-16-
Gerald Point of View:
"What is your decision now? You will forgive him or divorce?"
Hinahaplos ko ang buhok nito habang siya mahigpit na nakayakap sakin. Pagkatapos kong ihatid si Keith sa bahay ay dumiretso agad ako rito. Dito sa hospital.
Pagkapasok ko sa kwarto ni Crush, umiiyak na ito. At wala nang tao sa loob. Tanging siya lang talaga.
"I love him, Gerald... I love him. But i can't give my forgiveness easily. On what he do to me? I feels unsecured to him. He was demon that time. But i want him to do something to go back my trust again. In that case, i will forgive him wholehearted."
Mas humigpit ang pagkakayakap nito sakin. At ang iyak niya ay hagulgol na. Naawa ako sa kanya..
"But you already know his side, right?"
Marahan itong tumango.
"It is not enough to forgive him easily. And did you see my sons and daughter reaction on what he did to me? They are scared A LOT! They are scared in him. And i don't want to witness that scenario again. Not again."
"Did you say all your rants to him?"
"I already did. And he always say 'sorry' to me. And im fucking annoyed and angry!"
"Because you don't want to hear that word again and again?"
"Yes."
Napabuntong hininga nalang ako. Unti unti narin siyang kumakalma. Marahan ko nalang tinatapik ang balikat niya.
"Where's my babies?"
"Don't worry, they're safe."
Humiwalay na ito sa pagkakayakap sakin at pinunasan ang luha niya na parang bata. Kaya kinuha ko ang aking panyo sa bulsa at tinulungang punasan ang luha niya.
"Thank you..."
Mahina nitong sabi sakin. Napatingin ako sa mata niya at kita ko parin ang lungkot sa mga matang iyon. I just smiled to her and i softly tapped her head.
"Welcome.. Take some rest now."
Ngumiti ito at nahiga na rin. Umalis ako sa pagkakaupo ko sa kama at inayos ang kumot niya. Tinignan ko kung anong oras na..
Time check: 3:13am
Tulog na kaya yun?
"Uuwi kana ba?"
Napatingin ako kay Crush nang magtanong ito. Tumango ako. She smiled.
"Wala kasing kasama yun sa bahay."
Bigla naman itong napangiti nang malaki.
"Concern ka no?"
Agad akong napangiwi. May halo pang aasar ang pagkakasabi nito sakin.
"Kahit na mas lalaki pa kumilos yun sakin, babae parin siya. Don't worry, crush padin kita."
Bigla namang sumeryoso ito nang tingin sakin.
"Stop liking me, Gerald. You have your wife----"
"Crush naman! Don't mention that wi--- Ugh! Basta wag!"
Nakakasuya kapag 'wife' ang tawag niya sa tibong yun. Mas bagay ang husband eh. Tsk.
"Tigilan mo ako sa kaartehan mo, ah! Asawa mo siya! A-S-A-W-A.. ASAWA!"
Napanguso nalang ako. Wala talaga akong palag sa kanya.
"O-o na..."
Sabay hawak ko sa batok. Nakakainis na nakakahiya. Badtrip!
"Sige, uwi na! Baka mapahamak pa yung asawa mo! Alis!"
Pagtataboy pa nito sakin. Kaya napanguso ako lalo.
"Parang kanina lang dinadamayan kita ah! Tapos ngayon---- grabe ka sakin, crush!"
Bigla naman itong natawa. Kaya hindi ko maiwasang mapatingin sa kanya.
Habang tumatawa siya, walang halong bakas na kalungkutan. Pure na tawa talaga. Kaya napangiti ako.
"Sige na! Umalis ka na. Magpapahinga pa ako."
Nakangiti nitong sabi sakin. I smiled back.
"Sige, bye. Tatawagan ko nalang----"
"No need. Parating na rin sila rito."
Pagputol nito sa sasabihin ko. Kaya napatango nalang ako. Palabas na sana ako nang kwarto niya nang tinawag ako nito.
"Gerald!"
"Oh?"
"Wag na wag mo nang pakawalan. Don't worry, bagay kayo."
Nakangiti pa nitong sabi.
"Crush naman!"
Kami? Bagay? Tsk.
"Hahaha totoo kaya!"
"Bahala ka!"
Sabi ko nalang at lumabas na nang tuluyan.
Keith Point of View:
Kanina pa ako dito sa sala at hinihintay ang pagdating niya.
Halos limang oras na ako naghihintay pero hindi parin siya dumadating. Doon nanaman ba siya natulog sa bahay nang babae niya?!
Teka--- bakit ko nga ba siya hinihintay? Diba dapat wala akong pakialam sa lahat nang gagawin niya? Kahit na mambabae pa siya? What the hell?!
Napapitlag ako sa gulat nang marinig ko ang ugong nang sasakyan nito.
Nandyan na siya! What should i do?!
Hindi ko alam kung saan ako magtatago. In the second thought---- bakit ba ako natataranta? Eh dumating lang naman siya ah?!
Baliw ka na talaga, Keith! Napakabaliw mo na!
"Bakit gising ka pa? At bakit ka nakatuwad diyan?"
Shoot! Huli ka, Keith! At ang masaklap pa sa nakatuwad na posisyon pa! Ang galing!
Dahan dahan akong tumayo at tumingin sa kanya. Nakakunot ang noo nito habang nakatingin sakin.
"Ah eh--- kasi.. Ano--"
"Hinintay mo ako?"
Nakakunot parin ang noo niya.
"Hin-di ah! Ang as-suming mo ah!"
Dapat hindi ako nauutal eh!!! Bwisit na dila ito may diperensya nanaman! Badtrip!
"Oo nalang. Sige, akyat na ako.."
Bigla akong nataranta nang sabihin niya iyon. Kaya agad akong naglakad patungo sa kanya, kaya napahinto ito sa paglalakad at tumingin sakin nang may pagtataka.
"Kumain kana?"
Natanong ko bigla. Mas lalo tuloy nagtaka ang tingin nito sakin.
"Sabay tayong kumain kanina. Nakalimutan mo ba?"
Napakagat ako sa labi at napaiwas nang tingin sa kanya.
Takte! Oo nga pala, kumain pala kami sa restaurant kanina! Hayss, ang tanga mo talaga, Keith!
"Nagugutom ka ba?"
"Ha?"
"Sabi ko, nagugutom ka ba?"
Sumeryoso ang tono nang boses nito.
"Hindi."
"Hmm.. Matulog kana. At may pasok ka pa bukas."
Nang hahakbang nanaman ito ay agad kong hinawakan ang braso niya para pigilan siya. Nabigla ito sa ginawa ko, mas lalo naman ako!
May sarili yatang utak ang kamay ko para gawin ito!
"Uhmm... Papasok ka bukas?"
"Hindi. Pero ikaw, oo."
Dahan dahan kong binitawan ang braso nito. Napaiwas nalang ako nang tingin at napakamot sa ulo.
Bakit ko ba natanong yun?
"Pumunta kana sa kwarto mo. Sweet dreams."
Napapitlag pa ako sa pag tap nito sa ulo ko. At napatitig ako sa kanya nang ngumiti ito sakin.
Naniniwala na ako kanila Mikaela na rectangle talaga ang hugis kapag ngumingiti siya. Ang galing!
"Swe-et dreams too."
Tumango lang ito at tuluyan nang umakyat pataas. Pagkapasok nito sa kwarto niya ay napahingang malalim ako.
Bumilis ang tibok nang puso ko! May sakit na talaga ako sa puso, swear!
*-----------------------
Vote and Comment Guys!