P.O.V. Caitlyn
~10 jaar later~
"Mama, mama. Papa wilt me pakken. Jij moet mij beschermen!" Roept mijn zoontje Dex als hij de woonkamer in komt rennen.
Ik zit op de bank, terwijl ik een serie aan het kijken ben. Ik ben hoogzwanger van ons tweede zoontje en moet goed mijn rust pakken.
Dex springt naast mijn op de bank en kruipt tegen me aan.
Sander komt de woonkamer ingerend en kijkt Dex met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Wat had ik gezegd over het schuilen bij mama? Dat is?" Vraagt Sander. "Valsspelen" mompelt Dex triest. "En wat voor straf krijg je dan?" Vraagt Sander met een speelse grijns. "Neeeeee, niet de kieteldood" Sander komt dichterbij en begint Dex te kietelen, waardoor hij schaterlacht.
Dit laat mijn mama-hart sneller kloppen. Er komt een grote glimlach op mijn gezicht en ik kijk mijn twee favoriete jongens aan.
————
Er is veel gebeurd in deze jaren. Sander en ik hebben allebei onze school afgemaakt. Ik werk als schoonheidsspecialiste en Sander is automonteur. We hebben een huisje aan de rand van de stad, nog steeds in New York.
Mijn ouders zijn terug verhuisd aan Nederland. Mijn vader had het niet meer naar zijn zin bij zijn werk en allebei mijn ouders hadden heimwee. Ook gaat het slecht met mijn opa van mijn moederskant, dus daar willen ze voor zorgen.
We bellen sowieso twee keer per week en ze komen hierheen voor drie weken als de kleine geboren is.
Colin is nog steeds gelukkig met Claire en zij is toevallig ook zwanger, maar nog niet zo lang. Ze was helemaal in paniek hierheen gekomen, maar ik heb haar ervan verzekerd dat het goedkomt en dat Colin en zij de beste ouders ooit zullen worden. Ze was meteen gekalmeerd en ging toen meteen naar huis om het aan Colin te vertellen.
————
De deurbel gaat en ik word uit mijn gedachten gehaald. Ik sta moeizaam op en loop naar de voordeur toe. Ik open de deur en krijg een grote glimlach op mijn gezicht. "Hey, kom binnen" zeg ik. Marjolein, Caleb en Max komen binnen. "Ik heb koffie gezet. Willen jullie een bakkie?" Vraag ik. Marjolein en Caleb knikken goedkeurend. "Wil jij cola, Max?" Hij knikt en loopt dan samen met Caleb en Marjolein naar de woonkamer om Sander en Dex te begroeten.
Marjolein en Caleb zijn 7 jaar geleden hierheen verhuisd. Caleb was in de korte tijd dat hij hier was verliefd geworden op de stad en Marjolein had altijd al een voorliefde voor Amerika, dus dat heeft ertoe geleid dat ze me 7 jaar geleden kwamen verrassen dat ze hier kwamen wonen.
Ik was heel blij dat ik weer meer tijd met Max kon doorbrengen, maar nu is hij alweer 14 en heeft hij geen behoefte meer aan de 26-jarige ik.
Ik zet het drinken allemaal op een dienblad en neem dat mee naar de woonkamer.
Ik zet het dienblad neer op de salontafel en ga dan weer voorzichtig op de bank zitten. "Hoe lang nog?" Vraagt Marjolein glimlachend. "Hooguit een week. De tijd gaat zo snel"
"Ja, dat kan je wel zeggen" zeg ik.
Er is zoveel gebeurd in mijn leven, maar ik zou het voor geen goud willen veranderen!
———————————————————————
Dit is dan het officiële eind van 'My Changing Life' 🙂
Het was niet mijn idee om het boek zo erg te veranderen, maar dit kwam er in me op en ik denk dat het een veel mooier resultaat is dan de vorige versie.
Neem eens een kijkje op mijn account als dit boek je beviel, want er staan er nog een paar op 😉
Xxx Eline