Hoofdstuk 14
p.o.v Frenkie
Het is twee weken later en aan de situatie is niks veranderd. Yara is nog steeds spoorloos. Inmiddels is het over heel de wereld bekend en er word uitgekeken naar de peuter. Met Mikky gaat het steeds slechter. Ze eet en slaapt heel slecht en wilt niet alleen zijn. Ze is heel bang alleen over straat.
Ik zit in de woonkamer met Donny , Matthijs en Carel. We zijn een potje FIFA aan het spelen. De meiden zitten in de tuin en de politie is vandaag de zoveelste zoekactie gestart. Twee weken geleden nadat we het briefje met het telefoonnummer van Levy hadden gevonden hebben we hem gelijk geappt , maar tot nu toe hebben we nog geen reactie.
'Het word echt stil komende weken zonder jullie.' Zucht ik. Ik geef mijn controller aan Carel die nu aan de beurt is tegen Matthijs. 'Wil je anders dat Annekee en ik hier blijven?' Stelt Matthijs voor. 'Nee hoor. Jullie moeten ook gewoon eventjes lekker op vakantie gaan , maar ik ben gewoon zo bang dat Mikky zich alleen voelt.' Vertel ik ze.
'Waarom gaan jij en Mik niet gewoon mee naar Nederland?' Vraagt Donny. 'Ik denk dat Mikky nu niet weg wilt.' Zeg ik bedenkelijk. 'Het kan een goeie afleiding zijn. Even lekker naar huis.' Merkt Carel op. 'Daar heb je gelijk in Ca.' Knik ik. 'Ik ga het wel eventjes aan Mikky vragen.' Deel ik mee.
Ik sta op van de bank en loop naar buiten waar de meiden in de strandstoelen liggen. Ik ga op de rand van Mikky haar stoel zitten. 'Mik. Zullen we morgen naar Nederland vliegen?' Vraag ik haar. Mikky gaat rechtop zitten en doet haar zonnebril af. 'Naar Nederland? Frenk daar hebben we helemaal geen tijd voor.' Roept ze uit.
'Misschien is het wel goed dat jij en Frenkie even naar Nederland gaan.' Zegt Sev voorzichtig. 'Ja inderdaad even een paar daagjes afleiding. Bij je ouders.' Knikt Annekee bemoedigend. 'Ik weet niet hoor. Ik wil hier heel graag voor Yara zijn.' Zegt ze twijfelend. 'Het is twee uur vliegen naar Barcelona. We zijn zo weer terug Mik. Laten we een weekje gaan als het van de politie mag.' Zeg ik. 'Oke dan.' Zegt ze. Blij geef ik haar een knuffel.
'We gaan het echt fijn hebben thuis.' Zeg ik haar. 'Jaja Frenk.' Ze geeft me een kusje op me neus. 'Ik ga vliegtickets bestellen.' Roept hij. Ik loop snel de woonkamer in en start de laptop op. 'Zo te zien heeft ze ja gezegd.' Grijnst Donny. 'Jup.' Roep ik.
Als ik twee vliegtickets voor morgen heb besteld ga ik weer op de bank zitten. Carel staat met 3-0 voor tegen Matthijs. 'Lekker bezig Eiting.' Grijns ik. 'Jaja Matta wint nooit van me.' Schept hij op. 'Patser gedrag.' Mompelt Matthijs.
'Gelukt?' De meiden komen de woonkamer binnengelopen en Mikky komt op me schoot zitten en geeft mij een kus op me lippen. 'Iewl hou op met klef doen.' Zegt Carel overdreven dramatisch. 'Jij hebt toch alleen maar oog voor de playstation.' Merk ik op. 'Ik zie alles. En ik hoef jullie kleffe gedoe niet te zien.'
'Das dan jammer professor Carel.' Lach ik terwijl ik Mikky nog een kus geef. 'Ik ben blij dat jullie eindelijk weer eens samen lachen.' Flapt Donny eruit. Sev geeft hem een elleboog. 'Het komt wel goed. Over een tijdje sluiten jullie Yara weer in jullie armen.' Zegt Annekee troostend en ik kijk haar dankbaar aan.