saka siya lumabas.
"Bonjour!" Magalang na bati niya.
Ang ama lang ng boss niya ang bumati sa kanya pabalik dahil nakatulala lamang ang binata sa kanya.
"Who are you?" Iyon ang lumabas sa bibig ni Dev na ikinatawa ni Mr. Marcel.
"Why? Is this the first time you saw your secretary like this?" Hindi makapaniwalang tanong ng ama ng lalaki.
"Y-yeah. I didn't know she looks younger." Sagot ng binata.
Ang tanging hindi niya dinaya sa pekeng birth certificate niya ay ang kanyang edad. But she didn't know when is her exact birthday. None of them in that facility knows their real date of birth so they never experienced any birthday celebration. Or they never really celebrated any holiday because Madame Pearl told them that celebration will just bring out emotions that are unnecessary for their missions.
Kaya kahit kailan ay hindi niya nakasanayan ang kahit na anong okasyon, kahit ang mismong araw ng kanyang kaarawan. Sa tatlong taon niyang namumuhay bilang si Taniesha ay kabuntot pa din niya ang buhay niya bilang si Amethyst kaya nahihirapan pa din siya maging normal na tao tulad ng iba.
"Well, I am young, I'm only twenty five." Aniya na umupo na sa isang bakanteng upuan roon.
"But you dressed like you're already in your forties." Na nilagyan pa siya ng pagkain sa kanyang plato.
Napakunot ang noo niya sa pagtataka dahil sa ginagawa ng amo niya. Gusto niyang tanungin sana kung bakit siya pinagsisilbihan, ngunit hindi na niya isinatinig pa dahil matamang nakatingin sa kanila ang ama nito.
"I'm comfortable with the way I dress." At saka siya nagsimulang kumain. "Especially that my boss is a certified player and I couldn't let myself become his next victim."
Nasamid naman ang binata kaya pinukol siya ng masamang tingin.
"I never played with any of my secretaries. I still have some boundaries, you know!"
"Still the same old Devereaux, huh?" Singit ni Mr. Marcel. "When are you going to have a serious relationship, son? You're not getting any younger but just keep on playing. You need to find a suitable wife that can take care of you. Who'll be with you until the end of time." Pangaral ng ama sa anak.
"Tss! Papa, please just stop, okay?" Iritado na ang itsura ni Dev. "This is my life and I don't want you meddling with it." Sabay baling naman sa kanya. "When you're done eating, go look for me inside. We'll visit the inn." Utos nito sa kanya bago tumayo at iniwan silang dalawa ng matandang lalaki.
Nagpatuloy lang si Eshe sa pagkain habang sumisimsim naman ng kape si Mr. Marcel.
"There's something about you that I can't seem to figure out." Napatigil siya sa pagsubo dahil sa narinig. "Something dark and dangerous." Napahigpit ang hawak niya sa kubyertos. "But there's a little light too, only overshadowed by the darkness." Saka lamang siya nag-angat ng tingin upang mag-tapat ang kanilang paningin. "Tell me, who are you, Taniesha Guerrero?"
Nagtagis ang panga niya sa tanong ng matanda.
"Sir?" She remained her poker face attitude. One of the Gems' trademark is their ability to stay calm in the middle of any situation.
"You know what I am talking about." Anito na ibinaba ang hawak na tasa at mas tumitig pa sa kanya nang mariin. "There is no name Taniesha Katalina Guerrero found in the statistics around the world. You're a fake." Akusa nito. "I don't know how you passed the screening and the initial background checking from my son's company but not everyone can be fooled by you."
Doon na niya binitiwan ang mga kubyertos na hawak at saka humarap nang maayos sa matanda. Nakipagsukatan siya ng titig rito at mukhang ngang matalino ang matandang Laveau at hindi basta-basta madaling maloko.
"You got me." She said without even blinking. "Now what? Are you going to send me to prison?"
The old man smiled a bit, and he looks as if he is enjoying this little interrogation session with her.
"Should I have to?" Balik na tanong sakanya. "For the past three years, you've become an efficient secretary to Dev and you haven't done anything that could've put my son's life in danger- yet."
"Why don't you just get directly to the point, Mr. Marcel?" Ayaw na niya kasi na magpaligoy-ligoy pa silang dalawa.
Biglang tumigas ang mukha ng matanda at alam na niya ang maaari nitong sabihin sa kanya.
"You're here because my son is helping you with your trouble and I don't want him to get involved. You're a walking danger, and as long as you're with him, you'll be risking his life too." Then he paused a bit and his face becomes softer. "But then again, he never does these things before. He only thinks of himself an would never meddle with someone else's trouble. But for you, he's willing to go beyond his game. And that only means that you mattered to him."
"Don't give meaning to his actions. He just made a deal with me so I could stay as his secretary." Putol niya sa maling iniisip nito.
He shook his head in disagreement.
"Devereaux likes you." Bulalas ng matanda na ikinataas lang ng isang kilay niya dahil sa gulat. "And even though I know how dangerous you are to him, I like who he is when he's with you." And he smiled like he's fond of her already. "That's all that matters for me now, Taniesha, or whatever your name is. As long as I can see my son happy, I'll support him. But promise me that you won't let him get himself in danger."
Doon na siya tumayo mula sa kinauupuan dahil hindi na niya gusto ang pinatutunguhan ng kanilang pag-uusap.
"I'm sorry to disappoint you, Sir. But I couldn't promise you that. Because I am 'the danger" that you're talking about. There's a reason why I tried to hide my real identity and it wasn't to protect myself, but to protect the people around me." And then she let him see her true self by picking the table knife and stabbed it in between his forefinger and his middle finger because his hand is placed on top of the table. "You were wrong, there's no light inside me. Only pure, rotting darkness that has consumed me over and over again. So it's better for your son to stay away from me as far as possible!"
But the old man didn't even flinched from what she just did. Eshe thinks that her skills are already rusty because he can still smile at her after that. Damn, he's something!
"Good luck pushing him away." He said before leaving her totally confused.