DARK The Mafia Boss Chapter 50
HABANG TULALA lamang ako sa harapan niya. Hindi ko masaisip na ang taong nasa harap ko ang pumatay sa mga magulang ko. Wala man lang akong maibigkas na kahit anu. Wala akong maramdaman nakahit ano.
Tinitigan ko lamang siya sa mga mata niyang puno ng emosyon.
Pinoproseso ng utak ko ang salitang ng sinabi niya. Hindi matanggap ng isip at puso ko. Bakit, bakit ganoon? Wala akong matamdaman na kahit ano?
"Aileen..." sinapo nito ang magkabila kong pisngi, "please, speak."
Doon na ako natauhan at humagulhol ng iyak. Sapo ang aking mukha ay iyak lang ako ng iyak. Pakuwan ay pagitan ng aking paghagulhol ay ang aking di mawarang sinok.
Hindi ko matanggap. Bakit ang sakit-sakit? Ang taong pinagkatiwalaan ko ay ang siyang pumatay sa mga magulang ko?
"I'm so sorry..." paulit-ulit niya iyong sinabi sa akin habang nakayakap sa akin ng mahigpit.
Ako naman ay pilit na humihiwalay sa kanya ngunit malakas ito kumpara sa akin.
Pinangako ko sa aking sarili na hindi ko mapapatawad sa kung sino man ang pumatay sa kanila. Pero, bakit ganito? Bakit ganito ang nararamdaman ko? Hindi ko magawang magalit sa kanya?
"B-bakit mo iyon ginawa?!" Tumalim ang mga titig ko sa kanya. Gusto kong malaman kung bakit niya iyon ginawa sa mga magulang ko. Bakit ako pa? Bakit siya pa?!
Pilit akong kumakawala sa mga yakap niya ni pagsuntok ko sa dibdib nito ay hindi niya ininda pati kalmoy ko sa mukha niya ay hindi niya pinansin. Nakayakap lang siya sa akin. Ni pagbitaw ay hindi niya ginawa.
Ang hagulgol ko lamang ang maririnig sa buong silid. Ang sakit at pighati na binaon ko sa limot ay umusbong dahil sa ginawa niya.
Pero galit ako. Galit ako sa sarili ko dahil hindi ko magawang magalit sa kanya. Gusto ko lang malaman kung bakit niya iyon ginawa. Ang sakit. Ang sakit-sakit!
"Bakit?!" Malakas ko siyang tinulak dahilan para malakas siyang sumalampak sa sahig na ikinatigil ko.
Nakayuko lamang ito. Ni matitigan ako ay hindi niya magawa. "Dark..." bulong ko. Gusto ko siyang tulungan ngunit may bahagi ng isip ko na pumipigil.
Sinok lang ako sinok habang hindi naman sa matigil ang mga pagluha.
"Bakit?" Mariing sumamo ko. Gusto ko lang naman malaman.
Pakiusap...
"I'm sorry..." aniya na hindi pa rin ako magawang tignan.
"Yun lang?" Hindi makapaniwala kong tanong.
Marahas na rin akong bumubuga ng hangin. Mapigilan lang ang kung anong emosyon ang lumalabas na kinikimkim ko.
"I'm sorry..." ulit niya.
"Yun lang?!?" Hindi ko na mapigilan pa na sigawan siya Sumabog na ako.
Bakit ba paulit-ulit na lang niyang sinasabi ang mga salitang iyon?!
Buang na ba siya ha?
Paulit-ulit na parang sirang plaka.
Tumingaka ito dahilan upang pangilabutan ako. Ang ekspresyon ng mukha nito ay mukhang masaya pa siya sa sinabi niya. Kahit nakaupo ako ay nagawa kong umaatras dahil sa takot.
Ang walang emosyon nitong mga mata ay mas dumoble pa.
"I'm sorry, dahil hindi ako nagsisisi sa ginawa ko sa kanila," napasinghap ako. "Tama lang ang ginawa ko, kung hindi ko ginawa ang bagay na iyon wala ka na sana sa aking tabi. Mamamatay ako kapag nangyare ang bagay na iyon. Kaya inunahan ko na sila." Naging malikot ang mga mata nito habang sinasabi niya ang mga iyon. Panay rin ang sabunot niya sa buhok niya.
Napamaang na lamang ako. "A-anongㅡ" nabitin sa ere ang sasabihin ko nang ang mga mata nito ay nakatitig na sa akin.
Mabilis itong nakalapit sa akin na ikinaigtad ko at ngayon ay sapo-sapo ang aking mukha. "I have no choice, Aileen." Tinitigan ako ng mala-gabi nitong mga mata. "Planong ipagkakanulo ka ng iyong mga magulang kay Octavio, gagawing isa sa mga eksperemento upang mabuhay ang hades dahil nananalaytay sa dugo mo ang dugo ng isang Alfonso,
Ikaw, dahil ikaw ang nag-iisang buhay na tagapagmana ng familia."
"Hindi kita maintindihan..." mahina ngunit sapat na sa kanya na marinig ang boses ko.
"That family you grow old with, is not your true family..."
Para akong binagsakan ng langit at lupa sa aking narinig. Papaanong...paano nangyare ang bagay na iyon?
"Hindi, nagsisinungaling ka lang!" Sigaw ko at pilit na namang pumipiglas sa hawak niya.
"No!" Pinigilan nito ang mga kamay ko na ngayon ay hawak na niya ag magkabilang pulsohan ko. "What I am saying is the truth, Aileen." madiin ngunit puno ng emosyong lahad nito.
Ang pinipigilan kong luha kanina ay isa-isa na namang pumapatak.
Umiling ako. "Hindi. Hindi totoo iyan." Mahinang usal ko. Wala na akong maibigkas pa. Tuyong-tuyo na ang lalamunan ko. Nasakit na.
"Matagal na kitang hinahanap," tumingala ako sa kanya at bumungad sa akin ang lumuluha na niyang mga mata.
Napamaang ako. "Ano?"
"Hindi ka pa lang ipinanganak, akin ka na." Aniya. May pinalidad sa boses nito.
"Pinagkasundo na tayo ng mga ninuno natin noon pa lang. But, when that tragedy happened. They killed all the Alfonso's, bata man o matanda. They don't care just to have that position they want. And Octavio wants it with that fvcking bastard, Vivianno. Ipinalabas niya sa lahat na siya ang kahuli-hulihang Alfonso. But, they don't know, sa oras na iyon ay ipinanganak ka. Ang babaeng itinakda para sa Familia at para sa akin."
Wala na. Bumigay na ako. Humagulgol na ako sa sakit na nararamdaman. Hindi ko maisip na buong buhay ko ay isa palang kasinungalingan. Ang nasa paligid ko ay isa lang kasinungalingan.
"Sino sila?" Tukoy ko sa umarugang pamilya sa akin.
Matagal niya akong tinitigan bago sinagot ang tanong ko. "Binayaran ko sila para alagaan ka. Yes, I am eight that time but, mind is already matured. I payed them to taking care of you but, they betrayed me. Inilayo ng ilang taon. Dahil nalaman nila kung sino at ano ka. Pinalaki at pinagkanulo kay Octovio, ngunit hindi sila nagtagumpay dahil pinatay ko na sila nang sa wakas ay mahanap kita."
Hindi ako makapaniwala. Matagal na pala akong kilala ni Dark. At higit sa lahat ay kilala na ako ni Octavio? Ang matandang huklubang iyon. Magbabayad siya sa ginawa niya.
Natauhan na lamang ako ng maramdman ko ang paghawak ni Dark sa nakakuyom ko ng kamao. "I will do everything just you to be safe, Aileen. Gagawin ko ang lahat makuha lang kung anu dapat ay para sa iyo noon pa." Pinal sa sambit nito habang madiin na nakatitig sa aking mga mata na parang pinapangako niya ang buong mundo sa akin bago hagkan ang aking mga labi.
Masuyo sa una ngunit naging mapusok sa huli.
Naging marahas ang halikan namin. Tumugon sa kung ano ang binigay nito sa akin. Ang kaninang galit sa aking dibdib ay napalitan nagpagmamahal sa kanya. Mas minahal ko siya bawat segundo.
Ang mga pinagtapat nito sa akin ay pawang wala lang sa akin makapaling ko lamang siya.
Ang halik nitong nakakaliyo at nakakapanlambot ng tuhod ay nakakahibang. Para akong masisraan ng bait sa sensasyong kanyang binibigay.
Napaungol ako ng ipasok nito ang dila sa aking bibig. Dahil sa ginawa niya ay parang may kuryenteng dumadaloy sa aking kaibuturan.
Ang pagmamahal nito sa akin ay higit pa sa pagmamahal ko sa kanya. Ibinigay nito sa akin ang buong mundo niya. At papantayan ko iyon. Ibibigay ko rin sa kanya ang lahat-lahat sa akin. Mula noon hanggang ngayon ay ako pa rin ang nasa puso at isip nito.
Alam ko iyon. Dahil sa lahat ng pinapakita nito sa akin ay higit pa roon. "Dark..." sambit ko ng maghiwalay ang mga labi namin.
Hindi ko na pala namamalayan na nakahiga na ako sa kama. Ako nasa ilalim nito at siya nasa aking ibabaw. "See this..." aniya at ipinakita sa akin ang likod ng batok nito. Matagal ko na itong napapansin sa kanya. Isang tattoo. Isang napakagandang tattoo.
"Remember this?" Ulit pa nito.
Kunot ang noo ko siyang pinatitigan. Ano ba ang pinagsasabi niya? "Bakit?" Kapagkuwan ay napakagat ako sa aking labi ng maramdaman ang pagkiskis niya sa ibabang bahagi ng aming katawang at kasabay 'nun ang marahang halik niya sa pisngi ko patungo sa leeg ko.
"You don't remember, don't you?" Bulong nito sa aking tenga habang tinutudyo nito ng kanyang dila. Napaliyad naman ako sa sensasyong iyon.
Napasinghap ako ng mahanap ng kamay nito aking pagkababae. Kahit may sout akong maong na pantalon ay hindi hadlang iyon ng kanyang mga kamay. Mariin akong napapikit ng ipasok niya ang kanyang mga kamay roon. Shit!
"B-bakit? Ano ba ang m-meron sa-- oh my god!" Naputol ang sanang sasabihin ko ng maramdaman ang kamay nito sa akin ng ipasok niya ang isang daliri sa aking lagusan. Shit! shit! Para akong mawawala sa isip ko ng marahan iyong ilabas-masok na iyon.
Mahigpit naman akong napakapit sa batok nito. "Hmm..." hindi ko nq mapigilan pa ang ungol ko.
Habang ang mga labi naman nito at abala sa pag sipsip at halik sa aking leeg. Sobra na ito. Sobra-sobrang sensasyon na ang nararamdaman ko.
"Say it, baby..." pati ang boses nito ay nang-aakit. Paos ito na pinipigilan lamang niya ang kanyang sarili.
Even my breathing is not normal now. Pareho na kami ngayon ng nararamdaman. Ngunit siya ay pinipigilan lamang.
"sa d-dreamc-cather..." Sa wakas ay sagot ko.
Nang matapos niyang halikan ang aking leeg ay pinatitigan ako ng mga mata nito. Napakagat ako sa ibabang labi ng hindi niya pinakawalan ang ang pagkababae. Nandoon lang iyon hindi gumagalaw.
"Remember that day, when your house is being burned? Naalala ko nga iyon.
Pero agad rin nanlaki ang aking mga mata ng maalala iyon. Ang lalaking nagligtasa sa akin ngunit hindi ko maalala ang mukha. Pero may isang bagay akong hindi makalimotan sa lalaking iyon, ang tattoo nito sa may batok.
Ang dreamcather...
"Ikaw..."
Ngumisi ito ng mapagtanto ang aking ibig-sabihin.
"Yes, that's me, love."
Walang pag-alinlangan na sinunggaban nito ang aking mga labi.
NAALIMPUNGATAN ako dahil sa kakaibang ingay. Iminulat ko ang aking mga mata at madismayang wala si Dark sa tabi ko. Wala ito sa kinahihigaan niya.
Ngunit napangit rin naman ako ng maalala ang nangyari ulit sa amin kanina. Ipinaramdam nito sa akin ang kanyang pagmamahal. Habang nagniniig kami ay hindi mawalang sambitin nito kung gaano ako nito kamahal.
Napakagat tuloy ako sa aking ibabang labi dahil sa kilig. Impit akong sumigaw sa aking unan at baka may makarinig sa akin sa labas.
Ngunit, napalitan iyon ng pagsinghap ng bigla nalang may sumabog sa kubg saan. Dahilan para ako ay mapabangon sa aking hinihigaan.
Nagpalinga-linga sa paligid kung anu ba ang nangyayari. Napapansin ko rin ay malalim na ang gabi. Sa palagay ko ay madaling araw na. Napasigaw ulit ako ng may sumabog ulit. "Ano ba ang nangyayare?!" Sigaw ko sa aking sarili.
Wala sa sariling umalis ako sa kama habang nakatakip sa akin ang manipis na tela ang aking kahubadan. Sumilip ako sa nakauwang na kurtina patungo sa batindilya ng silid. At doon ay nakikita ng aking naglalakihang mga mata ang nangyayari.
Marahas kong hinawi at agad na binuksan ang napakalaking pintuan nito. Sumabog sa aking mukha ang malamig na simoy ng hangin at kasabay nun ang muling pagsiklab ng isang pagsabog.
Mula sa kunatatayuan ko ay ang isang pagsiklab na apoy mula roon.
Kasabay nun ang sunod-sunod na putok ng mga baril. Isa lang ang alam ko, mula sa taong sumigaw ay agad akong kinilabutan sa narinig.
"The Familia Alfonso broke the first gate, sir!"
#unedited #IamDyosa