Charice's Pov:
Hindi ko mapigilang mapaiyak.Ang sakit-sakit ng puso ko.Hawak-hawak ko ang puso ko habang tumatakbo papalayo sa kanila.Tinatawag pa nila ako pero tuloy-tuloy lang ako sa pagtakbo.Ang sakit marinig sa tanong mahal mo na may iba siyang mahal.Huli na pala ang lahat ng mamalayan ko sa sarili ko na mahal ko na siya.Tsk.Agad akong pumasok sa resthouse at nilock ko agad ang pinto ng kwarto ko.
"Kapag sinabi kong ayaw ko.Ayaw ko talaga! Hindi mo naman ako mapipilit eh! Sumuko na nga ako oh! Pagod na pagod na ako!"nagulat si Tristan sa sinabi ko and bigla nalang siyang napaluha.Pati nga ako nagulat din sa sinabi ko pero hindi ko na dapat bawiin yon.He's about to speak but...
"Cha! Cha open the door!Cha!"nabulabog ako sa lakas ng katok sa may pintuan.Agad akong napabangon at binuksan ang pinto.
Ano bang nangyayari sa kanila sa labas?
"Oh God.Akala ko kung anong nangyayari sayo! blah!blah!blah!"hindi ko na naiintindihan ang ibang mga sinabi ni Alexa dahil natulala ako.So panaginip lang pala ang lahat ng yon? Yung umiyak si Tristan sa harapan ko.
"Cha! Nakikinig ka ba?!"bulyaw niya kaya natauhan naman ako.Napataas naman ang isang kilay niya at tinitigan ako ng masama.
"Huh? A-ano nga ulit yung sinabi mo?"tanong ko dahilan para mabatukan niya ako.Sinamaan ko nga siya ng tingin."Ang sabi ko,okay na ba pakiramdam mo?Sabay nalang tayong matulog kailangan kitang samahan-----"hindi na nya natapos ang sinasabi niya kasi nagsalita na ako."A-ayos lang ako d-dito.N-nakatulog kasi ako kanina kaya sorry."mas lalo nya akong tinasan ng kilay."Kilala kita Margaux Charice Fontanilla.Kaya halika na.Matulog na tayo."wika nya at hinila ako papasok sa loob ng kwarto.May isang bed pang natira at alam kong tatlo kami ni Alexa dito sa kwartong to kaya sana hindi si Arcie o si Alicia yon.Tsk.
Tristan's Pov:
Nagtatawanan at nagkwentuhan lang ang ibang mga kasama namin dito sa dalampasigan.Katatapos lang kasi ng truth or dare na larong yon.After kasing magwalk-out ni Charice pinagpatuloy namin ang laro.Hindi ko na mapigilan ang pag-aalala sa kanya.Ano bang iniisip niya sa sagot ko at bigla nalang siyang umiyak?Hind ko alam pero nag-aalala ako sa kanya.Lalo na ngayong may dinadala siyang sakit.
"Bro, you okay?"tanong ni Nikko na katabi ko ngayon habang nakatingin lang kami sa dagat."Nag-aalala lang ako sa kanya."tinapik naman ni Nikko ang balikat ko."Don't worry.Pinuntahan na siya ni Alexa."tumango naman ako at tumingin ulit sa dagat."I think,umiyak siya sa sagot mo kanina dahil baka akala niya para kay Arcie yung sagot mo na mahal mo pa siya."napatigil naman ako at napatingin kay Nikko.Tama siya.Mukhang hindi naiintindihan ni Charice ang sagot ko kanina.
"Kakausapin ko nalang siya bukas."wika ko sabay tingin sa wristwatch ko at 9:30 na pala ng gabi.
Tumayo na kami ni Nikko at sabay ng pumasok sa loob ng resthouse.Ang ibang mga kasama namin nagkwekwentuhan parin.Ang iba naman natutulog na.Napatingin ako sa inuupuan namin kanina pero wala na si Arcie at Alicia.Natulog na siguro sila.
The next day,abala ang lahat sa paghahanda patungong kabundukan ngayon.Ang sabi kasi ng school head namin,dapat daw naming puntahan ang kabundukang yon para makita naman namin ang kagandahan ng lugar."Ford, sabay nalang tayong pupunta sa dining para magbreakfast.Nandon na kasi silang lahat eh."wika ni Arcie na nasa likuran ko.Tumango nalang ako at sabay na kami nagtungong dining.
"Oh? Zapanta at Reyes,kumain na kayo dahil maaga tayong aalis ngayon."wika ng isang staff na kasama namin.Nagulat ako nang magkatapat pala kami ni Charice ngayon.Katabi niya si Alexa.Napatingin ako sa kanya at halatang hindi siya nakatulog ng maayos.Namamaga rin ang mga mata niya na galing sa iyak.
"Miss Fontanilla, bakit hindi mo ginagalaw ang pagkain mo?"napatingin naman ang lahat sa kanya.Siniko naman siya ni Alexa kaya napatingin siya sa amin.
"Are you okay?"tanong ng isang staff at hinawakan ang noo ni Charice.
"Ahm...nagkasinat po kasi siya kagabi.Pinainom naman po namin ng gamot at okay naman po daw siya."nakangiting tugon ni Alexa sabay titig ng masama sa akin.Hindi naman sumagot si Charice at nakayuko parin siya.Alam kong hindi siya okay ngayon.Hindi niya ako pinapansin at panay din ang pag-iwas nya sakin.
Nakahanda na kaming lahat para sa dalawang oras na lalakbayin namin para makarating sa tuktok ng bundok.Napalingon ako kay Charice na ngayon ay nanghihina na.Hindi pa nga kami nagsisimulang maglakbay pinanghihinaan na siya.
Napatingin naman si Alexa sa akin at ang sama ng titig niya.Napalingon ako sa katabi ko na nakapulupot ang braso niya sa braso ko.Si Arcie.Napaiwas nalang ako ng tingin.
"Magsimula na tayong maglakad.Walang lalayo ah."wika ng school head namin at nauna ng maglakad."Cha,magpaiwan nalang kaya tayo.Mukhang hindi mo kakayanin ang 2 hours walking natin ngayon."nag-aalalang tugon ni Alexa na inalalayan si Charice makatayo.
"Kaya ko ito.Kayang-kaya ko."rinig kong wika ni Charice at nagsimula ng maglakad.Napatingin naman ako kay Arcie na hinihintay pala akong maglakad.Nginitian ko nalang siya.
Tahimik lang kaming naglalakad gaya ng ng sabi ng mga staff na hindi dapat mag-ingay.Halos 30 minutes na kaming naglalakad at parang hindi pa kami nakakalahati sa pupuntahan namin."You want some water?"tanong ko kay Arcie na ngayon ay hinihingal na.Ngumiti lang siya sakin at kinuha nya ang mineral water sa bag niya.Uminom nalang rin ako ng tubig."Gosh! Nakakapagod naman dito! Argh!"reklamo ni Alicia na nasa likuran namin.Palagi naman siyang sinasaway ni Arcie dahil sa ingay niya.Ilang saglit pa ay natanaw na namin ang isang kweba.
"Mag-iingat sa paglalakad."wika ng isang staff na nasa unahan namin.
Pagkapasok namin sa kweba nagulat ako.Madilim.Mabato.Madaming nagliliparang mga insekto.Yung mga ibang kasama namin takot na takot na.Si Alicia naman reklamo ng reklamo.Si Arcie na nasa tabi ko napakapit ng mahigpit sa braso ko.Alam kong natatakot siya.
"Wag kang matakot.Nandito lang ako."napangiti naman siya.Halos 20minutes kaming nasa loob ng kweba hanggang sa makalabas kami.Agad kaming nagpahinga pagkarating namin sa labas.Maaliwalas narin ang paligid.Napatingin ako sa wristwatch ko at 6:50 na pala."Ma'am,malapit na po ba tayo?"tanong ng isang schoolmate namin."Malayo pa.Magpahinga na muna tayo para makapag-ipon tayo ng lakas."wika ng isng professor na ngayon ay pinagpapawisan narin.Napalingon-lingon ako at natanaw ko sina Charice,Alexa at Nikko na medyo malayo sa amin.Oo nga pala, si JM at MJ umuwi na ng Maynila kaninang madaling araw.Sinundo kasi sila dito at pupunta ata sila ng ibang bansa.Vacation siguro.Nakatingin lang ako kay Charice na nakaupo sa may malaking bato at wala man lang reaksiyon.Mukhang hindi na din siya nakausap nina Alexa ng maayos.
"Tapos na ang 15 minutes break natin.Magsimula na tayong maglakbay."wika ng school head namin kaya wala kaming magawa kundi maglalakad na ulit.7:10am kami nagsimulang maglakad.At kailangang alas otso nakaakyat na kami sa tuktok ng bundok.Napatigil nalang kaming lahat sa paglalakad nang biglang sumigaw si Alexa.
"Cha! Okay ka lang?!"halatang nagpapanic na ang lahat.Si Nikko hindi narin alam ang gagawin.Agad akong napatakbo sa kinaroroonan nila at inalalayang makatayo si Charice.Napatingin ako kay Arcie na ngayon ay nalulungkot din.
"Anong nangyari sa kanya?!"tanong ng isang staff."Pagod na po daw siya."sagot ni Alexa."Guys, calm down.Wag kayong magpanic.Babalik nalang kaming dalawa ni Charice sa resthouse.Kailangan nyang magpahinga.Ako na ang bahala sa kanya."wika ko.Nakahinga naman sila ng maluwag na nakatingin kay Charice na ngayon ay habol-habol ang hininga."Bro,are you sure?Pwede namang sasama nalang ako sayo."nag-aalalang tugon ni Nikko.
"No need.I will take care of her.Samahan mo nalang si Alexa,Arcie at Alicia.Baka kung mapano sila sa paglalakbay niyo."ngumiti naman siya at tinapik ang balikat ko."Noted."nakangiting wika niya.Napatingin ako kina Alexa na kasama na si Arcie at Alicia.Ngumiti lang silang tatlo sakin.Nagsimula na silang maglakad habang nakaupo parin kami ni Charice dito sa may malaking bato.
"Magpahinga muna tayo----"
"Hindi mo na ako dapat sinamahan dito."walang buhay niyang wika.Nagsigh nalang ako."Kailangan kitang samahan.Baka mapahamak ka pa."wika ko.Hindi naman na siya nagsalita.
"Bumalik nalang tayo sa kweba.Doon nalang tayo magpahinga."wika ko kaya tumango naman siya.Inalalayan ko na siya pabalik ng kweba.Pagkadating namin don,nagpahinga muna kami.Mahaba-haba pa naman ang lalakbayin namin pabalik ng resthouse.
"Ayos kana?"tanong ko.Agad naman siyang umiling."Sorry."wika ko at tumingin sa kanya.Sinamaan niya lang ako ng tingin."Hindi ko kailangan ang sorry mo.Kung napapatunayan mo na talaga sa sarili mo na hindi mo ako kayang mahalin ayos lang sa akin.Wala akong magagawa kung siya talaga-----"nagulat siya sa ginawa kong paghalik sa kanya.I miss this moment so damn much.
Charice's Pov:
Hindi ko mapigilan ang mga luhang nagbabagsakan ngayon.Heto na naman siya.Sa ginawa niyang paghalik sa akin ngayon mas lalo lang nasasaktan ang puso ko.He kissed me passionately.Hawak nya ang magkabilang pisngi ko habang palalim ng palalim ang halik naming dalawa.Parang uhaw na uhaw siya sa ginawa namin.I responsed the kiss.Bigla na namang sumaya ang puso ko.At the same time natatakot na masaktan na naman.Marahan ko siyang itinulak at hindi ko na talaga mapigilan ang sarili ko.Humagulgol na ako."Hey,stop cying."wika nya at hinimas-himas ang likod ko."Mas lalo mo lang akong pinahirapan sa ginawa mo.Please.Just stop this.Ayoko ng umasa pa."sabi ko at agad na tumayo."Charice!"ilang ulit niya pa akong tinawag pero tuloy-tuloy lang ako sa paglakad.Sumasakit na naman ang dibdib ko.Ugh!
**********
Itutuloy...
Vote and Comments!
@CherayDiAyy💕