Δυο χρόνια πρίν.
Δεν έχει ξημερώσει ακόμη.
Κοιμάται ήρεμα.
Πάλι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όμως δεν πειράζει.
Ένα ολόκληρο βράδυ κοιτάω τον άνθρωπο που αγαπώ .
-Μωρο μου?
Η αγουροξυπνημενη φωνή του με βγάζει από τον κόσμο μου.
Γυρνάω πίσω και του χαμογελάω.
Ανοίγει τα χέρια του και τρέχω στην αγκαλιά του.
Με φιλάει απαλά στο κεφαλι.
-Πρεπει να σε κάνω μπάνιο.
Λέει και γελάει.
Το γέλιο του με σπάει σε χίλια μικρά κομματάκια.
Πώς θα ζήσω χωρίς αυτό?
Ωστόσο δεν δείχνω τίποτα παραπάνω από αυτό που θέλω να του αφήσω .
Να με θυμάται έτσι.
-Τι ? Γιατί?
Γελάει ξανά με το γέλιο ύφος που έχω πάρει.
Δεν κατάλαβα ποτέ φύγαμε από εκεί.
Ήταν η ωραιότερη μέρα της ζωής μου.
Όμως και η τελευταία γιατί μετά από αυτή έπρεπε να απαρνηθώ όλη μου την πραγματικότητα.
Και όλη μου η πραγματικότητα ήταν ότι πάντα ήθελα.
Όμως το έκανα.
Γιατί?
Γιατί ένα μήνα πριν Χαρη,ο Άρης με απείλησε με την ζωή σας.
Αμέσως στο κεφάλι μου ήρθε ο αδελφός μου.
Έτσι όπως δεν τον έπιασαν και τότε έτσι δεν θα τον έπιαναν και τώρα.
Πώς ήμουν τόσο σίγουρη?
Μέσα σε αυτό μήνα μου έστελνε φωτογραφίες από αλλά θύματα του από διαφορετικές διευθύνσεις φυσικά για να μην μπορώ να τον εντοπίσω ούτε εγώ ούτε κανένας.
Κάποια άτομα τα είχα ακούσει στις ειδήσεις και θύμαμαι ότι αναρωτήθηκα τι τους είχε συμβεί.
Η φρίκη με διαπέρασε ξανα.
Ένα μήνα προσπαθούσα να βρω μια λύση αλλά αν παθένατε κάτι στο τέλος δεν θα το αντεχα.
Έτσι πήρα την απόφαση μου και θα έκανα ότι μου ζητούσε.
Όπως και έγινε.
Στην αρχή πίστευα ότι θα μπορούσα να τον αντιμετωπίσω αλλά στο ενδεχόμενο να πάθετε κάτι παγώνα και αν δεν εκάνα αυτό που μου ζητούσε ήξερα ότι θα εκπληρώσει αυτό που απειλούσε.
Ζήτησε το ίδιο που έκανε με τότε δεν με ένοιαζε σχεδόν καθόλου αυτό παρά το ότι υπήρχε το ενδεχόμενο να σας χάσω.
Γιατί όμως να σας χάσω ε?
Γιατί να μην φύγω?
Γιατί ήξερα ότι μετά από αυτό θα συνέχιζε έτσι όπως και έγινε.
Άλλωστε πως θα μπορούσα ποτέ να τον ξανά δω στα μάτια? Μετά από αυτά που μου έκανε ο Άρης ?
Και να με συγχωρούσε θα έφευγα γιατί όπως είπα ήξερα πως ο Άρης θα συνέχιζε να με ενοχλεί και αφότου έφευγα.
Και το έκανε ζήτησε και άλλο και άλλο.
Επέμεινε τόσο που αναγκάστηκα να αλλάξω όνομα και κινητό και έπρεπε να κόψω παρτίδες μαζί σας για να πειστεί ότι δεν με βοηθάτε και να μην σας κάνει κακό.
Άλλωστε γιατί να κυνδινευετε εσείς για εμένα?
Με έχασε μετά από κάποιον καιρό, όμως τρέμω στην ιδέα να με ξανά βρει.
Για αυτό και δεν γύρισα και δεν θα γυρίσω ποτέ ,αν με βρει θα συμβεί το ίδιο, όχι σε εμένα αλλά σε εσας.
Δεν μπορώ να βάλω σε κυνδινο άτομα που αγαπώ.
Όταν λοιπόν έφυγα ήξερα ότι δεν πρέπει να έχετε καμία σχέση μαζί μου για να μην σας ψάξει.
Και έτσι έγινε.
Ήξερα ότι στα γράμματα μου θα έπρεπε να γράψω κάτι που να σας κρατήσει μακριά.
Έτσι έγραψα ότι έγραψα σε εσένα στην Ιζαμπέλα και στον Άγγελο.
Αποφασίσα να πω όλη την αλήθεια στον Μικέ....
Και το μετάνιωσα αφού έφυγα όμως δεν ήμουν αρκετά δυνατή να ξεκοψω τελειως.
Αφησα λοιπον την αλήθεια στον Μικέ και αυτό σε βάζει σε κυνδινο εσένα τώρα και εσένα και όλους.
Πριν φύγω φρόντισα όλοι σας να βρείτε τα γράμματα.
Άγγελος
"Όταν θα το διαβάζεις αυτό το μύνημα εγώ θα έχω φύγει.
Δεν δούλεψε για εμένα τελικά Άγγελε.
Ήξερα από την αρχή πως δεν μπορείς να μου προσφέρεις ότι ζητούσα όμως το αγνόησα.
Βρήκα κάποιον που μπορεί να μου προσφέρει οτι θέλω.
Ήσουν πολύ κατώτερος μου και όπως σε πολλούς είπα την ιστορία μου την ειπα και σε εσενα και έπεσες στο μελό μου .
Πήρα ότι ήθελα άλλωστε .
Όσο ήταν ήταν καλά ηταν αλλά μετά φάνηκε ότι δεν μπορείς να κρατήσεις μια γυναίκα ευτιχισμενη.
Τον ερωτεύτηκα αυτόν και για αυτό φεύγω μαζί του.
Μην ψάξεις να με βρεις.
Άννα...
Βεβαιώθηκα πως τα λόγια μου θα πονούσαν τόσο όσο να σας κρατήσουν μακριά.
Μπορεί να μου σας πόνεσα και να με διέλυσα αλλά δεν θα υπήρχε τουλάχιστον υπάρχουν το ενδεχόμενο να σας χάσω.
Χάρη
Χάρη αυτό το γράμμα το γράφω για να σου πω πως δεν θα ξανά βρεθούμε.
Έχω γράψει τα ίδια στην Ιζαμπέλα αλλά μιας και το άρχισα θα τα πω και σε εσένα.
Βαρέθηκα αυτή τη ζωή έτσι και φεύγω.
Συγνώμη αλλά δεν μπορώ να έχω σχέση μαζί σας.
Δεν με πάει πουθενά μια φιλία που δεν μου προσφέρει τίποτα.
Υποκρίθηκα αρκετά καιρός να μάθετε την αλήθεια.
Με βοηθήσατε σε ότι χρειάζομουν και αφού δεν θέλω τίποτα παραπάνω σας πληροφορω ότι φεύγω.
Κάντε μου τη χάρη και μην με ψάξετε δεν θέλω επαφές με....ατόμα που με κατεβάζουν επίπεδο.
Την προηγούμενη μέρα σας είχα πάρει αγκαλιά και είχα έρθει στο διαμέρισμα σας ήξερα πως δεν θα το πιστέψετε και θα ψάξετε ,όλοι σας για αυτό αφοσιωθηκα στο πως θα κρυφτώ.
Και ευτυχώς τα κατάφερα.
Στον Μικέ αποφάσισα να γράψω όλη την αλήθεια και του το παρέδωσα από κοντά .
Την ίδια μέρα που εφυγα
Ανοίγω την πόρτα του γραφείου του Μικέ ταραγμένη.
-Αννα?
Λέει χαρούμενος
-Τι κάνεις εδώ... ?
Το χαμόγελο του σβήνει μετά από λίγο καθώς με παρατηρεί.
Τα μάτια μου πρέπει να είναι πρησμενα και κόκκινα
-Τι έγινε?
Λέει σαστισμένος.
Κοιτάω το ρολόι μου.
3 παρά τέταρτο.
Πάω γρήγορα πάνω του και του δίνω στα χέρια το γράμμα.
Τον κοιτάω βαθειά μέσα στα μάτια.
-Μην πεις τίποτα....σε παρακαλω για το καλό όλων...
Του λέω και φεύγω τρέχοντας από την εταιρία.
Το γράμμα περιείχε που βρίσκομαι,τι έγινε,γιατί να μην με ψαξει, το καινούριο μου όνομα και γενικά όλη την αλήθεια. Ήξερα από πριν ότι θα πήγαινα στο Λονδίνο αλλά δεν ήξερα ότι θα πήγαινα έτσι.
Μετά από την εταιρία πήγα εκεί που ο Άρης μου είχε πει να συναντηθούμε.
Με πήρε κάπου έξω από την πόλη και με κράτησε εκεί δύο μέρες.
Όταν τελείωσε δεν είχα τις αισθήσεις μου και με πεταξε κάπου χωρίς καν τα ρούχα μου.
Δεν ξέρω που, μια κοπέλα με βρήκε και μου τα ειπε όλα.
Δεν θέλω να μιλήσω για το τι έγινε εκει.
Την κοπέλα την λένε Χάνα είναι στην ηλικία μου και με βοήθησε να φύγω από την Αμερική και να βρω δουλειά στο Λονδίνο.
Έκανα δύο απόπειρες αυτοκτονίας και για αρκετο καιρό πήγαινα σε ψυχαναλυτή.
Από το Λονδίνο εδώ ήρθα επειδή το μαγαζί έγινε αλυσίδα και κάποια από τα κύρια άτομα εκεί απαιτούνταν να πάνε στα καινούργια εστιατόρια....έτσι κατέληξα σήμερα εδώ.
Ήξερα ότι αν σας μιλούσα δεν θα το αφήνατε έτσι αλλά δεν μπορούσα να σας βάλω σε κυνδινο.
Δεν μπορούσα να τον βάλω σε κυνδινο.
Δεν πρέπει να ξέρει όμως .
Κανείς δεν πρέπει να ξέρει.
Πρέπει να φύγεις !
Εξηγώ στον Χάρη με τρεμάμενη φωνή.
Μίλησα σε κάποιον για όλα αυτά και η ψυχή μου άρχιζει να νιώθει καλύτερα.
Ωστόσο ο φόβος με κυριεύει .
Δεν πρέπει κανεις να μάθει για αυτό.
Ο Άρης μπορεί ανά πάσα στιγμή να με βρει.
Ο Χάρη με κοιτάει σοβαρός.
Τα μάτια μου ακόμη τρέχουν.
-Δεν είμαι αρκετά δυνατή να τον αντιμετωπίσω Χάρη αλλά αν μπορώ να σας προστατευσω θα το κάνω .....φύγε.
Λέω τώρα χαμηλόφωνα με τα χέρια μου δεμένα κάτω από το στήθος μου. Αλλά δεν φεύγει.
-Δεν ήταν αυτή η μόνη λύση Άννα!
Λέει εκνευρισμενα.
-Αν υπήρχε άλλη που να μην σας έβαζε σε κυνδινο δεν θα την έκανα? ....
Λέω εξαντλημένα.
-Στην αστυ-
Λέει όμως τον διακόπτω
-Στην αστυνομία να πάω έναν άνθρωπο που έχει άκρες παντού? Ένα άνθρωπο που σκότωσε ξανά και ξανά και δεν τον έπιασαν?
Αφήνω μια ανάσα να φύγει από το στόμα μου.
-Γιατι είσαι έτσι?
Ρωτάει μαλακα και ήρεμα μετά από λιγο.
Έχει αναγνωρίσει ότι ότι έκανα το έκανα γιατί πίστευα πως είναι το καλύτερο.
-Πως?
Λεω και σκουπίζω λίγο το πρόσωπο μου.
-Δεν εχεις κοιμηθεί,πληγές παντού.
Λέει καθώς με κοιτάει.
Κρύβω με τα χέρια μου αμήχανα τα πάντα πάνω μου.
-Καλα είμαι
Κοιτάω αλλου δεν έχει σημασία έτσι και αλλιώς.
-Λες αληθεια για όλα αυτά.
Διαπιστώνει και φαίνεται μπερδεμένος.
-Δεν ήθελα να πω τίποτα αλλά τώρα που το έκανα σε παρακαλώ μην πεις κάτι .
Δεν απαντάει σε αυτό και με αγχωνει κάπως.
Συνεχίζει να μονολογεί μόνος του
-Δεν ήθελα να το πιστέψω ,είχε δίκιο....
Τα λόγια του με μπερδεύουν όμως δεν λέω κάτι.
-Χαιρομαι που περπάτησες .....παρά πολύ.
Λέω χαμηλόφωνα μετά από λίγο.
Θέλει ώρα για να συνειδητοποιήσει κάποιος όλα αυτά.
Είμαστε εδώ μέσα μια ώρα και ακόμα φαίνεται χαμένος.
-Το ξέρω.
Λέει ξερά, δεν ξέρω αν με πειραζει η συμπεριφορά του η πως περιμένω να μου φερθεί.
Ίσως και να περίμενα αυτό .
Πρέπει να φύγω.
Χιλιάδες ερωτήσεις σπροχνωνται στο στομα μου αλλά δεν αφήνω καμία. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά .
-Πρεπει να φύγω...
Λέω και πάω να τον προσπεράσω όταν ακούγεται το κινητό τού.
-Ελα....
Αρχίζει να μιλάει και φευγω από την τουαλέτα
Όταν ο Κριστιάν με εντοπίζει έρχεται γρήγορα κατά επάνω μου.
-Εισαι καλά?
Λέει ανυσηχα.
-Ναι όλα είναι και χαρά.... συγνωμη.
Λέω και μου χαμογελάει στοργικά.
-Δεν πείραζει όλα καλά , όλοι κάθισαν έτσι και αλλιώς.
Εγώ συγνωμη που δεν ήμουν εκεί.
Μου λέει και ησυχάζω.
-Δεν πείραζει καλυτερα που έγιναν έτσι τα πράγματα.
Του λέω και με κοιτάει δυσπιστα.
Βλέπω με την άκρη του ματιού μου τον Χάρη να βγαίνει από τις τουαλέτες.
Πόσο καιρό έχω να τον δω να περπατάει?
Ομόρφυνε μεγάλωσε ....σοβαρεψε.
Περνώ μια ανάσα.
Θα περάσει και αυτό.
-Την προσοχή σας παρακαλώ!
Τα βλέμματα μας γυρνάνε στη Ρένα.
Κραταει ένα ποτήρι και το χτυπάει με ένα μεταλλικό κουταλάκι.
-Ειναι κοντά μας σήμερα ο άνθρωπος που έκλεισε την συμφωνία και χρηματοδότησε την Μπελά στη Βαρκελώνη.
Το προσωπικό μας να μαζευτεί εδώ παρακαλώ.
Εμ αυτό δεν το ήξερα.
Στήνομαστε σε μια σειρά με τα παιδιά και μπροστά μας είναι η Ρένα.
Πίσω μας είναι τα τραπέζια γεμάτα κόσμο.
Χαμηλώνουν τα φώτα.
Προχωράει ο Χάρη στην Ρένα και της ψυθιρζει κάτι.
Ο Χάρη?
Τι κάνει εκεί?
Στέκεται μπροστά μας και για λίγο το βλέμμα του καρφώνεται πάνω μου.
Στην συνέχεια όμως τους κοιτάει όλους
- Ο άνθρωπος που τα έκανε όλα αυτά δυνατά σήμερα .....δεν μπορεί δυστυχώς να είναι μαζί μας.
Καποιες φωνές απογοήτευσης ακούγονται από πίσω.
Ώπα δουλεύει για αυτόν που αγόρασε το μαγαζί?
Γιατί μου φαίνεται παράξενο?
Μέσα στο χρόνια πολλά θα άλλαξαν που εγώ δεν ξέρω.
Σκεφτομαι και χαμηλώνω το βλέμμα μου.
-Ομως-
-Ομως Ήρθα....
Δυο κεφάλαια μέσα σε μία ημέρα.
Τώρα το επόμενο θα είναι αύριο μάλλον.
Αν σας άρεσε αφήστε ένα αστεράκι η ένα σχόλιο 🥺🥺♥️
Ευχαριστώ!