Sa lakas ng pagkakasuntok ni Primo kay Lance ay napasubsob ito sa sahig. Audrey seemed to have gathered all her senses dahil nasa tabi na ito ni Lance at tinutulungang tumayo ang kapatid. Iwinaksi ni Lance ang kamay ng kapatid at lumapit sa grupo niya na nasa harap din namin ngayon.
Primo shoved me behind his back protectively.
Sa gulat ko'y nasa harap na din sina Jaguar, Ranger and Seige pati ang ibang myembro ng race team nila. In a swift second, they have formed a safe barrier between me and Lance's race gang.
I felt a sudden warmth in my heart. I am not relieved about the situation pero nagpapasalamat akong nandito sila.
"You okay, Ayah?" tanong ni Ranger nang lingunin ako.
I have noticed that they have been casually using my nickname to address me from time to time. We really have gotten close to each other so fast.
I nodded as a response bagama't pakiramdam ko'y namamaga yata ang pisngi ko sa sobrang lakas ng pagkakasampal ni Lance sa akin. Our attention went back to the people in front nang magsalita ulit si Lance.
"Montenegro, 'wag kang makikialam sa gulo na 'to. Hindi ka kasali dito," mariing sabi ni Lance sa kanya.
"We got bored. Jaguar always wanted to try playing the knight and shining armour," sagot ni Primo at sinundan ng kibit balikat.
"And this bitch here is your damsel in distress who needed saving?" Patuyang sabi ni Lance.
I saw my friend's faces turned grim by the word used by Lance.
"The only bitch we see around here is Audrey and her group, may iba pa ba?" Jaguar replied defensively.
Marahang natawa ang mga nakikinood sa komosyon. Sa tingin ko'y walang karerang magaganap ngayong gabi kundi riot.
I hope not.
Kung nakamamatay lang tingin ni Audrey at ng grupo niya sa akin ay kanina pa ako tumumba sa lupa.
Ako ba nagsabi? Bakit sakin sila galit? Stupid.
Lance pursed his lips. He's clearly losing his cool and this may not end well for everyone.
"Pagsisisihan mo'ng sumabit ka sa gulong 'to, Montenegro." He warned.
Primo cocked his head sidewards. His dark hooded eyes landed on Lance at naghahamon. He smirked, naglakad ng dalawang hakbang pasulong habang nakapamulsa.
I almost swooned.
"She's with us. Mukhang ikaw ang dapat magsisi." He told Lance and shifted his gaze towards me.
Sandali kaming nagkatinginan at kinuha 'yong pagkakataon ni Lance para suntukin siya. Hindi ko alam paano niya nalamang may paparating na suntok sa kanya dahil mabilis niyang nahawakan ang braso nito. He gave a jab towards Lance's face.
When I looked around ay mukhang riot nga ang nangyayari. Napapikit ako. This wouldn't have happened kung 'di ko pinairal ang galit ko.
Hindi ko makita ang sitwasyon dahil natatabunan ako ng mga katawan nila. They're all towering. Sa taas nila, impossibleng makita ko kung anong nangyayari. Shiva strategically pulled me on the side, kita namin ang nangyayari at medyo may distansiya din kami sa gulo.
Mas kaonti ang grupo nila Primo pero hindi ko nakikitang nahihirapan sila. They know how to take a hit. Alam nila kung saan lang sila dapat tamaan ng suntok at sipa. Alam din nila kung saan dapat patamaan ang kaharap.
"I hope they won't get hurt too much, Ayah." Shiva worriedly said.
I flinched when I saw Jaguar take a hit on his jaw.
"Fuck, not in my face." Jaguar complained. "Baka mawala pagkapogi ko."
Shiva groaned in annoyance. "May oras pa talagang maging mahangin ang isang 'to."
My mood seemed to lighten because of Jag's remark pati na din si Shiva. They all seemed to take it lightly. Mukhang totoong nababagot nga sila kaya nakisali sila sa gulo dahil sa nakikita ko'y mas nag eenjoy sila sa pakikipag suntukan ngayon kaysa normal nilang mukha. Their look looked really amused.
Lance is pinned on the ground at pinipigilan ni Primo na makatayo.
Natigilan ang lahat nang marinig ang malakas na sirena ng mga pulis. Malayo pa lang ay makikita na ang pula at asul na ilaw na umaagaw sa madilim na bahagi ng daan. The police were casually announcing their arrival.
"Shit," I heard Seige muttered then let go his grip of Lance's accomplice.
Nagmamadaling nagsisakayan sa sasakyan ang grupo ni Lance kasabay ng iba pang nanunuod. Most of them are probably thankful that the police are here dahil wala naman talaga silang laban sa grupo nila Primo.
Si Siege ay hinila si Shiva sa sasakyan nito nang hindi ko namamalayan. While Jaguar and Ranger hopped on a midnight blue convertible.
Nakatayo pa rin ako sa gilid nina Primo at Lance. I don't know why I can't seem to leave Primo. Probably because he looked like he wanted to kill Lance right there and then.
"Bro, hindi tayo pwedeng mahuli." Saway ni Ranger.
"Bro," Seige warned.
"Kung gusto mong mahuli kayong dalawa ni Lance, that's fine. We're going to bring Ayah with us," ani Jaguar sa seryosong tono.
Sukat sa sinabi ni Jag ay tumayo si Primo mula sa pagkakadagan kay Lance at hinigit ako sa pagkakatulos sa kinatatayuan.
"Hindi pa tayo tapos, Montenegro," sigaw ni Lance. Few people from his own group is waiting for him, I thought they already left.
"Anytime, Lance. 'Di pa nga ako kuntento dyan sa mga sugat mo," Primo said calmly at nilingon ako.
Bago ko pa mahulaan ang gagawin niya'y inalsa niya ako at pinaupo sa passenger seat ng Aventador niya na para bang sing gaan ako ng dayami.
"Seatbelt," aniya, kinabit ko agad ang mga ito pagkasabi niya. I don't thinnk he likes to repeat himself.
"Let's split. Kita tayo sa bahay ni Jaguar pagkatapos ng chase," ani Ranger, nakangisi at mukhang excited sa mangyayari.
May inabot si Primo dashboard at initsa sa akin. It's a face mask. Nakita kong pinasuot din ni Seige si Shiva. Nagsuot din ang mga lalaki ng itim na mask at glasses. May nakikita pa ba 'tong mga 'to? Gabing gabi ay nagsusuot ng tinted na salamin. Gayunpaman ay tahimik akong tumalima.
"Alright," Seige revved his engine, "...showtime boys." Sumenyas siya sa mga kasama.
Akala ko'y aalis na kami pero hindi, they started revving their engine at ang nakalinyang walong sasakyan kasama ang buong race team nila ay nagpaikot-ikot. Dahil dito'y napuno ng alikabok ang paligid.
It's a distraction and a perfect idea to get away dahil ako mismo'y wala ding makita.
Tumigil si Primo sa pagikot. Maalikabok pa din sa paligid. The roaring of the engines grew louder. Hindi lang galing sa sasakyan niya kundi pati sa iba pa niyang kasama. He changed his gear pagkuway mabilis na pinatakbo ang sasakyan.
Nang makalagpas kami sa maalikabok na bahagi'y nakita ko kung anong ibig sabihin nila ng split, walong sports car ang nag o-over speeding sa walong magkaibang direksyon.
The police won't even know how to follow everyone.
I was hyped momentarily but the I realized the car is almost not touching the ground sa sobrang bilis ng takbo nito. I guess we're going 140.
"Jesus, slow down."
"Then get caught? Very sensible suggestion, Ayah." Sarcastic na sabi niya, he loudened his voice for me to hear.
"I don't want to die yet. Gusto ko pang maging doktor!" I shouted at him na nasa harap pa din ang atensyon.
He stared at the rearview mirror bago sumagot, checking if we're tailed.
"Ayaw mo pang mamatay pero basta basta kang sumugod sa illegal na race track at nanuntok sa leader ng grupo ng isang race gang? Where are your senses? Naiwan sa libro mo sa Biology?" He said as he keeps on glancing on the rearview and in front.
"It was adrenaline rush! He was an asshole and he deserves that!" I reasoned.
"Well, you don't deserve to be slapped and I don't like that," tugon niya sabay matalim na lumiko.
I shouted in fear, ni hindi na nga nag register sa utak ko ang sinabi niya.
He changed gears at mas lalo pang binilisan.
"Can you please slow down?!" Sigaw ko.
I heard him chuckle a little, "This is slow to me, honey bunch sugar pumpkin." Tukso niya, he even tried so hard to sound like Jaguar.
This guy.
"Asshole," sagot ko.
"Grateful, aren't we?" Pang uuyam niya ulit.
"Mamaya na ako magpapasalamat kapag nakauwi ako sa bahay namin nang buong buo at walang gasgas. At this rate, kung hindi sa ospital ang diretso ko'y sa morgue nama-"
He stopped so hard on the break pedal. Halos matapon ako sa salamin sa harap.
I glared at him.
Pero naagaw ang atensyon ko ng paparating na mga pulis. We're in the middle of the intersection and the traffic light is bright red.
Wala naman masyadong sasakyan kaya hindi siya mahihirapang tumawid. Nakapila sa likod namin ang ibang sasakyan at ang mga pulis na bagong dating. They lagged more or less about 5 cars.
"What?" anito nang mapansin ang sama ng tingin ko.
"We'll get caught. Let's go now," mariing sabi ko habang tinitingnan sa rearview ang pagbaba ng mga pulis sa tatlong police car.
"You're asking me to break traffic laws now?" aniya.
"Pinagsasabi mo diyan? Illegal racing is already against the law!" sagot ko.
I'm starting to panic. Papalapit na sila sa sasakyan namin.
"Break laws one at a time, sweetheart."
Bago pa ako nakareact ay humarurot na ang sasakyan namin palayo sa kanila. He bought us time. He purposely wanted them to get out of the police car dahil alam niyang mag g-green light na anumang sandali.
Stupid. Annoying asshole. Stupid.
Kahit anong gawin kong pagkukumbinsi sa sarili ko'y alam kong hindi siya stupid. He's a genius with an ugly personality.
Akala ko'y magtutuloy tuloy na kami sa pagharurot pero matalim na naman itong lumiko sa isang parking lot sa madilim na bahagi.
"What are you brewing this time?" I asked suspiciously.
"Kapag nag over speeding tayo sa highway mas maraming hahabol sa atin," aniya at tiningnan ang sideview mirror.
Dire-diretsong nilampasan ng mga pulis ang esktinitang nilikuan namin. Hindi siguro nila naisip na huminto kami dito at dahhhil madilim ay malabong mapansin nila ang lugar na nilikuan namin.
I glared at him again dahil nagmukha na naman siyang masyadong matalino kaysa sa akin.
Bakit hindi ba?
Sumimangot ako. Even my own brain is going against me.
Natigil ang pakikipagsagutan ko sa isip ko nang bumaba siya sa sasakyan.
"Saan ka pupunta?" tanong ko.
"You sound like my mother, Ayah." aniya at dire diretsong umalis.
I flinched when he mentioned my name. It was very casual but very different when it's him.
Anong gagawin ko?
Should I take a cab or something?
Pero nag usap kaming magkikita sa bahay nina Jaguar.
Pero bakit sa kanya ako sumakay?
What was I thinking?!
I groaned at my own stupidity.
"Parati mo bang ginagawa yan?" he said in a monotone.
Nagmulat ako ng mata. How did he manage to come back here without making any noise?
"What?" asik ko.
"Arguing with yourself?" aniya at initsa ang cold compress sa akin.
Walang kibo kong inilagay yun sa pisngi ko. Hindi siya pumasok sa halip ay sumadal siya sa sasakyan niya. His muscle flexed when he mounted his hands on the car. He kinda look hot when he did that.
Humihithit siya ng sigarilyo.
Napangiwi ako. I really don't like guys who smoke.
"Do you often do that?" nagulat ako sa tanong ko.
How in the world did I end up having a normal conversation with this guy?
"Kapag galit ako," aniya na nahulaan agad na ang paninigarilyo niya ang tinutukoy ko.
Why is he angry anyway?
Bago pa ako makahuma ay hinulog niya na ang hindi pa nangangalahating sigarilyo sa sahig at inapakan. Pagkuway binuksan ang pinto para sumakay doon. May pinindot siya at kusang gumalaw at pumwesto ang retractable roof ng sasakyan niya.
Akala ko ba mahirap 'tong isang 'to? Bakit may Lamborghini?
Walang imik na nag drive ito. Halos trenta minutos yata kaming tahimik na nagbibyahe nang matanaw ko ang isang pribadong subdivision ng mga townhouse. Jaguar is rich, his family is known in the shipping and naval industry kaya malamang sa malamang ang townhouse na ito'y bahay ni Jaguar kapag ayaw niyang umuwi sa kanila. Nakita ko ang tatlong naka park na convertible sa driveway. Ang isa'y hindi kasama sa racetrack kanina. Ang duda ko'y iniwan nila iyon dito kanina.
Someone was not in the mood to drive.
Bago pa kami makababa ay nagsidatingan na ang apat.
"Ang tagal niyo ah," ani Ranger.
"Matagal ko silang naiwala," walang interest na sagot ni Primo.
Nagtaasan ang kilay ng tatlo at ngumiti ng nakakaloko sa isa't isa. They're not buying his answer.
"Bakit hindi pa kayo bumaba?" ani Jaguar at inakbayan ako.
His eyes landed on Jaguar's hand on my shoulder.
"May gagawin pa ako," he stated coldly.
Sinenyasan ko silang lumayo ng kaonti dahil lalabas ako. Bago ko binuksan ang pinto ay nilingon ko muna siya.
"Thanks," mahinang sabi ko sapat lang na marinig niya.
Hindi siya sumagot at blankong tiningnan lang ako.
Pagkababa ko'y sabay naming tiningnan ang pagharurot ng sasakyan niya paalis sa lugar na iyon.