CHAPTER 9
Feather of Death
"Watch! We'll show you how to defeat the infamous Queen of Ace!" sabi ng lalaki sa aking harapan na may hawak na phone habang humahagikgik ng tawa.
Napangiwi ako nang maramdaman ang sakit ng aking katawan dahil sa mga bugbog nila. I gritted my teeth furiously as I looked at their foolish faces. Fuckers.
I am hopelessly tied in a chair, being beaten several times by them. Their laughs echoed on the four corners of this dark room. They're a group consisting of three female and five male students.
Damn these brats, they don't know how to fight fairly!
"Oh, Artemis. Poor you," a girl said to me while pouting and caressing my cheeks. I hissed in pain when I felt a hard slap on my cheek that made me spit blood.
Napapalibutan nila ako ngayon at pinagtatawanan na para bang isa akong clown sa circus. It's fucking seven in the morning and I am already beaten up.
"Gusto mo ba nito?" nang-aasar na tanong ng isang lalaki sa gilid ko at hinarap sa akin ang isang mahabang kahoy.
Damn it, they are planning to kill me!
But for Pete's sake, I can't believe how I got lured in this place. Ang storage room ng Monarch, dito nila ako dinala para pagtulungan. I got lured with a lie saying, "Artemis, hinahanap ka ni Primo sa storage room."
Unbelievable! Wala pa ako sa wisyo kanina kaya hindi ako nag-alinlangang pumunta rito. It's too late when I realized that Primo can just call me since we're just fucking classmates!
"Fuck!" I cursed out loud when the rope tied to me snapped, causing my body to crash on the floor.
Ilang beses akong napasigaw sa sakit nang maramdaman ang paulit-ulit na paghataw nila ng kahoy sa aking likuran. My vision is starting to get blurry as fuck and I can barely see a thing. I can't breathe properly anymore and I felt my chest throbbing worse than ever.
They laughed in unison when I looked at their faces. I am severely weakened and immobilized from making any movements.
Someone behind me is using an ability to prevent me from making any movements.
"Kita niyo 'yun? Hahaha! Isa pa, isa pa!" kantyawan nila at pinaghahampas ulit nila ako ng kahoy sa likod.
I wanted to scream, but there were no words coming out from my mouth anymore.
"One hundred na ang viewers! Bugbugin niyo na raw sabi sa comments!" sabi ng lalaking may hawak ng phone na nakatutok sa akin at sabay-sabay nilang binagsak sa sahig ang mga hawak nilang kahoy.
Napalunok ako nang maramdamang kumirot ang aking ulo at napapikit ako nang lapitan ako ng isa at mariin na hinawakan ang aking panga.
"You have no ability, so we'll beat you with our bare hands whether you want it or not," malamig na sabi nito at binagsak ang aking ulo sa sahig.
I feel like I am on the verge of death because I never experience being beaten like this.
Napadura ako ang dugo at umubo nang umubo. Sa sandaling iyon ay nakilala ko ang babaeng humawak ng panga ko at napangisi. She was the very first person who planned to pick a fight with me in the hallways with Primo and Elena.
She gave me a fascinated look and cracked a smile.
"Palagi ka nalang may kasama, so we decided to use them!" sigaw nito at naramdaman kong wala na ang gumagamit ng ability sa aking likuran, pero kahit na malaya na akong makagagalaw ay hindi ko na sila kayang labanan pa.
One in eight? That's bullshit. These low-leveled losers are ganging up on me... I guess that's all they can do.
"Magsalita ka, say hi!" A guy mocked me and shoved his phone on my face. Nakita ko ang mukha ko roon na puro pasa, at halos magkablack-eye na ako dahil sa mga bugbog nila. Bastards!
"Fuck you." Nanghihina kong hinablot ang kanyang phone at marahas na hinagis sa pintuan. I heard the loud crack that made them all gasp in shock. Natahimik ang lahat dahil sa ginawa ko. They'll beat me up again, surely.
"How dare you! Brand new ang cellphone ko at sinira mo lang iyon!" sigaw nito at sinampal ako ng napakalakas. Kumuha ang isa ng kutsilyo mula sa kanyang bag at tinapat sa akin.
"What? You're going to slit my throat? Then fucking do it! I'll even hunt you in your dreams if I die," I laughed sinisterly after saying those words. Nanlaki ang mga mata nila at bahagyang napaatras. They think that I'm crazy right now, as they should.
"S-Shut up!" nauutal sa sabi ng lalaking may-ari ng phone at hinablot ang hawak na kutsilyo ng kasama nito.
Isasaksak na niya sana sa akin ang kutsilyo nang biglang bumukas ang pintuan at napanganga ako nang lumipad palayo sa akin ang lalaking may hawak ng kutsilyo.
It happened very fast, and the others ran towards the door but it instantly closed!
I heard a familiar rumbling sound and I closed my eyes when I saw several lightning strikes in the room. High-pitched screams of terror filled the storage room that made my ears hurt.
Pagkamulat ng mga mata ko at nakadapa na ang walong estudyante malapit sa pintuan habang nangingisay hanggang sa mawalan sila ng malay.
I weakly looked at the person who dealt with them and laughed in shock.
"Nikolai, anong ginagawa mo rito?" natatawa kong tanong habang sinusubukang tumayo.
It is very ironic, he just beat my ass yesterday and now he's acting like my knight in shining armor.
"Bakit hindi ka nalang magpasalamat na dumating ako? I received a good beating from you and that bitch, and that guy who use explosives just threatened me!" dire-diretso nitong sabi na parang kasalanan ko pa kung bakit siya nabugbog.
"Tsk, kung hindi mo lang sana kinidnap si Melody-" Umiling nalang ako nang akayin niya ako at tinulungang tumayo.
"The live stream would've been better if I'm the one who's beating you instead of those losers," sabi pa nito at ngumisi.
This guy is really unpredictable!
"Well, I just wiped out your gang before so dream on," mayabang kong sabi at napangiwi sa sakit.
"Oh, tapos? Bugbog sarado ka nga ngayon, eh," pambabara nito.
"Whatever," sabi ko at umirap.
Habang akay niya ako palabas ng storage room ay tinignan ko ang mga bumugbog sa akin na ngayo'y parang patay sa sahig. Nang makalabas na kami ay awtomatikong napako ang tingin sa amin ng mga estudyante at saka sabay-sabay na nagbulungan.
They probably saw the live stream too.
"Shit, grabe duguan."
"I know right. She deserves it."
"Come on ,guys. Respect her, she's stronger than us before."
"Uhh, who cares?"
Sa isang saglit lang ay tumigil kami sa harap ng school clinic at saka binuksan ang pintuan para makapasok.
"Hey, treat her wounds," sabi ni Nikolai sa school nurse at iniwan ako sa loob.
"Dear, what happened to you?" nag-aalalang tanong nito at tiningnan ang mga sugat ko sa katawan. I heaved a sigh and massaged my temples.
"Sa tingin mo ba, anong nangyari?" sarkastiko kong sagot at pumikit ng mariin. Tumango nalang siya at dinala ako sa isang bakanteng higaan para gamutin ang mga sugat ko.
"Shit! Ang sakit-shit, ano ba!" singhal ko nang mariin niyang naidampi ang alcohol sa mga sugat ko.
She remained focused on what she's doing and wrapped a bandage around my bleeding head. That part fucking hurts, but my back's worse!
Iniwan niya ako saglit at bumalik habang may hawak na clipboard.
"Section and surname?" tanong nito.
"Section F, Rocheril," sagot ko at humiga sa higaan. Umalis na ito at naiwan akong nakatulala sa kisame.
Napakatahimik... I look so hopeless right now. I better thank Nikolai later for saving me. Kailan ba babalik ang abilities ko? O babalik pa ba 'to?
Napapikit ako nang marinig ang pagbukas ng pintuan. Napayakap ako sa sarili ko nang maramdaman ang lamig ng hangin mula sa aircon.
"Is Artemis here?" rinig kong tanong ng isang babae sa gilid at napakurap ako nang makilala kung sino ito. Ang bilis kumalat ng balita, huh.
I guess even that guy knows what happened to me.
"Ms. Rocheril? Nasa pinakadulo siya, nagpapahinga," sagot ng nurse at lumapit sa akin ngayon ang mga taong inaasahan kong pupuntahan ako. I watched how the thin blue curtains covering me moved and revealed Elena's face.
"Oh my god! What happened to you?" gulat na tanong ni Elena saka sinuri ang mga sugat ko sa katawan.
"Pinagtulungan lang naman ako ng walong estudyante," walang gana kong sambit at umayos ng higa.
Melody was just standing behind them... pilit na ipinapasok sa utak ang mga nangyayari. I can't blame her though.
"Hala?!" Napairap ako nang marinig ang gulat na boses ni Primo habang nakaawang ang bibig. Nakahawak pa ang dalawang kamay sa bibig para umaktong gulat na gulat.
"'Wag ka ngang O.A., Montario. Wala 'to."
"Just leave me alone. I only want Elena here," mahina kong sabi at tumango naman sila saka iniwan kaming dalawa ni Elena. Si Melody ay nag-aalala akong sinipat ng tingin bago lumabas ng clinic.
"What is it?" tanong ni Elena nang makalabas na ang dalawa.
"It's about him," nakayuko kong sabi at kinagat ang ibaba kong labi. I have this habit when I'm nervous or uncomfortable. Tinanggal niya ang bendang nakabalot sa aking ulo at ginamot ito gamit ang kanyang ability.
"You mean Raven?" she asked and I watched how her eyes glowed, as well as the ease I felt when the pain went away in the head.
"Yes."
"What's wrong with him?" she asked and stopped to look at me.
"It just bothers me every time I see him," sabi ko at tumingala. She chuckled a bit and continued her business.
"Just forget about him, Artemis. It's been a year, or months since... you know," kalmado niyang sagot at pinatalikod ako para gamutin ang likod ko.
She and Primo knew what happened to our 'thing' after I lost my abilities. I lost contact with them for several months, and I only told them right after I lived at Primo's house.
I still feel the flame of rage in me... as well as the pain he has brought me.
"I just can't. He just kept on appearing in unwanted situations."
"Well-oh wait," sabi ni Elena nang tumunog ang kanyang phone at saka sinagot ang tawag. Nagsalubong ang kanyang kilay habang nakadikit ang kanyang sa phone sa tenga at biglang tumayo, dahilan para magtaka ako.
"Okay? I'll bring Artemis," aniya at ibinaba ang kanyang phone. I remained my stare blank, waiting for her answer. Hinawakan niya lang ang kamay ko kaya kumunot ang noo ko.
"Saan mo naman ako dadalhin?" tanong ko at binawi ang kamay ko.
"Something happened at the storage room," sagot nito kaya tumayo na ako at sumama sa kanya. Kasama ko naman siya at sigurado akong nandoon din si Primo.
Tinulungan niya akong magsuot ng sapatos bago dire-diretsong lumabas ng clinic. Humabol pa ang school nurse, pero kumaripas kami ng takbo dahil hindi naman na sumasakit ang katawan ko. Tumigil kami ni Elena sa harap ng storage room at napapalibutan ito ng mga estudyante.
Ano bang nangyari rito para dumami ang tao sa labas?
Elena walked towards Primo who is leaning at the wall. Sumunod nalang ako at nakinig sa kanila.
"So what's this all about?" tanong ni Elena habang nakapamewang. Primo remained silent until he opened the door of the room.
Napaawang ang bibig ko nang bumungad sa amin ang mga estudyanteng lumulutang sa ere at pilit na sumisigaw ng tulong.
"What happened to those scoundrels?" walang interes kong tanong at sumimangot.
Nauna akong naglakad at lumapit sa mga ito. Nakabitin sila patiwarik at umakyat na siguro ang dugo nila sa ulo kaya halos mabaliw ito kakapumiglas.
"Who did this?" seryoso kong tanong habang tinitignan ang lalaking muntik na akong saksakin kanina.
Nanatili siyang tahimik at kitang-kita na ang ugat nito malapit sa noon at namumula na ang mukha nito.
"Sumagot ka."
"Ang sabi ko, sumagot ka!" sigaw ko at umalingawngaw ang boses ko sa storage room.
"H-Hindi ko pwede sabihi-" Hindi ko na ito pinatapos nang sampalin ko ito ng sobrang lakas. Mukhang nagulat pa ito bago magsalita.
"W-Walang hiya ka!" sabi nito pero natigilan ako nang makarinig ng pagaspas ng mga ibon sa storage room.
What the, paano nakapasok ang mga ibon dito?!
"Ah-aray! Kanina ka pa!" Sinipat ko ng tingin ang babaeng tinutuka ngayon ng kulay itim na ibon. Wait... that bird is familiar.
Tinignan ko ang paanan ko na may pakpak ng ibon. My jaw clenched when I stared at the feather.
It was a huge glossy black feather. Tinignan ko ang ibon at magkaparehas sila ng kulay ng pakpak. That can't be...
How do the ravens get in here?