Pov Linda
Ik zak op de grond en begin weer te huilen. ''Dit is allemaal mijn schuld'' schreeuw ik. ''Ik had gewoon nooit weg mogen gaan''. Ik wil opstaan en naar Harry en Lilly lopen maar het lukt me niet. Het voelt alsof mijn hart in 1000 stukken is gerukt. Ik adem diep in en sluit dan mijn ogen.
Even later word ik aan de kant geduwd door een ziekenbroeder. De 3 mannen rennen met volle vaart naar Harry, Lilly en Niall toe. Een vrouw tilt me op en kijkt me diep aan. ''Kun je me uitleggen wat er is gebeurt?'' vraagt ze. ''I..Ik.. Z..zelfmoord'' snik ik terwijl alles begint te trillen. ''Rustig, we helpen hem'' zegt de vrouw. Ik knik maar het stelt me als nog niet echt gerust. Hij probeerde zojuist zelfmoord te plegen en zal nooit meer van me houden.
Ik veeg het zand van mijn broek en zie dan hoe ze Harry op een brancard naar de ziekenauto brengen. Lilly komt naar me toegerend en pakt mijn hand vast. ''Ssht'' sust ze. Ik veeg een traan weg en wring me in haar armen. ''W..wat is er met hem?'' vraag ik bang. ''Hij is bewusteloos en was een paar seconden dood. Door de reanimatie heb ik hem nog net kunnen redden'' zegt ze terwijl ze zelf ook een traan wegveegt. Ik knik en verberg mijn gezicht in mijn handen.
Harry is naar het ziekenhuis gebracht. Alleen het duurt nog zeker 1 dag tot dat er iemand naar hem toe mag. Dus het heeft totaal geen zin om mee naar het ziekenhuis te gaan. ''Komen jullie mee?'' vraagt Niall. Lilly en ik knikken en lopen naar de auto. Lilly en Niall stappen voor in en ik ga op de achterbank zitten. Niall zet de radio zacht aan en neuriet mee. Lilly kijkt een beetje om zich heen en ik staar naar buiten.
''Uhm jongens, we zijn er'' zegt Niall. Lilly en ik kijken op en stappen dan ook uit. ''Ga je mee naar binnen?'' vraagt Lilly. ''Nee, ik ga naar bed'' zeg ik zacht. Ze knikt en zegt: ''Als er wat is, gewoon roepen hè''. Ik knik en strompel naar 'onze' slaaphut. Zodra ik het bed zie, stromen de tranen weer over mijn wangen. Hij denkt dat ik niet meer van hem hou. Ik hou mijn hele leven al van hem, ja er was een moment van haat. Maar voor de rest was hij samen met Lilly het enige wat ik had.
Ik ga op het bed liggen en snuif Harry's heerlijke, oude, vertrouwde after shave op. Ik staar naar het plafond en zucht diep. Alsjeblieft.. vergeef het me.
Ik ben al half in slaap gevallen wanneer ik de deur open hoor gaan. Het licht wordt aangeklikt en dan zie ik Louis. ''Hey..'' zucht hij. Ik draai mijn rug naar hem toe en staar voor me uit. ''Het spijt me'' zegt hij zacht. ''Nee..'' mompel ik. Ik voel het bed een beetje indrukken, dat betekend dat hij er dus ook op is komen zitten. ''Ik leg het uit, geloof me. Hij zal van je houden'' fluisterd hij. Ik knik zacht en draai me dan weer om, met mijn gezicht naar hem toe. ''Kom hier'' zegt hij en hij trekt me in een knuffel. Aan de ene kant voelt dit fijn maar aan de andere kant voelt het ook weer slecht en heb ik het gevoel dat ik Harry er alweer mee bedrieg. Ik laat Louis los en fluister: ''Ik kan dit niet''. Louis knikt als teken dat hij het begrijpt en staat dan op. ''Ik zal je met rust laten''..
~ Linda