~~~Love or Game ~~~
AZAELA'S POV
PARANG wala lang nangyare ah....
napabuntong hininga na lang ako.
Tumayo ako at napansin ko na may papel na nahulog mula sa bulsa ko.
Pinulot ko yun at tiningnan. It's Sage's picture with Ash's foster parent. Pinagmasdan ko ito at saka binasa ang nakasulat sa likod nun.
"Hmmm"my reaction after I read it.
"Ano yan?" Muntik na akong atakehin sa puso ng biglang sumulpot si Eliszia na kasama si Snow. What an unusual sight.
"Wala lang" sagot ko at saka tinago ying picture. Napansin ko naman na nakatingin sakin si Snow.
"Di kaya wala lang....sinong mga kasama dito ni Sage sa pic? " tanong ni Eliszia na ngayon ay hawak na ang picture na itinago ko. What the hell.... Vex 2.0??
"Akin na nga yan...who told you to touch things that aren't yours without the 'owner's' permission?" Tanong ko. Napa-pout naman si Eliszia dahil sa sinabi ko at saka isinuli sakin ang litrato.
Inilagay ko na naman iyon sa bulsa ko at nag-inat. I wonder what Sage is doing with Ash? Nakapagtataka....and kawawa naman si Mikael....Bakit siya lang ang nakalimutan ni Sage?...napailing na lang ako ng bahagya.
"Sage looks like that lady....who's she?" Tanong ni Snow. I didn't know Snow could be this nosy.....
"ASH'S foster parent" sagot ko.
Napansin ko na nakatingin si Eliszia saming dalawa as if hindi siya makakonek.
"Two things.... Its either that they are distant relative or she's Sage's mother" with that notion ay lumakad na paalis si Snow. Humabol naman sa kaniya si Eliszia.
I'm left dumbfounded, if Snow is right.....then nag-aagree lang ang statement niya sa nakasulat dito at sa sinabi ni Ash. Then Sage's mother is not Selina but Crisanta. Sage has to know.
Nagsimula akong lumakad paalis doon...I have to find Sage.
"Azaela samahan mo ko...." Kaagad na hinapit ni Glydell ang braso ko at saka ako nito iginiya. Kasama niya si Vicky na may pag-aalala sa mukha.
"Ano bang----" hindi pa man ako nakakatapos sa sasabihin ko ay kaagad ng nagsalita si Vicky.
"Si Lloyd at Ace...nag-aaway"
Naiiyak na saad ni Vicky. What the....?
I need to find Sage but they got me first.....kaya naman wala akong nagawa kundi ang magpatianod na lang sa kanila.
Dinala nila ako sa may batisan. Naroon sina Grim,JM, Mathew, Maxwell,Maya,Martha,Scarlet, tapos si Vex and...kami na bagong dating.
"You think you know better?! You don't because you're an airhead! All you ever think about is your looks you dumbass!" Singhal ni Ace saka pinagyelo ang mga tubig na pumupunta sa kaniyang direksiyon.
"Like you're any different.
You're an obsessed asshole who think nothing but the girl who can't love him back. And I worry about my looks? That's because G.W.A.P.O ako gets mo? Problema ko ba na biniyayaan ako at minalas ka?" ganti naman ni Lloyd. And they end up punching each other's face.
"Bakit nanunood lang kayo? Pigilan niyo sila!" sambit ko sa mga kaklase kong nanunood lang dito.
"Anong gagawin namin? Malalakas ang mga yan...di nila mapapatay ang isa't isa. Besides magkaututang dila ang mga yan! Chill ka lang!" Sagot ni JM saka naman tumango-tango si Mathew.
Then why the hell was I called here for???
"Pigilan niyo man lang sila. Isipin niyo na lang ang mga damages na magagawa nila rito" turan ni Vicky.
"My ghad! Pigilan niyo na!" sigaw ni Glydell.
"You do it....duhhhh?" Singit ni Scarlet. Napairap naman ako.
Sasali na sana ako sa eksena pero natumba silang pareho sa lupa at saka nagtawanan silang dalawa. They're stupids....I can't believe I'm seeing all this.
"Pucha ka Ace...binangasan mo ang gwapo kong mukha" reklamo nito saka inalis ang dugo mula sa napakaliit na sugat na nakuha niya sa mga ice spikes ni Ace.
"Binangasan mo rin ako,gago.
But thanks anyway, I needed that punch earlier" sambit ni Ace.
"Anytime dude" napaupo silang dalawa at saka umalalay ang mga kalalakihan dito.
In the end....parang extra lang ako na nagsayang ng effort ko na pumunta pa dito just for nothing. Kaagad din akong umalis doon saka tinitigan ang litrato na hawak ko. Now what's the story behind.....Sage? OR did you know about this?
Habang naglalakad ako ay may biglang kumuha sa litrato na hawak ko. At first my eye twitches looking at the photo floating on the air....? It's floating? To titigan ko lang ito dahil lumulutang ito....? It's weird.....
"What in heaven are you....?" Tanong ko. Maya-maya ay biglang nagpakita ang nilalang na nasa likod sa paglutang ng litrato. It's like a monkey.....but way....hairy?....wait! A demiguise! From Elysium...a beast...wait...why's it here?
"Bakit nandito ka----- eh...what the hell gimme that!" Kaagad ko itong hinabol ng tumakbo siya palayo sakin.
Can't this day get any worse?
I transformed myself into a wasp para madali ko siyang masundan. I shaped shifted back to my original self saka siya inipit but it got away! What the!!
"Don't let it get away!---ahhhh!!!"
Sigaw ni JM. Napatingin ako sa kaniya and damn....nabangga niya ko.
Sapo-sapo ko ang noo ko ng mapatingin ako sa kaniya. I'm on top of him...R.I.P....kunot-noo kong tiningnan ang lumulutang na litrato.
"Excuse me...pwede ka ng umalis sa taas ko Azaela" JM said with awkward expression. Tumayo naman ako at binato ng sandal ko ang nilalang na yun.
"Bullseye" nakangiti Kong sabi.
Bwesit ka, I should've gone to Sage by then. Tsk if it weren't for ya.
Lumapit ako dito, and finally I'm seeing it's real form now. What a long,silky and silvery hair it has. Kinuha ko mula sa kaniya ang litrato at....I noticed something... A clothe? Kukunin ko na sana yun ng.....
"Ahhhhh!!! Don't touch...private property" namumula niyang turan saka kinuha iyon. Kala niya di ko nakita? It's an undergarment...of boys.
"Pffft.....sure" tugon ko saka siya tumango at umalis. He did say thanks by the way.
Tumalikod ako mula sa demiguise na nasa harapan ko. Nakayuko ito...and I found it cute anyway. Para lang itong bata....my classmates have there pets....I wanna have one too.
"Don't you have any owner?" Tanong ko dito. Umiling naman ito.
"Okay you're my pet now, imma call you Timid from now on" bahagyang nagningning ang mga mata ng demiguise na 'to.
REIGN'S POV
NAKATUNGANGA lang ako dito sa labas. Actually naglalaba kami nina Catherina, Miss Raisiel, Nova, tapos sina Jerome,Dwayne, at Mikael. Bumuntong hininga lang ako saka nangalumbaba at hinampas ng patpat ang damit na nilalabhan ko.
Sa dinami-dami ng mga nangyare sa araw na 'to, hindi ko na alam kung ano ang gagawin. How to injest things that are hard to understand.
"Catherine hindi ganyan...ano bang ginagawa mo?" Napatingin ako kayna Miss Raisiel at Catherine. Sinita kasi ni Miss Raisiel si Catherine dahil hindi niya sinabon yung mga damit but she proceed to pamamalo ng patpat.
"You can't make galit sakin okay!
Hindi ko knows maglaba! Mommy! Daddy! Huhuhu!" Pag-iinarte nito, nailing ko naman ang ulo ko dahil sa nasaksihan ko.
"After all of the wars we've undergone hindi ka pa rin nagpa-pakamature? My ghad, Catherine" stress na sabi ni Miss Raisiel.
"Akin na nga lang ang mga yan,Catherine" kinuha ko ang mga linalabhan ni Catherine para ako na ang gumawa.
Naaawa rin kasi ako sa mga damit at sa may ari ng damit. Who knows baka isuot niya ang mga 'to na madudumi at ang babaho, I'll do my best to make this clean and fragrance.
"Yeheyy Reign! You're my saviour you're an angel you're a goddess muah!" Masayang turan ni Catherine, napangiti naman ako sa kaniya. Aalis na sana siya ng tawagin pa ito ni Moss Raisiel.
"Eep,eep! Sa'n ka pupunta? Kung akala mo na malaya ka...well you're not...kayo ng mga boys ang magbibilad sa mga linabhan...kala mo ah" sambit ni Miss Raisiel. Nanlumo naman si Catherine saka inagaw sakin ang mga damit na pinapalabhan sa kaniya at inayos ang paglalaba sa mga yun.
"Kailangan mong matutong maglaba Binibining Catherine dahil hindi lahat ng oras may magsisilbi sayo" nakangiti saad ni Dwayne, napairap naman si Catherine sa sinabi ng binata.
"At saka babae ka pa naman. Pano mo yan mapapaibig si Haring Dawn kung simpleng paglalaba di mo magawa? Yieee" pang-aalaska naman ni Jerome. Nag-apir pa talaga sina Jerome at Dwayne. Ang dalawang 'to talaga nagkakasundo pa...hindi ba't magkaribal sila kay Emory? What happened?
"Mind your own business nga! Sinong nagsaid na I like Dawn? Ha! Ang mukhang troll na yun! Magsama sila ni Princess Krim besides they're bagay naman!" Mataray na saad ni Catherine. Pero napatahimik kaming lahat dahil eksaktong dumaan sina Dawn kasama sina Princess Tracy at princess Krim.
PS. Dawn and his clan have been with us since...second war. Hindi lang halata...they're not the focus here kasi:}
"Psst...psst...shhhh! Shhh!" Pagpapatahimik ni Nova. Tinaasan naman siya ng kilay ni Nova saka ito tumayo at pinagkrus ang mga braso niya sa harap ng dibdib nito.
"Pinapatahimik niyo ko? Oh my ghad no way! Totoo naman eh! That playboy ayoko sa kaniya...masama sila ng hilaw na prinsesa ng mga dragon na yun! It's so nakakainis din kasi eh! But I'm over him na...who cares wala akong feelings for him 'no! Wala as in wala! Pwe! Hmp!" Litana nito, napasilip naman kami sa likuran niya at nakita namin na papunta si Dawn sa direksiyon namin. Patay.
"Guys...?" Napatingin ako sa kanila at sumenyas lang sila sakin na huwag akong mag-iingay.
Catherine's in trouble....
"Oh? Ba't natahimik kayo? Anuena? Psst? Oh? Katahimikan? Seryoso? Diba nga kasi yung dalawang yun----" hindi natapos ni Catherine ang sasabihin niya ng may maramdaman siya sa likod niya.
"Magandang umaga ho,King Dawn." Bati ko dito kahit may pag-aalinlangan. Patay ka Catherine.
"Patay ka Catherine, ang daldal mo kasi tsk!.....Hi Mahal na Hari! Napadalaw ho kayo? Kumusta? Anong pinagkakakaabalahan niyo po ngayon? Ano nga ho ulit ang buo niyong pangalan? Ah teka lang! Dwayne samahan mo ko naiihi ako...bye bye ho! Dwayne! Samahan mo ko! Ano ba!" Kaagad na lumakad si Catherine para makapunta kay Dwayne pero maya-maya lang din ay sumulpot si Emory at lumapit kay Dwayne.
Hindi pa man nakakalayo si Catherine ay kaagad na siyang huminto at saka napaatras, right after that she slipped but luckily Dawn caught her. Okay omg! Lumapit ako kay Miss Raisiel na ngayon ay nakangiti sa nakikita niya.
"Sa susunod...kung iiwasan mo ko mag-iingat ka ha? Binibining Belisario:)" nakangiting payo nito kay Catherine. Ngumiti naman din ang dalaga sa kaniya.
"Masusunod po Mahal na Hari" may pagkasarkastiko ang pagkakasabi niya sa mga katagang ito.
"Alagaan niyo ang Catherine ko" with that notion ay umalis din si Dawn. Nakita ko naman kung gaano kiligin si Catherine.
Lumapit pa ito samin saka niya ako inalog-alog. Napahawak din ito sa namumula niyang pisngi at parang lutang na sumayaw-sayaw. Nagkatinginan naman kami nina Raisiel at Nova.
"Nakamove on na daw" pang-aalaska ni Nova.
"May prinsesang hilaw na daw." Dugtong ni Miss Raisiel.
"Kinilig naman" dagdag ko pa.
"What did I miss?" Tanong ni Emory.
Napatingin naman kaming lahat sa kaniya na ngayon ay nasa harapan ni Dwayne.
"Ako" nakangiting sagot ni Jerome.
Napakunot naman ng noo niya si Emory.
"Oh? Ewan ko sayo" kaagad ding umalis si Emory pero isinama nito si Dwayne.
"Aww....Jerome...naiwan" ganti ni Catherine saka tumakbo. Napamura naman si Jerome.
"Babawi ako next time" sabi nito.
"Hahaha" napatawa naman ako dahil sa kanila. It's weird to laugh at this situation, we're all going through hardships pero sabi nga nila diba...you can change the world but don't let the world change you..hanudaw?
"Ayusin niyo yang dalawa ah? Baka kayo ang magkatuluyan niyan" sabi ni Miss Raisiel.
"No way/ Lol!" Sabay nilang response.
Napabuntong hininga naman ako at napalingon kay Mikael na ang seryoso sa ginagawa niya. Kinalabit ko naman si Miss Raisiel, napatahimik rin sina Catherine at Jerome. Napaigham naman si Nova.
"Eherm...may iba pa bang sawi diyan?" Pagpaparinig nito. Pero hindi siya pinansin ni Mikael dahil ang lalakas ng mga hampas niya sa damit na nililinis niya. Para bang galit at lahat ng hinanakit niya ay doon niya binubuhos.
Nag-aalala kaming nagkatinginan.
Okay lang kaya si Mikael? Sure naman ako na hindi, alam ko na sa lahat ng mga nangyareng 'to siya talaga ang naapektuhan ng sobra.
"Mikael okay ka lang?" Tanong ni Miss Raisiel saka hinawakan ang braso ng binata. Pero napasinghap kaming lahat dahil muntik na niyang suntukin si Miss Raisiel.
"Raisiel--- S-Sorry...hindi ko sinasadya" paghingi niya ng tawad saka binitawan si Miss Raisiel. Napalapit naman sina Nova at Catherine sa kaniya.
"Brad ayos ka lang? Ba't parang gigil na gigil ka diyan sa damit. Kanino ba yan?" Tanong ni Jerome saka lumapit. Tumango-tango ito."normal ang nararamdaman niya buti naman" dagdag nito.
"What do you mean?" Tanong ko sa kaniya.
"Eh kay Ash ang damit na yan eh. Nagseselos ata to..." Natatawang sambit ni Jerome.
"Nagseselos? Hindi ah...tsaka nililinis ko lang ang damit niya. Why would I be mad?" Sambit nito saka muling hinambalos ang damit ni Ash. Napatawa naman si Jerome.
"Naku nagdeny pa ang gago eh alam na alam ko na ang mga yan. Huwag kang mag-alala hindi papatol si Ash diyan sa chix mo uyy" pagpapagaan ni Jerome sa atmospera. Napaatras naman ako ng bahagya, patay tungkol sa pag-ibig na ang pinag-uusapan nila.
"At anong ibig mong sabihin diyan? Na hindi kaibig-ibig si Sage? Ganun ba?" Mariing tanong ni Mikael. Napailing naman si Jerome at umakbay kay Mikael.
"Hindi...ang ibig kong sabihin ay...may respeto si Ash sa mga kaibigan niya. Hindi yan papatol sa taong alam niya'y iniibig ng kaibigan niya. Ganyan si Ash pare" lumayo naman si Jerome may Mikael matapos sabihin ang mga katagang iyan.
"Nakakainis lang kasi. Bakit sa lahat - lahat... Ako pa ang nakalimutan niya?" Dismayadong saad ni Mikael saka pinalo ang tubig dahilan para tumalsik ito samin at mabasa kami.
"Oh my ghad! Wateeeer!" Singhal ni Catherine.
"Huwag kang mag-alala maayos din yan...andiyan si Ash oh" nakangiting sambit ni Jerome. Napangiti naman din ako at pinat ang likod ni Mikael.
"Uyy mga tiyong naliligo sila oh!"
Napatingin kaming lahat kay Lloyd, kasama niya sina Ace,Maxwell,JM , Grim at Mathew.
"Naliligo...? Sino?" Tanong ni Miss Raisiel.
"Sasama ang mga gwapo diyan!"
Sambit ni Lloyd saka tinanggal ang damit niya, iwinagayway sa ere at tumakbo sa direksiyon namin.
Sumunod din sa kaniya sina Ace na tinanggal din ang damit, si JM na tinaggal naman ang pants na ngayon ay parang shit na boldstar, sumunod sina Mathew at Grim na kahit papaano ay desente pa naman dahil walang inalis na kahit ano.
"Hoy! Tangina mo JM magsaluwal ka nga ang baboy mo!" Binato ng damit ni Jerome si JM na naliligo ngayon sa batisan.
"Ha? Ano? What? Di kita marinig sorry pare ang lakas kasi ng ragasa ng tubig ng pag-ibig dito eh..ang hirap maging single" sagot ni JM. Kaagad naman nag-init ang ulo ni Raisiel dahil sa nakikita niya.
"SINONG NAGSABI NA MALIGO KAYO DITO?!" Singhal ni Miss Raisiel. Pansin ko lang, nowadays parang madaling magalit si Miss Raisiel.
"Alam mo Raisiel, ang mga gwapo di yan kailangan ng permiso. Teka huwag kang titig baka mainlab ka sakin niyan, pasensya na....may laman na tong sopu ko eh..." Pag-iinarte ni Lloyd. Kinuha naman ni Miss Raisiel ang tsinelas niya at binato niya iyon sa binata. Napatawa naman kami nina Jerome at Catherine.
"Ang mukha kooooo!!! Ang gwapo kong mukha...Ace,pare gwapo pa naman ako diba?" Tanong nito kay Ace.
"Patay tayo diyan pare, mukha ka ng asong may galis. Masusuka na sayo si Eliszia" tugon ni Ace, nanlumo naman si Lloyd.
Kaagad itong umahon sa tubig at nagsuot ng damit niya. Umalis ito, more like nagtatakbo iyon paalis dito. Nagtawanan naman ang mga kasama niyang mga kalalakihan.
"Loyal ang gago" naiiling na sabi ni JM. Tumango naman si Grim bilang pagsang-ayon kay JM.
"More like....he's really in love with her" sambit ni Grim.
"Mismo" sabi naman ni Ace.
"Glad you're back to your old self Ace" sabat ko sa usapan nila.
"Yeah" tugon nito.
"Letse maglaba kayo dito! Ikaw Grim,Mathew,JM at Ace! Tutulong kayo dito sa ayaw niyo't sa gusto! Kundi babalian ko kayo ng mga buto" banta ni Nova na inis na inis na.
"Ang barbaric ng mga babae sa klase natin." Bulong ni Mathew.
"I kennat" sabat ulit ni Ace.
Napatawa na lang kami ni Jerome dahil sa mga reaction nila. Mula naman sa malayo ay nakita ko si Max na nakatingin sa direksiyon namin.... Pero nung nakita niya ko ay kaagad din siyang umalis.
"Teka lang ha" sabi ko saka sumunod dito.
Sinundan ko siya sa kung saan siya pupunta. Tapos tumigil siya ng maramdaman ang presensya ko. Lumingon siya sakin ng nakakunot ang noo.
"Why are you following me?" Tanong niya sakin, nag-aalangan man ay ngumiti ako sa kaniya.
"Okay ka lang ba? Pansin ko kasi na nakatingin ka sa kanila mula sa malayo. I'm just wondering if everything's okay?" Salaysay ko. Napabuntong hininga naman siya saka tumingin sa malayo.
"For now...I'll let things to be this way. Are you not afraid of me?" Tanong nito sakin. Napakunot naman ako ng noo ko dahil hindi ko alam kung bakit niya tinatanong sakin yan ngayon.
"Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko sa kaniya. Tumingin naman siya sakin ng seryoso at saka lumapit.
Naapaatras naman ako dahil kinakabahan ako sa plinaplano niya.
Hanggang sa puno ang masandalan ko, ang lapit niya sakin at naguguluhan ako sa kinikilos niya.
Hinawakan niya ang pisngi ko at saka niya nilapit ang mukha niya sakin.
"What are you doing?" Tanong ko sa kabila ng panginginig ng boses ko.
"Nalaman ko na gusto mo ko...don't you like this?" tanong niya. Hindi ko alam pero...parang nainsulto ako sa sinabi niya.
*pak!
Hindi ko alam kung ano ang rason niya at sinabi niya sakin ang mga salitang yun. But one thing's for sure, nasaktan ako sa gawi ng pagkakasabi niya nun. And I dislike the fact that he think of me that way. Do I look like that desperate to him?
"You wanna know? Oo gusto kita...but I'm not that kind of girl na inaakala mo. You think I'm desperate for you to like me? I'm not! My dignidad din ako...and what you said?....ang sakit....nasaktan ako!" Itinulak ko siya palayo sakin at saka ko pinunas ng marahas ang luha na nahulog mula sa mga mata ko.
"Reign I...." Nilingon ko siya, at nakita ko kung paano nanlaki ang mga mata niya.
"Please don't push me away from you....because I want to stay. Kung ayaw mo na lumalapit ako sayo... sabihin mo lang. I'll respect your decision...but not like this" lumakad ako palayo sa kaniya and I eventually regret the fact that I worry about him.
Lumakad ako palayo, palayo sa kaniya at sa feeling na nararamdaman ko ngayon. I got scared back there, at nadismaya rin dahil sa ginawa niya.
He must've reasons dahil ginawa niya yun. He's so mysterious to the point that I don't know what to believe.
Bumalik ako sa batisan at doon ay nakita ko sila na nagsasaya, gumaan na rin ang nararamdaman ni Mikael kahit papaano dahil sumasali na siya sa kanila.
"You okay Reign?" Tanong ni Miss Raisiel.
"Okay lang ako" tugon ko.
But I'm not really okay.
ELISZIA'S POV
NATUTOP ko ang bibig ko dahil sa nalaman ko mula kay Summer. This can't be happening, anong gagawin namin sa sitwasyon na 'to?! Kasalukuyang pinapaypayan ni Emprez si Summer gamit ang kapangyarihan niya....dahil bumalik siyang madungis at hingal na hingal.
"Kanino mo ba nalaman?" Tanong ni Emprez, napalunok naman si Summer at saka napatingin saming dalawa.
"Kay ano! Kay....uhmm...kay Mikael! Tama sa kaniya nga....plano ito ng ama nila para mapalabas tayo sa mga lungga natin. Kailangan nating iligtas sina Mhicka...please we have to at least do something!" Pagmamakaawa ni Summer. Nagkatinginan naman kami ni Emprez. What can we do in this situation?
"Hindi natin pwedeng suwayin ang mahal na reyna at ang prinsesa... kundi malalagot tayo." Tugon ni Emprez. Nakagat ko naman ang kuko ko para makapag-isip.
Mapapahamak rin kami kung pupunta kami dun...bukod dun paparusahan kami ng reyna....pero kung wala kaming gagawin mamamatay sina Mhicka at ang iba pa! Bwesit! Anong gagawin namin????
"Elisziaaaaaa....mahal kooooooo" nangalaiti ang taenga ko dahil sa narinig ko. Dahan-dahan kong nilingon ang sino mang nilalang ang tumawag sakin niyan.
"Lloyd? What the heck!" Response ko sa kaniya. May sugat siya sa mukha niya....but it'd just a mere bruise....siguro mukha niya na naman ang prinoblema niya.
But did he just call my name with 'mahal ko'?
0////0) how bold of him.
=_____=how dare he call me that way as if naman may relasyon kami. Ang malanding 'to na conceited na nga chickboy pa! Kapal din eh....
>.>) masasapak ko na 'to eh....
"Ganyan na kaprogressive ang relationship niyo?" Tanong ni Emprez na parang may panunudyo sa tono ng pananalita niya.
"H-Hindi....Mali ang pag-aakala mo" depensa ko. Eh wala naman kasing namamagitan saming dalawa ni Lloyd eh!
"Basta ba....andito lang kami anytime. Baka naman kasi may ichichika ka ganun" dagdag naman din ni Summer. Isa pa 'tong babaeng 'to...pinagtutulungan talaga nila ako eh.
PERO TEKA!! There's a bigger issue here 'no! Kailangan naming iligtas ang iba naming mga kaibigan sa kamay ni kamatayan. It's now or never!
"Kailangan na may gawin tayo kaagad. Lloyd you're coming with me" hinawakan ko ang kamay ni Lloyd saka ko siya hinila at tumakbo kami papunta kayna Miss Raye at sir Martin.
Ng makarating kami doon ay naabutan pa namin sila na nag-uusap patungkol sa pagkawala nina Sir Martel at Ice. Habol hininga naman akong napasandal sa may pintuan.
"Ma'am Raye....may kailangan kayong malaman" hingal na hingal kong panimula. Grabe napagod ako dun ah! Hoo!
"Believe me I'm intrigue to know"
Nakangiti siya samin ng nakakaloko habang nakatingin sa kamay naming magkahawak ni Lloyd na kanina pa walang imik.
Shet! Ma'am got it wrong!
"Ma'am this is not it!" Sambit ko saka binitawan ang kamay ni Lloyd para hindi na yun ang pagkaabalahan ni Ma'am Raye. "Ma'am kailangan na may pumunta doon sa Helszia para iligtas sina Mhicka.... Simula bukas ay iisa-isahing pugutan ang mga bihag nila at kasama sina Mhicka dun....sabi daw bawat araw ay may papatayin sila....they want us to show ourselves to them", paliwanag ko. Nagbago naman ang ekspresiyon ng mukha ni Ma'am Raye, for now....ay seryoso na ang mukha niya.
"Ganun ba? Mga bwesit talaga ang mga yun ah. Kahit kailan talaga ayaw nila tayong lubayan. Pinaglalaruan nila tayo....kainis talaga. Anyway Martin narinig mo yun? Puntahan mo ang reyna at sabihin sa kanila ang patungkol dito....for now Miss Violette and Mister Roberts, bumalik na muna kayo sa inyo. We'll look into this and expect a response as soon as possible." Tumango ako sa kaniya saka tumalikod at nagsimulang lumakad pabalik samin.
It's a relief....but not quite.
Iniisip ko pa lang na mapapahamak sila hihimatayin na ko. Hindi ko alam pero hindi ako masanay-sanay na may kaklase akong nawawala....ayoko na...please....emotional torture na kasi 'to.
"Lloyd ba't natahimik ka diyan?" Tanong ko dito. Simula kasi kanina hindi siya umiimik man lang eh.
"Wala lang 'to...hayaan mo lang ako na magpakatahimik dito" sagot niya. Napalingon naman ako sa kaniya at nakita kong nakatingin siya sa malayo habang nakatakip ang braso niya sa bibig niya at namumula ang tenga niya.
0____0) what's with the sudden reaction?
Gusto kong mang-usisa pero huwag na lang. Likas man sakin yun but I have to restrain myself. Kanina parang ang lapit lang...pero ngayon na nawala na ang adrenaline rush ko ay parang humaba ang daanan namin ah.
"Ang tahimik naman" reklamo ko sana sumulyap sa kaniya. Namumula pa rin siya....could it be na dahil yun sa paghawak ko ng kamay niya?
Cute......
"Next time...." Napatingin ako sa kaniya dahil sa sinabi niya, "next time don't grab my hand without my permission. Shit...kinilig ako dun eh" sabi niya ng hindi nakatingin sakin.
I'm left speechless dahil sa sinabi niya. Ano ba ang dapat na response ko? Bakit ang honest niya? Hindi ba dapat hindi mo naman sinasabi yun?
Lloyd.... Why are you being like this?
Ang bilis ng kabog ng dibdib ko....
Patay.....
"H-Ha?" Natameme ako! What the heck am I suppose to say now?!
"Never mind...." Masunget niyang sambit saka nagpatiuna sa paglalakad at iniwan akong mag-isa.
As I'm watching him walk away ay napangiti na lang ako ng wala sa sarili. The way he acted right now....is another side of him na nadiscover ko ngayon-ngayon lang. Habang tumatagal....na lagi siyang nakadikit sakin ay unti-unti ko siyang nakikilala.....he and his flaws...
"Who knows?....I might like you if this keeps up....tsk shit Eliszia gutom lang yan" para akong baliw na kinakausap ang sarili. But anyway, what I saw right now is just cute.....
^____^ I might wanna see it again.
BLUE'S POV
Nakapangalumbaba lang ako habang pinagmamasdan sina Vicky at Glydell na lumakad sa harapan ko. They look pretty busy talking about something and I presume they didn't saw me.
I kept on staring at Vicky... Kahit saang anggulo tingnan...siya ang nakikita ko sa kaniya. Why do you have to look exactly like her? Why do you have to bring the pain back?....the pain of losing her.
Back then...when I first saw you everything around me didn't matter....but the sight of you....living made me feel alive again.
~~~~FLASHBACK~~~~
After losing my family at the verge of war, I'm left alone on my life. I learned to thrive hard for my living... and it's really hard...especially when you're powerless. The income I'm making isn't always enough for me to feed myself....so one night.....I broke into someone else's house to steal some food....but unfortunately....
"Sino ka?" Natigilan ako sa ginagawa ko ng may maamong boses akong narinig. Hindi ko siya nilingon rather I ran towards the exit.
"Teka sandali!" Nakaangkas na ang isa kong paa sa may bintana ng bigla niya na naman akong tawagin. At this point of time....I'm just 6 years old by then.
Napalingon ako sa bata at nakita kong tumakbo siya palayo, I titled my head thinking what is she doing?
Later then she came back...holding a bunch of foods. Smiling, she offered them all to me......naguluhan ako nung una. Bakit niya ba ako tinutulungan?
Who would help a thief steal their goods? Basically....that girl does.
Napatingin lang ako sa kaniya matapos niya gawin sakin 'to.
"Siguro nagugutom ka na. Kaya nagpunta ka dito at kumuha ng pagkain. Kaya naman yan! Para makakain ka na" nakangiti niyang sabi. That's the very first time....someone....same age as me...talk to me...after a very long time.
Kinuha ko yung pagkain na inialok niya saka ako aalis na sana ng hawakan niya ang braso ko. I tried to remove her hand pero nakatingin lang siya sakin. Ngumiti siya at inilahad ang kamay niya.
"Lagi lang akong nakakulong dito kaya naman wala akong kaibigan....Ang pangalan ko'y Ysabel Veneran, ikaw?" Tanong nito. Nakatingin lang ako sa kamay niya....inipit ko sa pagitan ng mga labi ko ang isang prutas at nakipagkamay sa kaniya.
Nanlumo ako ng nahulog ang prutas mula sa bibig ko.
"Blue....Blue Edisson Del Valle" malumanay na saad ko habang nakatingin sa nasayang na prutas.
"Ang ganda naman ng pangalan mo.
Kung aalis ka na...sana maging magkaibigan tayo....pwede kang bumalik muli...akong bahala sayo"
Matapos niyang sabihin yan ay kaagad din akong tumalon mula sa bintana niya at tumakbo palayo.
After that day....three weeks have passed and I didn't return to that house where I met Ysabel, but fate is really twisted to the point that it made way...for me and I to meet.
"Nakita tayong muli:)" nakangiti niyang sabi saka inilahad ang palad niya sa harapan ko.
It was the time of the year...where it's cold here at our place. Kakalabas ko pa lang ng prison dahil nakuha ako sa akong nagnanakaw, at....sa mga sandaling yun ay nasa gilid ako ng daan at yakap ang katawan ko.
"Go home...and don't talk to me"
Sabi ko, pinagtitinginan na siya ng mga tao. And besides, she look so elegant. Baka anak siya ng mayaman at dahil sakin ay masira pa ang image niya.
Inalis niya ang coat na suot niya at saka samin iyon ibinigay. Hindi siya umalis sa tabi ko bagkus ay naupo pa siya at my right side. Hindi ko talaga makuha kung ano ang dahilan niya at ginagawa niya 'to. I'm just a stranger she met once upon a nighttime where I hunt for food.
"Alam mo....naghintay ako.
Bakit hindi ka dumating? Tsaka ang lamig dito sa labas....andiyan sina Mom and Dad pwede ka naman naming isama pag-uwi eh." Sabi niya saka inayos ang pagkakalagay ng scarf ko around my neck.
"Pumunta ka na lang sa kanila. Saka kunin mo 'to oh...malamig....at hindi ko 'to kailangan" inalis ko ang scarf pero hindi niya tinanggap at saka siya umiling. Ngumiti lang siya sakin at binigyan ako ng pera.
"Magkita ulit tayo....siyam na taon mula ngayon...babalik ako...tapos....hahanapin kita" hindi ko man naintindihan ang nais niyang ipahiwatig ay alam ko naman na aalis siya.
Napatingin ako sa pera na hawak ko.
Lahat iyon ginto, and I can survive for how many years with this.
At those point of times....she was like my Guardian Angel. At kailangan ko lang tumanaw ng utang na loob kaya naghintay ako sa kaniya.
After 9 years, she came.
Malaki ang nagbago sa kaniya.
She look so modest and even more elegant. Nakatanaw lang ako mula sa malayo, how can a rugged boy like me go near to a princess-like girl as she is?
Maayos na ang lahat... I'm living my life the way I should be living it. And she as well...lived her life like it has to be. Pero isang gabi nagulat ako ng may hinila sakin. I found myself inside that fancy coach...at dun ko na lang narealize na siya pala ang humila sakin.
"Kumusta ka na? Siyam na taon ang nagdaan at nagbalik ako gaya ng napag-usapan. Ikaw? Ba't wala ka dun nung dumating ako?" Tanong niya saka napatingin sakin. Nag-iwas naman ako ng tingin sa kaniya at saka bumaling sa labas.
"Would you like it to sound like a fairytale? A poor man...going near a wealthy lady? Like that?" Tanong ko. Napatahimik naman siya at saka tumawa. That's the first time I saw her laugh. At the Age of Fifteen.... we're quite young but I know that at that very moment...I liked her...not as a woman..but as someone who helped me get through the harsh reality of life.
"You always worry that much?....may ipapakita ako sayo...Tara!" Hinila niya ako palabas ng coach after it stopped. At namangha ako dahil nasa taas kami ngayon ng burol at kitang-kita ko ang buong Algoria.... Ang kagarian na pinapangarap ng lahat na marating.
"Ang ganda" sambit ko.
This is amazing.
"Yan..dapat nakangiti ka lang. You look even more handsome pagnakangiti ka. Gusto mo bang makapunta sa Algoria? Kasi ako....gustong-gusto kong mag-aral diyan" malumanay niyang sabi saka malungkot na bumuntong hininga.
"Who wouldn't want to be in the most prestigious place here in Hexeria?" Pagbabalik ko ng tanong.
Hinawakan naman niya ang magkabila kong kamay saka niya ako nginitian.
"Mag-aral ka dun para sakin. Don't worry sagot kita. Just promise me one thing....someday...you'll marry me" nagulat ako dahil sa sinabi niya.
How can this girl be so bold?
Why is it that she seems like to be the one who's proposing?
Yan ang mga inisip ko nung nasa sitwasyon akong yun. But as years pass, lalo ko siyang nakikilala. She's a bubbly, funny, childish and mature at the same time...hindi siya yung typical na malaman dahil hindi siya maarte. The time come na nalaman kong anak siya ng pinuno ng lugar namin. Here in Contreras she's not different from a princess. And who would imagine... that a boy who got nothing....caught the heart of the girl who has everything.
"Tell me why did we end up being together?" Tanong ko sa kaniya. At this time....we're both 17 years old.
"Kasi na inlove ka sakin! Mahal na mahal mo kasi ako!" Nakangiti niyang sabi,napailing naman ako sa kaniya.
"Ewan ko sayo" turan ko.
Kaagad naman niya akong yinakap.
"Sus...mahal mo naman ako! Okay lang!" Masigla niyang saad.
Yung iniisip mo na maayos na ang lahat? Tapos pinapasaya ka lang pala ng pansamantala?.....there was this time na nasunog ang isang building sa kenszia,nandoon kami para tumulong sa mga mamayan ng lugar na yun.
Pero nagliyab at unti-unting gumuho ang building na pinag-aaralan ng mga kabataan. Pumasok ako doon para iligtas ang mga bata....ng makalabas ako ay malaman ko na lang na pumasok siya para tumulong sakin. She was never a coward but a brave lady. Knowing that Kenszia is a place where late bloomers,or people who doesn't have there power yet, reside.... That is where her life ends.
I weep for more than a month.
But her parents kept me as her only memory......1 year passed and her death was never easy to forget,then a soothsayer once said...that the girl I loved will live again...but will never be the same. They sent me to Algoria Academy....and months afterwards....I met this girl who resembles Ysabel....
"Aray ha...usong umalis sa daanan diba...excuse me nga" when I heard her voice, kaagad akong napalingon sa babaeng pinagmulan ng boses na narinig ko.
"Ysabel....." I called her out and grab her arm. But she looked at me weirdly....
Wait...what am I doing?
Did I miss her that much that I forgot what the soothsayer said? She'll live...but will never be the same.
"Huh? Ano bang pinagsasasabi mo?
Brad,bitaw=___=" ng mapansin kong nakatingin siya sa kamay ko ay kaagad kong inalis ang pagkakahawak ko sa kaniya.
"Sorry...I forgot you can't recognize me anymore. Sorry again,Miss" I may have sounded weird that time. But I want to hug her to badly that I have to hold back...
From that moment onward....fate once again made our path cross each other for us to meet.
~~~END OF FLASHBACK ~~~
Napatayo na lang ako mula sa pagkakaupo ko. Nagsimula na akong maglakad palayo, hindi ko alam kung ang nararamdaman ko ngayon ay ang pagkagusto sa kaniya dahil siya ay siya...o dahil kamukha niya ang babaeng minamahal ko na hanggang ngayon ay hindi ko makalimutan?
"Blue! Nandito ka lang pala! Halika dito! May dapat kang malaman!" Napalingon ako kaagad kay Glydell ng tawagin niya ako. Napatingin ako kay Vicky na kasama niya, bahagya itong ngumiti sakin saka tumingin sa malayo.
"What is it?" Tanong ko kay Glydell, tungkol kaya nito kay Kuya? I've noticed that he hasn't come back for the past days...nagtanung-tanong na 'ko sa mga kakilala niya pero wala ni isa sa kanila ang nakakaalam kung nasaan si Kuya. Damn it I didn't got enough sleep from this past days dahil sa pag-aalala.
"Bihag ng Helszia ang kapatid mo"
Diretsang saad ni Vicky, napatango naman si Glydell dito.
"They kidnapped Ice...the love of my life....kaya naman kailangan nating kumilos" natatarantang turan ni Glydell.
Sabi ko na nga ba....naging pabaya na naman ako. What if I lose him again? What if may masamang nangyare sa kaniya? I can't afford to have him out of my life forever....siya na lang ang meron ako.
"Let's go to the conference hall"
Sabi ko saka nagsimulang lumakad.
I'm sorry dahil napabayaan kita Kuya....but don't worry I'll find a way to save you.
I'll solve our matter together, soon Vicky...soon....
•To be continued ~~