- Ναι...Ρεντ Άγγελος λέει που το ξες;
Έσφιξα τις γροθιές μου και τα δόντια μου και ήμουν έτοιμη να ουρλιάξω.
-Ηλίθιος!!
Ούρλιαξα και είδα τρόμο στα μάτια του Χάρη. Πήγα μέσα στο σαλόνι με γρήγορα βήματα πήρα το κράνος μου και έτρεξα κάτω.
Ανέβηκα στην μηχανή και ξεκίνησα για τις επιχειρήσεις του. Γιατί τα κάνει όλα αυτά σε εμενα;! Τι θέλει πια. Ανάμεικτα συναισθήματα τριγυρίζουν μέσα μου και είναι όλα αρνητικά. Ξέρω ότι δρω επιπόλαια και ότι όταν τον δω θα του σπάσω τα μούτρα άλλα επεβμαινει στην ζωή μου χωρίς λόγο και αιτία και την καταστρέφει. Αμφιβάλλω αν με ξέρει καν! Είναι αδιανόητο. Με υλιγκιοδη ταχύτητα έφτασα στο κυριο κτήριο του,εκεί που άρχισαν όλες οι επιχειρήσεις του.
Μπηκα στην ρεσεψιόν και σχεδόν έτρεξα προς την κοπέλα.
-Ο Άγγελος Ρεντ που βρίσκετε
Την ρώτησα πανικόβλητη και αυτή με κοίταξε τρομαγμένη.
-τελευταίος όροφος στο βάθος Αλλά!...
Δεν πρόλαβε να τελειώσει και είχα είδη μπει στο ανάσερ. Κοίταξα τα νούμερα μέχρι που το μάτι μου σταμάτησε στο μεγαλύτερο. 86 δίστασα να το πατήσω καθώς έχω υψοφοβια. Το πάτησα και έκλεισα δυνατά τα μάτια μου.
Πήγαινε με γρήγορη ταχυτητα παρόλα αυτά έφτασα στον όροφο μετά από δύο λεπτά. Το ασανσέρ ήταν διαφανές και είχε θεα όλη την Νεα Υόρκη Αλλά δεν κοίταξα για να μην με πιάσει κρίση. Οι διάδρομοι και αυτοί ήταν διάφανοι. Μα τι στο καλό αυτός ο Άνθρωπος επίτηδες το κάνει και είναι όλα διάφανα; Με βασανίζει ακόμα και όταν δεν το ξερει.
Έτρεξα στο βάθος του διαδρόμου και είδα με μεγάλα χρυσάφι γράμματα πανω σε μια ξύλινη πόρτα "Άγγελος Ρεντ" Ψώνιο ο άνθρωπος. Μπηκα μέσα και μια κοπελίτσα με γκρι φούστα και προκλητικό ντεκολτέ με κοίταξε έντρομη. Το παιχνίδι που πηδάει...
-Ο κύριος Ρεντ;
Τρομάρα του κύριος... Ρώτησα προσπαθώντας να ηρεμισω.
-Στην αίθουσα συσκέψεων είναι απασχολημένος.
Όχι για πολύ...
-Αυτή είναι η αίθουσα συσκέψεων;
Ρώτησα ενώ με τον δείκτη μου έδιξα την πόρτα στα αριστερά μου.
- Ναι αλλά όπως σας είπα είναι απασχολημένος...
Είπε ήρεμα αν και ήταν έτοιμη να με σταματήσει.
-Πολυ καλά...
Πήρα μια ανάσα και πήγα γρήγορα προς το δωμάτιο ανοίγοντας την πόρτα, η κοπέλα έτρεξα πίσω μου τραβώντας με. Αυτός και άλλοι μεγάλο επειχηριματιες με κοιτούσαν με το στόμα ανοικτό, ενώ σιγά σιγά το δικό του έγινε θυμωμένο. Κοίταξα περήφανα.
-Συγγνώμη Αγγελουκ- Κύριε Ρεντ Αλλά δεν την πρόλαβα.
Είπε το πλαστικό του παιχνίδι που πια πήρε τα χέρια της από πάνω μου
Μπινγκο! το ήξερα ότι αυτή την είχε για να την πηδάει.
-Ώστε Αγγελουκο...έχεις δουλειά; συγγνώμη μωρέ Αλλά επειδή επείγει το θέμα πάρε τα πόδια σου πριν κάνω σκηνή μπροστά στους....
(Θεός να τους κάνει)
Συνεργάτες σου
Είπα ειρωνικά και τον είδα να σκοτεινιάζει και να αγριεύει τώρα άρχισε πάλι να με τρομάζει.
-Κύριοι συγγνώμη για την διακοπή Αλλά όπως βλέπετε πρέπει να φύγω, θα συνεχίσουμε αυριο την ίδια ώρα.
Οι "κυριοι" όπως τους λέει και αυτός σηκώθηκαν και άρχισαν να φεύγουν κάνοντας σχόλια του τύπου " απαρδεκτο" και" μας άφησε για αυτό"
Όταν είπε αυτο και απευθύνθηκε σε εμένα μου γύρισε στο μάτι. Όταν όλοι έφυγαν ήρθε με ταχύτητα προς το μέρος μου με πήρε από το χέρι και με τραβοληγησε έξω.
-Τζουλι να μην μας ενοχλήσει κανείς...
Είπε στην γραμματέα του καθώς φεύγαμε ενώ αυτή μας έριχνε δολοφονικα βλέμματα. Ζήλεψε η μικρή.
Όταν τελειωσε το μαρτύριο με το τραβολογημα είχαμε φτάσει σε ένα γραφείο όλο διάφανο που είχε θεα όλη την νέα Υόρκη σταμάτησα να προχωρώ και έκλεισα σφικτά τα μάτια. Όταν το κατάλαβα άφησε το χέρι μου.
-Τι επαθες;
Είπε αγρια Αλλά διέκρινα ανησυχία;
-Τίποτα
Απάντησα προσπαθώντας να κοιτάω μόνο κάτω. Κάθισα στην καρέκλα και επικεντρώθηκα στα μάτια του αφού φοβήθηκα να κοιτάξω στο γυάλινο δωμάτιο. Όταν όμως έφερα τα μάτια μου στα δικά του οι λέξεις στερεψαν και ξεχασα τον λόγο που ήρθα. Κλείδωσαν οι ματιές μας και έμεινα να κοιτάω τα πράσινα ματια του που με έχουν μαγέψει κοιτώντας τα δικά μου. Αναισθητα δάγκωσα το κάτω χείλος μου.
-Γαμωτο...
Μουρμούρισε και έσπασε την λιθη που είχα μπει.
-Τι κάνεις εδω;
Γρυλισε
-Εκδικουμε...
- Μην παίζεις μαζί μου μικρή
-Μικρο είναι το μάτι σου! Για να μην πω κάτι άλλο...
Είπα και γουρλωσε τα μάτια, γέλασα πνιχτα Αλλά μου κόπηκε το γέλιο όταν με το ένα χέρι πήρε το πρόσωπο μου.
- Τι εγινε φοβηθηκαμε;
Ρώτησε ειρωνικα
-Στα όνειρά σου
Είπα όσο πιο σοβαρά και ήρεμα μπορούσα όμως με είχε επηρεάσει τρομερά.
Γέλασε
-Αυτο που έκανες είναι πολύ παράτολμο και ελπίζω να ξέρεις ότι μπορώ να σε καταστρέψω έτσι όπως έκανες και εσύ.
Ο θυμός εξφανιστηκε και η θλίψη πήρε το μέρος της, ότι είχα χτύσει με κόπο τα είχε κατασρεψει είδη.
- Το έκανες είδη
Είπα σιγανά κοιτώντας τον με το βλεμμα μου κενό. Το ειρωνικό υφάκι του κόπηκε και έκατσε πίσω στην καρέκλα. Έδειχνε για μια στιγμή ταραγμένος με αυτά που είπα Αλλά μετά ήταν σαν να του είπα ότι η γη γυρίζει με εξόργισε το στυλάκι του.
-Γιατί είσαι εδω;
Είπε ήρεμα και αδιάφορα
-Πρώτον να σου σπάσω τα μούτρα κάτι που δεν θα κάνω αν και θα το εφχαριστιομουν αφάνταστα δεύτερον για να σε ρωτήσω ένα απλό....Γιατι;
Δεν μίλησε άνοιξε λίγο τα σαρκωδει χείλη του κάτι που με έκανε να κολλήσω και να κοκκινίσω όταν κατάλαβα ότι με κοιτούσε Αλλά στην συνέχεια σκοτείνιασε.
- Δεν μπορώ να σε καταλάβω Άγγελε είναι....απλά....Δεν...Δεν Με ξέρεις καν γιατί μου προξενείς τόσο κακο;
Δάκρυα κοσμούσαν τα μάτια μου όμως δεν έπεσε ούτε ένα. Συνέχισε να μην λέει τιποτα
-Τι θέλεις από την ζωή μου γαμωτο!
Φωναξα χτυπώντας τα χέρια μου στο θρανίο του ενώ στηρίχτηκα στην παλαμες μου φέρνοντας το σώμα μου πιο κοντά του. Όσο δεν μου απαντούσε τόσο με τρελαίνε. Με κοιτούσε ανέκφραστα.
- Θα τα πούμε στην Σκωτία...
Είπε μετά από λίγο ήρεμα σαν να μην είχε μια γυναίκα στο γραφείο του έτοιμη να τον τεμαχίσει. Αυτο ήταν σηκώθηκα πήγα από δίπλα από το γραφείο του και ένα χαστούκι προσγειώθηκε στο μάγουλο του.
-Καθίκι!
Φώναξα και πήγα να φύγω όταν με γύρισε στην μεριά του πιάνοντας με σφιχτά από τον καρπό κάνοντας τον να κοκκινίσει.
-Πάρε τα ξερά σου!
Ούρλιαξα και εκείνος αγρίεψε τόσο που με έκανε να βγάλω το σκάσμο. Λίγες φορές έχει συμβεί αυτό στην ζωή μου. Περπάτησε αργά και απειλητικά κατά πανω μου και εγώ έκανα αντίστοιχα βήματα πίσω μέχρι που κοπάνησα στην πόρτα. Η ανάσα μου κόπηκε και το στόμα μου μισά άνοιξε. Πια ήταν σε απόσταση αναπνοής από εμενα και με το χέρι του με έβαλε να τον κοιτάω έντρομη στα μάτια. Στα δικά του είχε συναισθήματα που δεν κατάλαβα. -Μεγαλο λάθος μικρή
Είπε με την βαθιά του φωνή και ξαφνικά κράτησε με το ένα του χέρι τα δύο δικά μου πανω απο το κεφάλι μου. Ήταν και πανιψηλος και έπρεπε για να τον κοιτάω στα μάτια να κοιτάω στον ουρανό. Το άλλο του χέρι πέρασε στην μεση μου και ένα ρεύμα ζεστασιάς πέρασε μέσα μου. Το άγγιγμα του ήταν εθιστικό. Ξυπνα Ανν! Προσπάθησα να τον σπρώξω πίσω και γέλασε ειρωνικά.
-Τι εγινε αγριόγατα;
Είπε ενώ με πλησίασε περισσότερο τα σώματα μας ήταν έτοιμα να κολλήσουν όταν τον κλωτσισα στα αχμανα και διπλωθηκε στα δύο. Βρήκα την ευκαιρία και βγήκα τρέχοντας από την εταιρία. Με μαγεύει και δεν μπορώ να κουνηθώ. Μετά από αυτό το σοκ πήγα στο σπίτι του Χάρη που κοιμόταν και εγώ σαν ηλίθια τον ξύπνησα.
-Τι κάνεις ομορφη;
Μου είπε μέσα από τα αγουροξυπνημενα μάτια του ενώ τρίβοταν και τεντωνοταν. Προσπάθησα να του χαμογελάσω Αλλά μόλις το έκανα το χαμόγελο έσβησε και δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου ο Χαρης ήρθε κοντά μου και με τράβηξε στα γόνατα του ενώ εγώ έκλαιγα σιωπηλά ενώ είχα κρύψει το κεφάλι μου στα χερια μου. Με ακούμπησε στο στήθος του και με χαιδευε αδέλφια στα μαλλιά.
- Τι εγινε βρε κοριτσάκι μου;
Είπε ανυσηχα όταν τελικά ηρέμησα λίγο.
-Είναι τέρας..
Είπα μέσα στα δακρυσμένα μάτια μου.
-Ωχ...
Τον κοιταξα περίεργα
-Αυτο είχες πει και για τον Μικέλ και τελικά βρεθήκατε αραβωνισμενοι.
- Ναι αρραβωνιασμενοι εγώ με δύο μέτρα κέρατο και αυτός κάθε νύχτα με άλλη.
Γουρλωσα τα μάτια
- Και τι θες δηλαδή να πεις δηλαδή ότι μου αρεσει;!
Είπα και καλά θιγμενη αν και ήξερα ότι μου άρεσε. Με κοίταξε με ειρωνικό βλέμμα
- Καλα ίσως να μου αρέσει λίγο Αλλά δεν βλέπεις τι κανει;
Είπα γκρινιαρικα.
-Όχι δεν βλέπω δεν μου εξηγείς καλυτερα;
Και έτσι άρχισα να του λέω όλες τις λεπτομέρειες ξανα από την αρχή από το πώς γνωριστήκαμε μέχρι την σημερινή επιστολή και την επίσκεψη μου στο γραφείο του.
- Καλα μωρή τρελή τον χτυπησες;
-Λίγο..
Είπα ενώ έσκυψα τάχα μετανιωμένα ενώ γελούσα διαβολικα από μέσα μου.
-Τι λίγο εδώ μου λες ότι του έριξες και δεύτερη και αυτή την φορά όχι στο πρόσωπο!
- Τι φωνάζεις μωρέ χάρη δεν άκουσες τι μου έκανε, μάλλον θα χρειαστεί να φύγω για πάντα από την Νέα Υόρκη
Σώπασε για λίγο και σκοτείνιασε οχ...
Σκέψου κάτι Ανν γρήγορα.
- Δεν μου λες εσύ, τις τελευταίες μέρες πολύ χαρούμενο σε βλέπω!
Αμέσως το κλίμα άλλαξε και εκείνος με κοίταξε ένοχα. Γυναίκα είναι σίγουρα.
- Το ήξερα! Θέλω λεπτομέριες.
Και έτσι άρχισα να μου μιλάει για την Λίζα και χάρηκα για αυτόν γιατί παρα την ας ελπίσουμε προσωρινή του αναπηρία γνώρισε κάποιον που νοιάστηκε για τον ίδιο και όχι για την ομορφιά του. Γιατί όπως και να το κάνουμε ο κολλητός μου είναι κουκλος.
- Και τώρα θα βγείτε αυριο;
Μου έγνεψε καταφατικά και εγώ χτυπησα χάρουμενα παλαμάκια και εκείνος γέλασε. Και έτσι πέρασε όμορφα η ημέρα.
Τώρα να δω τι θα κάνω με τον ηλιθο....έναν ηλιθιο που σκέφτομαι συνεχεια