71: no angels
Pi
I woke up due to a kick on my side-- only to realize I was on the floor.
On a fucking dusty floor.
And whoever kicked my side shall not see the morning!
Tinangka kong tumayo ngunit napagtanto kong mahirap iyong gawin. I was tied on my back, there was nothing much I can do but roll over. My baby bump also made it hard for me to sat.
“I swear if something happen to her or to the baby, you will regret it.”
It wasn’t me but it’s the same thoughts I wanted to say. Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses at nakita si Rionessi. He was bleeding all over his face. May mga marka ng sapatos sa kanyang mukha so it wasn’t hard to decipher what happened to him. Dumudugo rin ang kanyang braso at ang kanyang tuhod. I know I am responsible for that gunshot n the knee but his other bruises and wounds, I can tell these ugly guys here were the one who did it.
And speaking of ugly guys, nasa harap namin ang pinakapangit sa lahat ng pangit.
“Hearing it would only want me to kill the baby first,” sagot ni Flavio.
Walang masakit sa katawan ko, maliban na lamang sa mga mata ko. Ang sakit niya sa mata, I swear.
And what did he say? If he fucking a lay a hand on me, I will pluck his eyes out!
But these ropes made it impossible and the least thing I could do is hiss in anger.
“Sa tingin mo hindi ka nila matutunton Flavio? I guess you forgot who the Vander Mafia is,” sabi ni Rionessi. Pawis na pawis siya at halata sa mukha na labis niyang iniinda ang sakit. His eyes was swollen dahil sa matinding pagbugbog. It was a miracle he’s still conscious kahit kaawa-awa na ang kanyang hitsura.
“Sa tingin mo ba ay natatakot ako roon? I’ve spent enough time to see how to do this without a flaw,” sagot ni Flavio at sinipa sa sikmura si Rionessi.
Everything is still hazy to me. Ang huling pagkakaalala ko ay papatayin ko ang biyenan ko-- hindi si Flavio ang papatay sa kanya. I’m also set to kill Flavio because he’s a sore to the eyes!
“Best of luck mate,” sagot ni Rionessi at ngumisi. I cannot help but compare that despite all his bruises and wounds, hindi maikakailang gwapo siya at malayong-malayo ang hitsura ni Flavio sa kanya. This moment just made me realize how much Rocket was molded after him. That devilish gaze, that annoying smirk-- oh shit. Speaking of my husband, malamang nag-aalala na siya ngayon!
Damn!
“What the hell is this Flavio!?” sigaw ko.
Ibinaling niya sa akin ang tingin at nakakadiring ngumisi. “Hello Pi.”
Well hello yourself, you ugly moron!
“Untie me!” utos ko.
Nakakabwesit na ngumisi siya. “No.”
“I will fucking kill you so untie me!” Now this is making me angry.
Mas lalo lamang siyang tumawa. “Ako ang papatay sayo Pi. It’s so easy to stage a care accident na siyang balita na sasalubong sa daddy mo pag-uwi nila ni John galing sa Morocco.”
What?
“And in the middle of their grieving, it’s easier to kill them,” dagdag niya.
I can only groan in anger at ganoon din ang protestang ginawa ni Rionessi. With a smirk, he looked at Flavio confidently.
“If you do so, the more you’ll be scared of your life Flavio. If I were you, I will never lay even a finger to Pi and the baby,” banta niya.
“Tumahimik ka Rionessi, hindi kita kinakausap,” sabi ni Flavio.
The latter sat still, obviously enduring the pain. “It’s a fair warning.”
Now that it’s all processing, I get where I stopped that left me confused.
Flashes of memories rushed into my vision like a lightning .
My mother’s plea.
My wails.
Their laughter.
My mom’s cry for help.
Tila dinurog ang puso ko sa mga alaalang iyon.
Then something flashed in my mind that made me shiver.
It was Flavio.
It was fucking Flavio all along!
I was shaking so bad as it all started to flow in my mind like a stream.
“Mommy I’m excited to put this gift on John’s room!” excited na bulalas ng ko. Itinaas ko ang hawak na nakabalot na regalo. It’s a remote controlled car na tiyak kong magugustuhan ng kapatid ko. I know it’s too early to buy such dahil hindi pa iyon masyadong magagamit ng napakabat ko pang kapatid but we still bought it anyway. It’s a limited edition and most advanced remote controlled car at kung hihintayin ko pa na lumaki si john bago ko siya bilhan niyon ay malamang outdated na. If a new one comes out, I’ll make sure to ask my dad to buy it.
Matamis na ngumiti sa akin si Mommy. “Pero hindi pa ‘yan magagamit ni John.”
“Not a problem mommy, I will use it instead.”
Sabay na nagtawanan sina mommy at daddy sa sagot ko. Hinawakan ako ni daddy at mahigit na niyakap. “You’re one naughty kid Pi.”
“Mana sa’yo Antonio,” sabi ni Mommy at isinandal ang ulo sa balikat ni daddy. My dad chuckled and reached out to mom so he could hug both of us. Hinalikat niya ang mga ulo namin at mas hinigpitan ang yakap.
“What did I do to deserve you two?” tanong niya.
Mahinang hinampas siya ni mommy sa balikat. “Nambola ka pa, oh anong oras ka na naman bang makakauwi mamaya? Aabot ka ba sa Noche Buena?”
My dad sighed. “Of course, I’ll cancel all the shipments for today. It’s family time.”
Natutuwang napapalakpak ako dahil sa saya. It was good news. Minsan lamang namin kung makasama si daddy dahil abala siya sa negosyo. A business I had no idea at the young age. I often see weird suspicious guys around the house ngunit hindi ko na lamang iyon pinansin. It’s still weirder to see my ugly uncle around the house.
“Can we invite Zero over?” tanong ko.
“Of course Pi,” sagot ni Mommy.
Napatalon ako sa saya at bumitaw sa pagkakayakap ni daddy. “Can I go see him and formally invite him to dinner tonight?”
Ngumiti sila sa akin. “Of course sweetie.”
Natutuwang napatakbo ako at lumabas ng kwarto. I’m sure Zero is just around the house doing chores. Anak siya ng isa sa mga tao ni daddy sa kung anumang negosyo. He’s my best friend-- in fact he’s my only friend. Some kids at school hates me and accused me of coming from a ‘bad family’ at si Zero lamang ang nagtatanggol sa akin kapag inaaway ako ng ibang mga bata.
One kid at school was a cop’s son and he told me my dad was a criminal. I was so angry so I stabbed him with my newly sharpened pencil on his cheek. It bled and that’s it, mas lalo lamang akong iniwasan ng mga bata kaya hindi ko na ipinagpilitang maging kaibigan sila.
Zero is enough.
And if my brother will grow up soon, he will also be my friend.
Hindi kawalan sa akin ang mga bata sa school. They only treated me nice nang magbirthday ako sa school and mom threw a Disney-themed party. The kids wished me a happy birthday at kumain at nag-enjoy sa party ko but then they were back to being mean the next day.
I found Zero on the yard with a gun.
A toy gun maybe.
Nang papalapit ako sa kanya ay tinago niya ang laruan sa kanyang likuran at tumayo ng tuwid. Zero is a famous kid at school. Andaming nagkakagusto sa kanya sa school and almost everyone was claiming they’re going to marry him when they grow up.
Tinatawanan ko sila noon at sinabing ako ang pipili ng mapapangasawa ni Zero and certainly none of them will be lucky enough to marry him. Zero second the motion for the reason that every kid was mean to me and he cannot marry someone who’s mean to me. Since then there were few who pretended to be nice pero kahit bata pa ako ay ramdam ko na ang kaplastikan nila noon so I shooed them away at nagkasya na lamang sa pagkakaroon ng isang kaibigan. I told myself I do not need a lot of friends, just a few real ones would suffice.
“Merry Christmas Pi,” bati niya sa akin nang makalapit ako.
I pouted my lips. “No not yet.”
“Pasko na,” pagpipilit niya.
Tiningnan ko ang suot na relo at muling napalabi. “Hindi pa nga. Mamayang hatinggabi pa and you, you are required to be at our home to celebrate Christmas.”
Huminga siya nang malalim, securing the ‘toy gun’ on his pant’s waist. “Pero mas mabuting makasama ang pamilya sa pasko.”
“Why, am I not your family?” I asked, ready to throw a fit in case he would say yes.
“Syempre, pamilya.”
“Good,” malawak na ngiti ko. “Then you’re going to stay beside me habang magkacountdown tayo for Christmas okay?”
His face tells me he can’t at tila ba binabalanse muna niya ang mga bagay-bagay sa kanyang isipan bago sumagot sa akin. “Pero Pi--”
“Why, are you going to date Tina?” I asked in a loud voice. Tina is Zero’s crush. Mas matanda ito sa kanya ng taon sa school pero kasing edad lamang ito ni Zero. Zero and I are on the same grade kahit mas matanda siya sa akin dahil hindi agad siya nakapag-aral noon dahil sa hirap ng buhay.
“No, syempre hindi.”
“Good, Tina’s not pretty. I’m even prettier than her. Hindi porket sumali siya sa Miss Academy ay maganda na siya,” I said rolling my eyes and flipping my hair like a brat.
“Of course Pi, you’re the prettiest,” sagot niya sa akin. “Pero hindi talaga ako pwede--”
“Zero!” Parang gusto kong magwala. Whenever I use such tone he would cancel everything pero ngayon ay mukhang malabong gawin niya iyon.
Lumapit siya sa akin at ginulo ang buhok ko. I swat away his hands to show how pissed I am because of his decline. “Hahabol na lang ako, okay? By 12:01 nasa tabi mo na ako.”
But it’s nice if sabay naming hihintayin na magpasko! Why wait for one minute?!
“Zero naman eh!”
“Pi, promise nandito na ako pagsapit ng alas dose--”
“Let’s wait together habang nagkacountdown tayo! Dad prepared worth 20,000 na fireworks para sa pasko. Papanuorin natin ‘yon!” pagpilit ko.
“It will still be there by 12:01 Pi.”
I crossed my arms and took a step backwards. Yes I am a brat and this style always works on him. Humakbang siya palapit at muling ginulo ang buhok ko.
“One minute Pi, just one minute after Christmas.”
“I hate you.”
“Sabi ni Mama may pupuntahan kami ng alas dyes kaya hindi talaga pwede pero pangako nandito na ako pagkahatinggabi okay? Susuotin ko na ang santa costume na hinanda mo at sasayaw ako ng Jingle Bell Rock.”
He will?
I grinned. “Promise?”
Napipilitang ngumiti siya bago tumango. “For you, yes I promise.”
“Okay you’re excused basta ha by 12:01 nandito ka na. I cannot wait to see you dance to Jingle Bell Rock!” nautuwang wika ko at niyakap siya. “I will wear the Santa Hat habang hihintayin kita okay? Bye Zero, see you by 12:01!”
Hindi ko na hinintay ang sagot niya at muling tumakbo papasok sa bahay. Napangiwi ako nang makita ang mga tao ni daddy sa loob. I hate it when they’re around dahil tiyak magiging busy si Daddy. Panay bulong sila at kung anu-ano pa. I also always find them suspicious. I was young but I have a hunch that their presence is something suspicious.
Paano kung totoo nga ang sinasabi ng mga bata na school na kriminal nga ang daddy ko?
I hate the thought of it. Dad is just doing it for us kaya kung ano man ang pinagkakaabalahan ni daddy, labas na sila roon. I slipped my way towards the kitchen para tingnan ang mga katulong na abala sa paghahanda para sa noche buena. Napatigil ako nang mapansin ko ang uncle ko na panay lingon sa paligid bago pumunta sa sulok habang hawak ang kanyang cellphone.
Nagtatakang sinundan ko siya upang tanungin kung anong ginagawa niya ngunit napatigil ako nang marinig ang kanyang boses.
“Is everything set?” tanong niya sa kung sino man ang kausap niya sa cellphone. “Siguraduhin mong hindi ka mahuhuli ng Vander Mafia, naiintindihan mo? Ako na ang bahala dito, just make sure makuha ninyo ang shipments nila ngayon. I heard iyan ang pinakamalaking shipment nila ngayong taon.”
Hindi ko lubusang maintindihan kung tungkol saan ang pinag-uusapan nila at nanatiling nakikinig. Mula nang magkaisip ako ay ayaw ko an sa uncle ko na iyon. I find him ugly and so out of place to our family. Plus he’s mean to Zero! He stabbed him few times, drown him in a tub at binato pa niya ito ng mug sa mukha.
Zero got a brow cut dahil sa tama ng mug sa kanyang mata. I was so angry when I saw Zero bleeding kaya pumulot ako ng basag na piraso ng mug at gumuhit ng linya sa mukha ni Uncle Flavio. He was so angry that he looked like he’s going to kill me pero nagpigil pa rin siya.
Dad reprimanded me for doing so but then I reasoned out Uncle Flavio should be reprimanded too for throwing a mug at Zero! Parehas silang nagkapeklat sa mukha, Zero on his brow while Uncle Flavio on his cheek pero malayong-malayo ang hitsura nila. The scar on Zero’s brow makes him hotter samantalang nagmukha namang manyak na kriminal lalo si Uncle Flavio.
Nang magpaalam siya sa kung sino man ang kausap niya sa cellphone ay napalinga-linga siya sa paligid bago lumabas mula sa sulok. Sakto namang pumasok si daddy at sinalubong siya ni Flavio.
“Amigo, may problema tayo,” sabi niya kay daddy sa mahinang boses. Panay lingon sila sa paligid, probably to check if no one is around.
“Ano?” tila kinakabahang sagot ni daddy.
“Zenia threatened to tell Imarie about...” hindi ko narinig ang dinugtong niyang iyon dahil mas hininaan pa niya ang boses.
“Flavio, napakatagal na niyon!”
“But you swore to Imarie na wala kang magiging babae!”
Napahawak si daddy sa kanyang noo at tila nag-aalala. Just to clear it all, Imarie is my mom and Zenia is Zero’s mom. Tungkol saan ba kasi ang pinag-uusapan nila at bakit nasali si mommy at Zenia?
“May mga pictures siya!” sabi ni Uncle Flavio at inilabas ang ilang mga picture mula sa bulsa na siyang nagpamura kay daddy. How I wish I could see it too.
“Flavio, may sakit si Imarie, hindi pwedeng makita at malaman niya iyon. Napakatagal na nang may nangyari sa amin ni Zenia, lasing at high ako noon--”
Tinapik siya ni Uncle sa balikat. “That’s why we have to silence Zenia.”
Huminga nang malalim si Daddy at tumango. “I guess that’s the best thing to do.”
Mag-aalas onse na nang gabi ngunit hindi pa rin mawala sa isipan ko ang pinag-usapan nina Daddy at uncle Flavio. I was too young to totally understand it ngunit masyado akong nabo-bother sa bagay na iyon. Wala si daddy sa bahay but he promised he’ll be here by 11 PM. Sinubukan kong aliwin ang sarili sa pamamagitan ng pakikipaglaro sa kapatid ko ngunit hindi ako mapakali.
Wala si daddy, wala si Zero, Christmas will be sad.
Kinuha ko ang Santa hat na umiilaw at sinuot iyon. “Mommy matagal pa ba si daddy?”
Ibinaba ni mommy ang cellphone pagkatapos basahin ang text ni daddy. “He’s on the way Pi, don’t worry okay? Nangako ang daddy mo at alam mo naman na kapag nangako ang daddy ay tutuparin niya talaga iyon, right?”
Pilit akong ngumiti at tumango. “Zero’s not here too.”
“I’m sure he will be back by 12 too,” sabi ni mommy at kinarga ang natutulog kong kapatid. “Iaakyat ko lamang si John sa nursery okay? Then help me set up the table para handa na ang lahat pagdating ni daddy mo at ni Zero.”
Napangiti ako at tumango. Hinintay ko siya na bumaba at excited akong tulungan siya na maghanda sa kusina but then an unfortunate thing happened. Bago paman kami makapunta sa kusina, bigla na lamang may tatlong lalaki na pumasok sa bahay. Armado sila at may mga takip ang mukha.
They grabbed me and my mom pagkatapos kaming tutukan ng baril. Mom was so scared that she was literally shaking nang inilabas kami ng mga lalaki at dinala sa naghihintay na sasakyan.
Just where are all the securities, naisip ko noon. Sinubukan kong manlaban ngunit ang mga suntok ko ay mistulang hawak lamang dahil maliit pa ako noon. Wala na kaming nagawa nang tuluyan kaming matangay palayo roon.
Dinala nila kami sa madilim na lugar. I remembered being tied that it feels like my bones were gonna crush. Umiiyak si mommy habang sinasaktan siya.
The sound of the guys laughter rushed to my mind. Tunog iyon na ayaw na ayaw kong marinig. Nagsusumigaw si mommy nang kung anu-anong torture ang ginawa sa kanya.
She was electrocuted.
Molested.
Her toes were chopped.
Ang kanyang mga iyak at pagmamakaawa na huwag akong saktan ay paulit-ulit na bumalik sa gunita ko. Her begging blended with the sound of the fireworks, signifying it was almost Christmas.
Gusto ko ring umiyak at magmakaawa na huwag nilang sasaktan ang mommy ko ngunit tuyong-tuyo ang mga mata ko dahil sa galit.
Now I understand what was going on but what I don't understand is that what did my mom do to be treated that way?
My young mind was set to kill everyone inside the dim place kung sakaling makawala ako. Napatingin ako sa santa har na kanina ay suot ko ngunit ngayon ay nahulog sa paanan ko.
Nasaan na kaya si Zero, hinahanap na kaya niya ako? I hope he will find us so he could find someone to save my mom.
I hate to hear the sound of her crying.
Her begging to spare me and just kill her.
Her continuous begging.
Gusto kong sumigaw ngunit walang lumalabas sa bibig ko. I can hear people from the outside screaming their Christmas countdown kaya siguro ay may pag-asa pang maligtas kami.
Pero walang lumalabas na boses o luha mula sa akin.
Three.
Two.
I counted when I heard the countdown outisde.
One.
Kasabay ng mga paputok ay ang paglapit sa amin ng nakangising pigura.
"Merry Christmas," sabi nito.
It was Flavio.
Napakuyom ang kamao ko nang bumalik ako sa kasalukuyan. Napakurap ako at nagpalipat-lipat ang tingin kay Rionessi at Flavio.
I was wrong.
I believed at the lie that was fed to me.
It was so painful that some parts of it became vague ngunit ngayon ay klaro na ang lahat. Bumaba ang tingin ko kay Rionessi.
I was mistaken.
It wasn't my father-in-law at all!
It was Flavio!
"Ikaw!" sigaw ko kay Flavio. "Ikaw ang nagpadukot sa amin ni Mommy!"
Flavio sneered. "Took you long to figure that one out Pi? Akala ko ay alam mo at naaalala mo kung kaya ganoon na lamang ang galit at inis mo sa akin."
I don't remember before, galit ako dahil napakapangit niya. Now more reason to hate him!
I felt my kuckled clicked in anger. "I will kill you!"
Tumawa siya at nilaro-laro ang hawak na baril sa kamay. "Kung may mamamatay man Pi, hindi iyon ako. It was so easy to manipulate all of you. Hindi ninyo alam na pinaglalaruan ko lamang kayong lahat sa mga palad ko. Antonio is so stupid. How could he not recognize his own son huh? Ang bilis niyang mapapaniwala sa lahat."
"A-anong ibig mong sabihin?"
"About Zenia," sagot niya. "Nagbunga ang kasalanan niya noon. He promised your mom na hindi siya mambababae, not even the in-house sluts we had. Kaya nang may mangyari sa kanila ni Zenia, he freaked out kaya mabilis kong nagamay ang sitwasyon. Zenia has no intention of destroying his marriage dahil napakabait ni Imarie sa kaniya. But I found some evidences of it."
Hindi ako makapaniwala sa narinig ko mismong bibig. It was confusing. So... So Zero is dad's son? Kung ganoon ay kapatid ko si Zero?
I knew it. I knew hindi siya anak ni Flavio.
Man's too ugly to become his father kaya malabong anak siya ni Flavio but... But he's dad's?!
Kung ganoon ay maging si Zero ay pinaglaruan niya din sa kanyang palad. He made him hate dad thinking si daddy ang nagpapatay sa mga magulang niya.
"....Ikaw ang pumatay sa mga magulang ni Zero?"
Tumawa siya nang nakakabuwiset. "That's the plan but I need an scapegoat when one moment might fuck up." Sinipa niya si Rionessi at napadaing naman sa sakit ang huli. "Rionessi aka Tartarus of Vander mafia is thr scapegoat. He's the one who killed our guys kasama roon si Zenia at ang kinikilalang ama ni Zero."
Tumawa ulit siya at nagpatuloy. "But some things are out of my control. Pinalabas kong ang mga Vander ang dumukot sa inyo ngunit ayaw maniwala ng daddy mo. He said Vander Mafia has one word and they stick to it. Hindi ko alam kung anong nangyari sa pagitan nila ni Cronus but it's clear he fear them more than anyone. At dahil ayaw niyang maniwala na may kinalaman ang mga Vander, I need new tactics and that's stealing on every transaction and slowly poisoning Antonio. Pero masyado kang epal sa buhay ko Pi so I should get rid of you."
Hindi paman ako nakasagot ay itinaas niya ang kamay na may hawak na baril. "Goodbye Pi."
Maybe so much anger made my adrenaline rush kaya mabilis akong napatayo at tumalon sa kanya. Natumba kaming dalawa at tumilapon sa sahig ang hawak niyang baril.
Pinilit ko namang makawala mula sa pagkakatali. I have no idea how strong I was when angry basta ang alam ko ay lumuluwag ang pagkakatali, I don't even feel any pain right now, just extreme anger.
Sinubukan niyang itulak ako ngunit nakawala na ako mula sa pagkakagapos and all I could think of is to tear him limb to limb.
I clawed his eyes out at ilang beses siniko sa mukha. From the corners of my eyes I saw Rionessi crawled towards the gun ngunit mabilis nakapasok ang mga tauhan ni Flavio at binaril siya sa kamay bago pa man niya mahablot ang baril.
Isa pang putok at naramdaman ko ang pagdaan ng bala sa balikat ko but who cares? I heard another gunshots pero binalewala ko ang mga iyon.
I was just focused on my goal at iyon ay ang patayin si Flavio!
Ilang beses niya akong pinagsusuntok kung saan-saan. Wala na akong pakialam sa kung anuman at nakatuon lamang ang atensyon sa pagpatay kay Flavio. I punched his neck as hard as I could few times matapos tusukin ang kanyang mga mata.
I heard gunshots around along with the sound of the fireworks until I felt someone pulled me away from Flavio.
Nagpupumiglas pa ako at nagwala but then the angry grip of that someone made me stop only to realized it was my husband. Natigilan ako at napatingin sa paligid. May ibang naroon na hindi ko kilala at tinutulungang tumayo ang duguang si Rionessi.
My shaking and breathing evened when Rocket held my bloody hands at pinisil iyon. My lips quivered and my heart sank. Tumulo ang mga luha ko at napalahaw ako ng iyak.
Rocket pulled me close to him at niyakap ako. Saka ko lamang napansin na nanginginig din siya sa galit. He let me cried my heart out ngunit mayamaya ay hinawakan niya ako sa balikat upang punasan ang mga luha.
"I'm sorry I'm late," Rocket said. He kissed my forehead at tinalikod ako. "Just face that way Pi."
Hindi ko man maintindihan ay hindi aki gunalaw at hinayaan siyang iharap ako sa likod. Then I heard the clicking of a gun at sunod-sunod na putok ng baril.
It was so many that I lost count kung ilang bala at baril iyon.
Ilang sandali lamang ay narinig ko ang paghagis ni Rocket sa baril sa sahig bago aka niyakap mula sa likuran.
"Let's leave Pi," sabi niya at tinakpan ang mga mata ko ng kanyang kamay. "Just close your eyes and don't look anywhere okay?"
Nakapikit na tumango ako at kinagat ang labi upang pigilan ang hikbi.
"Good," I heard him whispered to me before he carried me. Ramdam ko ang galit niya dahil sa tigas ng kanyang mga braso. His muscles tensed so much that I worry why he was so shaking.
"Get a fucking car I need to bring my wife to the hospital!" malakas na sigaw niya.
I... What? Huh?
Ibinuka ko ang mga mata at napatingin sa hita ko.
I was bleeding so bad.
Fucking hell, no.
Please no.
#
ShinichiLaaaabs