Just like a dream

☁️28

Nadat we gegeten hebben wenk ik Audrey dat ze mee moet komen maar mijn kamer. Ze kijkt me niet-begrijpend aan, maar komt wel achter me aan. Aangezien Audrey net een jaar ouder is dan ik, kan ik met haar eigenlijk het best in het huis. Met Mila kan ik ook goed opschieten, maar met haar kan ik dit niet bespreken. Eenmaal ik mijn kamer plof ik op mijn bed. Audrey blijft in de deuropening staan.
'Doe de deur eens dicht.' fluister ik.
Met een schuddend hoofd doet Audrey de deur dicht. 'Waarom doe je zo geheimzinnig?'
'Heb jij ooit het gerucht gehoor dat er mensen vast zouden zitten, omdat zr niet door de laatste poort komen?' Ik blijf zachtjes praten
'Huh? Nee? Hoe kom je daarbij?' Audrey lijkt oprecht verbaasd. Zou ze er echt nog nooit van gehoord hebben?
'Ja, een jongen van school vertelde het me. Hij wist ook niet of het waar was, maar...'
'Maar wat?' Onderbreekt Audrey me voordat ik verder kan gaan.
'Mijn moeder is hier nooit aangekomen, maar staat wel in het bestand.'
Ze kijkt bedenkelijk. 'Iemand met dezelfde naam?'
'Nee, niemand op de sectie kende haar.'
'Wat vreemd, is het niet gewoon een fout in het programma?'
'Nee dat geloof ik niet. Ik heb echt het gevoel dat er iets niet klopt en dit zou de verklaring kunnen zijn.'
'Oké, heb je een plan om daar achter te komen dan?' Audrey lijkt echt geïnteresseerd.
'Dus je gelooft me?' vraag ik.
'Ik vind het wel een gek verhaal, laten we het gewoon uitzoeken.'
'Else weet toch altijd precies wanneer er iemand aankomt? Ik herinner me dat ik een huis inliep met een tv, voordat ik echt doodging. Ze hield het bloemenveld in de gaten, vast met een camera. Wat als ze overal camera's heeft hangen, ook in het gedeelte waar er mogelijk mensen vastzitten? Die beelden moeten vast in haar huis te zien zijn.'
'Dus je wilt bij Else inbreken?' vraagt Audrey geschokt. 'Waarom zouden we het eerst niet gewoon vragen? Misschien krijgen we een eerlijk antwoord.'
'Hadden ze het ons dan niet allang verteld?' dring ik aan. 'Ik moet weten waar mijn moeder is, Audrey.'