Yüzüme vuran hava yüzünden uykumdan uyanırken bağırıp çağırmamak için kendimi zor tutuyordum.
Biri şu camı kapatabilir mi? Uyuyoruz şurada!
Kafamı biraz aşağıya doğru eğdim. Bu sefer hava saç diplerime doğru vurmaya başladı.
Ne yönlü rüzgar be, helal olsun.
Kafamı biraz daha eğip alnımı sert bir şeye yasladım. Sert ama sıcaktı. Biraz daha sokulup gülümsedim ve uykuma kaldığım yerden devam etmeye hazırlandım.
"Senin nasıl bir kız olduğunu bilmesem benimle uyumaya alıştığını, kokumu sevdiğini düşüneceğim."
Gözlerim anında açıldı ve görüş alanıma boyun girdi.
Keşke kör olsaydım.
"Ne seveceğim be! Uyku anında oldu!"
Doğrulup yatağa oturdum. Hayvan herif ne güzel uyuyacaktım! İlla bozacaktı keyfimi. Yataktan doğrulup telefonunu aldı numara tuşlayıp kulağına tuttu ve pizza siparişi verdi.
Tamam. Hayvan lafımı geri alıyorum.
"Pizzanı yedikten sonra bırakırım seni."
"Sonunda senden kurtuluyorum Zürafa Suratlı."
Gözlerini devirdi. "Ben çok meraklıyım sana zaten. Hem o kadar çok sevinme illaki bir araya geleceğiz."
"Bıla bıla bıla." derken yataktan kalktım. Bir elim saçımda saçımı kaşıyordum. Sonra dolabın aynasındaki yansımamla göz göze geldim.
"Tövbe bismillah!"
Saçlarım kabarmış, öcü gibi görünüyordum. Bu sefer Zürafa Surat'a acımıştım. Gece görsem korkar kaçarım aqü.
"İşte bak Allah beni neyle sınıyor." derken aynada arkama geçmiş resmimizi çekmişti. "Bakıp bakıp şükrederim artık."
"Çok komik."
Ona arkamda bırakıp odadan çıktım. Tam bir özürlü. Tamam biraz çirkin olabilirdim ama makyaj yapsam bende güzel olurdum. Niye bu kadar kafama takmıştım ki beni çirkin bulmasını?
Kendine gel Bade Daymaz! Sen kimseyi umursamazsın!
Çalan zille birlikte kapıya doğru döndüm. Fakat benden önce Zürafa Suratlı öküz inip ödemeyi yapmıştı bile. Tekrar mutfağa dönerken saçlarımı zapt etmeye çalışıyordum. Ciddi anlamda kabarmışlardı. İki ayaklı öküz elindekileri masaya bıraktı ve bana baktı.
Ne bakıyorsun, ayı mi oynuyor? Der gibi bende ona baktım. Tabikide elimle önüme gelen saçı arkaya attım. Bu saç nasıl önüme geliyordu ki?
Saçım bile değişik.
Puhahaha.
"Allah paranı çok etsin." dedim ve pizalardan birini önüme aldım. Zürafa kılıklı mutfak dolabının çekmecesini açtı fakat ne yaptığı zerre umrumda değildi.
Açım ulan aç!
Sonra bana doğru adımladı ve saçlarımı toplamaya başladı.
Haydaaaa!
Ne oluyor be?
"Afiyet olsun çocuk."
Al iste. İnsanlık yapmasında bile insanlık yok.
Ulan şu cümleyi alın, TDK'nın baş köşesine koyun. O derece mükemmel bi cümle.
Anlatmaya gerek yok.
"Sen o tokayı mutfak çekmecesinden mi aldın?"
"Evet. Heryerde tokaların olduğu için, iki üç günde evi esir aldın. Mutfak dolaplarında tokan var."
"Aslında çok topluyumdur."
Yalan.
Bir iki saniye düz bir bakışma.
"Tamam, sustum."
🐣
"Ulan ağaç oldum, meyvelerim çıkacak! Sen misin kız ben mi belli değil anasını satayım!"
Kaç dakikadır kapıda Fırat beyefendisini bekliyordum. Makyaj yapıyordu galiba Allah'ın iki bacaklı orangutanı.
Orangutan kaç bacaklıydı ki?
Neyse konumuz bu değil.
"Çemkirme selenadaki Fitnat gibi. Geldim."
Adamı da kendime benzettim.
Merdivenlerden inip dış kapıdan beraber çıktık. Üzerine giydiği spor tarzı gömlek ve kot pantolonuyla, ayağındaki siyah spor ayakkabılarıyla cidden çok güzel duruyordu.
Konu güzel görünmesi değildi.
Konu, bu halde nereye gideceğiydi!
"Nereye gideceksin ki sen, ne bu süs gelinin kız kardeşi gibi olmuşsun. Sim de dökelim mi kafana?"
"Arkadaşlarla buluşacağım karıcığım." derken arabanin kilidini açtı ve içeri girdik.
Havanı yesinler! Kesin yürüyen kaşar da vardı o grupta.
Sakin ol Bade ve yiyeceğin cipsleri düşün.
Araba bizim apartmanın önünde durdu. Aynı anda arabadan indik.
Yanından geçerken durup yüzüne baktım. "Görüşürüz Zürafa Suratlı."
Gülümsedi, alaysızdı.
Hayret.
"Görüşürüz Yabani Gül."
Arkamı dönüp apartmana doğru yürümeye başladım.
İçimdeki bu his de neydi böyle?
"Gazdır gaz." diyerek fısıldadım kendi kendime. Araba gazlayıp evin önünden ayrıldı.
"Kesin gazım var. Kesin."
🐣
Seviliyorsunuz ❤