Pov Linda
Ik loop de trap af en gaap diep. We hadden gisteren niet naar dat feestje moeten gaan, de hele avond werd er 1D muziek gedraaid en we werd er best wel gek van. Ik veeg in mijn ogen en kijk op de klok. Shit, we moet zo werken! Snel ren ik de trap weer op naar boven. Ik klop op de deur van Lilly en schreeuw: ''SCHIET OP, HET IS AL HALF 9.''
Als reactie, springt Lilly op uit haar bed en rent langs me naar de badkamer. Ik ren door naar mijn slaapkamer en kleed me zo snel mogelijk om. Ik kam door mijn lange blonde haren en bind het vast in een hoge staart. Ik doe mijn make-up op en ren weer terug naar de gang. Lilly staat nog steeds op de badkamer. ''SNEL'' roep ik en ik ren naar beneden.
Ik trek mijn schoenen aan en dan komt ze ook naar beneden gerend. ''Waarom ging die wekker niet af?'' vraagt ze. ''Ik heb geen idee" antwoord ik en ik trek mijn jas aan. Lilly pakt haar spullen en trekt het ook aan. "Wie rijd?" vraag ik terwijl ik de sleutels pak van onze auto. "ik" antwoord ze. Ik glimlach en gooi de sleutels naar haar toe. Ze vangt het en begint te lachen.
We stappen in de auto en rijden naar de Starbucks.
We rennen naar binnen en doen allebei onze schorten om. Het is echt leuk om hier te werken. Alleen sommige mensen hebben zoon ingewikkelde naam en dat is onmogelijk om te spellen. Zoals de eerste klant die nu voor me komt staan. "Serveanie" zegt ze en ze levert een kaartje in waarbij je korting krijgt op een Frappuchino. "H-hoe spel je dat?" zeg ik beschaamd. Ze begint te lachen en antwoord: "S-E-R-V-E-A-N-I-E" Ik schrijf het op en geef haar beker. Ze betaald en loopt dan weg.
Dan komt Lilly opeens langs me staan. "Wat is er?" vraag ik. "Die jongen daar in de hoek, met die capuchon, eah" zegt ze. "Ja?" zeg ik vragend. "Hij bestelde er een op Hazza" en ze kijkt me met grote ogen aan. "Nee, er zijn wel meer mensen die zich zo noemen" zeg ik omdat ik al weet wat zich afspeelt in haar hoofd. Ze denkt natuurlijk aan onze verrader Harry Styles. "Je kunt echt mijn gedachtes lezen" zucht ze met een lach. "I know" lach ik en we gaan weer aan het werk.
"Een normale ijskoffie, Nialler" zegt een andere jongen met ook een capuchon en zonnebril. Lilly heeft het gehoord en kijkt me met open mond aan. Ik schrijf het er snel op en geef zijn beker. "Thank you madame" zegt hij met een accentje. Bij elk ding dat hij doet moet ik aan Niall denken. Ik wens hem een fijne dag en loop naar Lilly. "Die muziek van gisteren heeft onze hersenen gewoon wat wijs gemaakt." zeg ik en we zuchten diep. "Ik wil ze überhaupt niet meer zien" zegt ze hard, waardoor alle mensen ons aankijken. We krijgen allebei een rood hoofd en lopen naar de personeels kantine...
~ Linda