CHAPTER 25
Reunion
"Hoy, sasama ka ba?" tanong ni Nikolai habang nakaupo sa railings dito sa rooftop. Umiling ako at uminom sa hawak kong yogurt drink.
This guy... ah, he's annoying. Nagpapahangin lang naman ako rito tapos bigla siyang susulpot na parang kabute.
"Corny mo," nang-aasar niyang sabi kaya napairap ako. Nikolai is seriously getting into my nerves. If only I can push him down from the rooftop to make his mouth shut, I will do it.
Para siyang parrot, paulit-ulit niya akong inaayang uminom Metropolitan. Akala niya ka-close ko siya matapos niyang kidnap-in si Melody.
"Gago ka ba? Tigilan mo nga ako," inis kong sabi at hinagis ang iniinom ko pababa ng rooftop. Goodluck nalang sa mababagsakan no'n.
Napaatras naman si Nikolai sa akin at itinaas ang dalawa niyang kamay sa ere. Akala niya siguro itutulak ko siya pababa.
"Edi sige bahala ka d'yan, killjoy," pamimilosopo niya kaya nilapitan ko siya at malakas na hinigit sa kwelyo.
"Hoy!" angal niya at napaluhod sa sahig nang bitawan ko ang kwelyo niya. I smirked. Hah, good for him. Naglakad na ako palayo sa kanya at sinukbit ang bag ko sa balikat.
"S-Sa'n ka?" tanong niya habang nakangiwi. I glared at him and walked away from the rooftop. Geez, since when did I become friends with my enemy?
Napatigil ako sa paglalakad nang may maapakan akong papel at gumuhit ang isang ngisi sa aking labi nang mabasa ang laman nito.
Oh, someone wants to mess with me?
* * *
I walked in the empty hallways with my hands hidden in my pocket. I stopped in front of an empty classroom and confidently opened the door. This was an abandoned club room, so there are no things inside, except for the dusty floor.
Hapon na, pero maliwanag pa rin sa labas na kitang-kita sa bintana. It was quiet since classes has ended at this hour. Kinuha ko sa aking bulsa ang maliit na papel saka ito muling binasa.
Empty club room. 5 PM. 6th floor.
It's already past 5 p.m, tsk. What bullshit is this. Sinipat ko ng tingin ang paligid at walang katao-tao rito kaya binuksan ko ang pintuan para lumabas. Pero nagulat ako nang may humatak sa braso ko mula sa aking likuran. Napadaing ako nang malakas akong hinila pahiga sa sahig at bumagsak ang katawan ko!
"Aray!" singhal ko nang humampas ang ulo ko malapit sa pader. Napasinghap ako nang makita ang mga tao sa harapan ko na may suot na itim na maskara.
Labindalawang tao ang nasa harapan ko at lahat sila ay pamilyar sa'kin. Hindi pa ako nakababangon, pero sinugod na kaagad ako nung isa kaya gumulong ako para maiwasan ang suntok nito.
"Still sharp as ever," bulong nito at ngumisi sa akin. Damn, why the hell are they so familiar?
Lumapit sa akin ang dalawa pang tao at humalukipkip. Hindi ko malaman kung babae ba o lalaki ang mga kalaban ko dahil balot na balot ang mga katawan nila, at kulay itim pa ang mga damit nila. Their heights are nearly the same and their stature.
"Artemis Soleil!" sabi nung isa at sumugod sa akin. Dito ko napagtantong babae ito dahil sa kanyang boses. Matangkad siya at parang nagkita na kami kung saan. But shit!
I was distracted so I got punched in the face and in the gut! Ano bang trip ng mga 'to? I think I should use my ability then. Isa-isa kong tingnan ang pito sa kanila hanggang sa hindi na sila makagalaw sa mga pwesto nila.
The rest clapped their hands at a distance and my eyes widened when they threw something in front of me. Black roses?
"What the fuck?" Napaawang ang bibig ko at tinanggal ang epekto ng ability sa pito. Napaluhod naman sila at sabay-sabay na humalakhak.
Kaya pala parang pamilyar sa akin ang itsura nila, dahil sila ang mga miyembro ng gang ko noon. Sabay-sabay nilang tinanggal ang mga suot nilang maskara at napangisi ako nang makita ang mga mukha nila.
"Welcome back, Leader," sabi ni Capricorn at inabutan ako ng itim na rosas. I can't help but laugh when I heard the word leader from them.
"Paano kayo nakapasok? Ano'ng ginagawa niyo rito?" tanong ko at sabay-sabay silang napakamot sa mga batok nila. Looks like they made a shit in here.
"Alam mo na. Hihi," mapanlokong sabi ni Aries at humarap kay Virgo na naka-peace sign sa akin ngayon. Wow, it's a good thing that she's still alive.
"Na-hypnotize mo na naman ba ang mga guards?" tanong ko at tumango naman siya.
"Eh ba't kayo nandito?" They shrugged their shoulders and Virgo handed me an envelope. It was black and it has a moon on its back. Napakunot ang noo ko dahil pamilyar din ang envelope na iyon, pero hindi ko maalala kung saan ko ito nakita.
"Ah!" Napaluhod ako habang hawak ang ulo ko nang maramdamang kumirot ito. Damn!
"Artemis-" I cut them off.
"Don't mind me," sabi ko at isinandal ang katawan sa pader. Ilang saglit pa'y bumukas ang pintuan at iniluwal nito ang dalawang tao.
"Bro, Primo! Elena! Long time no see!" bati ni Aquarius at yumakap sa dalawa. The rest were just looking at them. I guess I am right. They still have connections after all.
"Hoy, Temi! Nandito ka lang pala!" bulalas ni Primo nang makita niya ako at humiwalay sa yakap para hatakin ako palapit sa kanya. Kanina pa kasi ako nakadistansya sa mga kasama ko.
"Ano'ng balak niyo? Buo na ba ulit ang gang?" I shook my head and they looked disappointed but I smiled.
"Since when did our gang disband?" sabi ko at napawi ang mga lungkot sa mukha nila. Naghiyawan naman sila na parang mga baliw-hindi, baliw talaga ang mga kasama ko.
"Loko ka, sabi mo wala na 'yung gang, ah!" sabi ni Primo kaya nabatukan siya nang sobrang lakas ni Leo.
"Fake news ka, gago!" sabi ni Leo at nagkunwaring umiiyak. Parang nalukot ang kanyang mukha at humarap kay Primo nang nakanguso.
"Sinong gago?!"
"Parehas lang kayong gago, mga bobo!"
"Epal mo, Scorpio!"
I'm out. Iniwan ko silang lahat pero pinigilan ako ni Elena. Natahimik naman silang lahat at mukhang may sasabihing seryoso.
"Artemis, be on guard. They're after you," paalala ni Libra kaya kumunot ang noo ko sa pagtataka.
But who?
* * *
Dahil wala akong magawa ngayong araw, naisipan kong pumunta sa luma kong bahay kung saan ako lumaki. It's been a while since I last went in that place.
Pinagmasdan ako ang bahay mula sa labas at dali-daling umakyat ng gate para makapasok. Wala naman kasi akong susi at hindi ko alam kung saan na napunta 'yon. Bumagsak ako sa makapal na damo kaya't mabilis akong tumayo para pagpagin ang sarili. Goddamn, sobrang dumi na ng paligid.
Binuksan ko na ang pintuan gamit ang isang card na nakatago sa mga paso at pumasok sa loob.
Sinalubong ako ng mga alikabok kaya ilang beses akong bumahing. Halos mapuno na ng alikabok ang buong bahay. Nagsimula na akong mag-ikot-ikot at dumako ang aking tingin sa isang lamesa na punong-puno ng picture frames.
Kinuha ko ang isang litrato kung saan kasama ko si Mama nung bata pa lamang ako. Pinunasan ko ang alikabok para mas makita ang litrato. I miss her.
Tinignan ko pa ang mga pictures at napagtantong bumabagsak na ang aking mga luha. This is the reason why I don't go here anymore. I always ended up crying and breaking down whenever I see a memory of her.
Napapikit ako nang maalala ang isang mapait na alaala. Why did you take your own life, Mom?
Nabunggo ko ang dulo ng lamesa at bumagsak doon ang isang picture frame. Nabasag ito pero kumunot ang noo ko nang may mapansing kakaiba. Dahil walang litrato roon.
I found myself swinging in the playground where I used to play before. Naalala ko pa non na halos wala akong kaibigan dahil natatakot sila sa akin. Napangiti ako ng mapait ng maalalang binabato pa ako ng itlog ng mga bata rito. They throw dirt on me. They pull my hair. They don't play with me.
I barely enjoyed my youth. Malungkot ang pagkabata ko noon, pero masaya ako dahil kasama ko naman si Mama.
Madilim na at lumalamig na ang simoy ng hangin. Everytime I swing, it creaks. Dumadami na rin ang mga tao rito sa playground dahil marami ang pumupunta dito tuwing gabi. I heard a bell rang nearby. Tinignan ko ang lalaking pumwesto sa gilid habang magtitinda ng ice cream.
I hate cold things. Isinandal ko ang ulo ko sa swing at pinagmasdan ang langit. It was too overwhelming for me.
"Gabi na, baka hinahanap ka na ng mga magulang mo." I looked up when someone stopped in front of me.
His long black hair is tied back at the nape. Mukha na siyang nasa mid 40s niya at matangkad siya. Naningkit naman ang mga mata ko dahil parang nagkita na kami ng lalaking ito. He looks like a good guy, yet I sense a strange and heavy aura from him.
"I am the host of the Lamarille Fest. Ms. Rocheril, right?" I see... the guy who kept on looking at me.
"Okay lang po ako," magalang kong sagot pero nagulat ako nang inabot niya sa akin ang hawak niyang ice cream.
"No thanks. Uuwi na ako," sabi ko at tumayo na mula sa pagkakaupo para maglakad paalis.
"Mag-ingat ka sa pag-uwi. Delikado na ngayon, sabi sa balita," paalala niya kaya tumango ako. Strange. He reminded me and that made me smile. Bigla ko tuloy naalala si Mama dahil sa ngiti niya.
"Thanks," tipid na sagot ko bago pa man ako tuluyang makalayo.
Nakapamulsa ako habang naglakakad habang dinadama ang napakalamig na hangin pero nakarinig ako ng mga yapak mula sa likuran ko. I became alarmed, not until I felt warm arms snaked around my waist.
"Leave before it's too late..." he whispered and I could smell alcohol in his breath.
What is he saying?
"You're drunk, Raven," malamig kong sambit at pumikit nang mariin.