"Don't let the darkness spread too far..."
AVERY
It was already dawn when we decided to meet Roj. Tahimik ang bawat kalyeng dinaanan namin, umiiwas sa mga kawal na nag-iikot sa lugar, bago kami pumasok sa isang abandonadong bahay. Sa sahig, inalis ni Savanna ang tabla na nakatakip sa isang madilim at lumang hagdan. Habang naglalakad, naririnig ko ang langitngit ng bawat hakbang namin. Dinala kami ni Savanna sa isang underground headquarters.
Nang makababa kami, bumungad sa 'min ang malamlam na ilaw ng lampara. Malawak ang silid pero walang kagamitan na makikita kundi ang isang malapad na mesa sa gitna kung saan nakapatong ang iindap-indap na lampara. Maraming tao sa silid at ang tanging kilala ko lang ay si Roj. Some faces are familiar though. Siguro nakakasalubong ko na sila sa daan. More than twenty people are staring at us.
Napakunot-noo sila nang mapansin si Shin na nasa tabi ko. I swear I saw how they wince. Napasimangot na lang si Shin dahil sa reaksiyon ng mga taong nakapaligid sa kanya. Ayaw na ayaw niyang tinatrato siyang parang bata. Savanna approached and talked to Roj. Kailangan din namin ng lugar na maaaring pagtaguan at mga taong tutulong upang maging matagumpay ang plano namin.
"We need to move now Roj," sabi ni Savanna. "Dinala ko na sila rito para mas maipaliwanag sa inyo ang nangyayari. Wala ng oras para magdalawang-isip pa."
Halata ang pagmamadali sa tinig niya dahil naipaliwanag na namin sa kanya ang maaaring mangyari.
"Sigurado ka ba rito Roj? Mga wanted sila Roj. Hindi sila tagarito. Pati bata dinadamay pa nila sa gulo," mariing sabi ng isang lalaki na nakasandal sa pader habang nakahalukipkip. "Hindi kaya sumabit tayo rito?"
Napakamot sa ulo si Roj. "Clent, can we hear their sides first? I heard they saved the nobles at the party. Tinulungan nila ang kababayan natin. Hayaan na nating silang magpaliwanag kung ano talaga ang nangyayari. And the child is not a human. He's an elf. They are elves," paliwanag ni Roj.
clent hissed and looked at us. Nagkibit-balikat na lang siya at piniling tumahimik.
"Elves? Ano bang sinasabi mo? Ang layo ng itsura nila sa isang elf. At bakit naman sila pupunta rito?" nagdududang tanong ng isa pa.
"Pwede bang magsimula na tayo? Marami pa kaming ipapaliwanag sa inyo. Marami pa tayong pag-uusapan na mas mahalaga kaysa rito," inip na sabi ni Shin na ikinatahimik ng lahat. "If you really want to confirm if we're real elves, I'll show you."
Napahimas ako sa batok ko. He's being impatient. Hindi ko naman siya masisisi. Dala namin ang mapa at malapit na ring matapos ang magic circle na binubuo ni Seth. Wala na kaming oras.
Hindi na hinintay ni Shin ang sasabihin nila. Shin transformed back to his elf form. Napasinghap at napanganga ang mga taong nakapaligid sa 'min. Hindi sila makapagsalita at nagkatinginan na lang. Naglakad ako patungo sa mesa at inilatag doon ang mapa.
Hindi agad sila lumapit sa 'kin dahil sa takot at pag-aalangan. Hindi sila sigurado sa dapat gawin. Si Roj at Savanna lang ang malapit sa 'kin pero ipinaliwanag ko na agad sa kanila ang lahat.
"Wala na tayong oras." Itinuro ko ang magic circle na malapit ng mabuo sa mapa. "This magic circle can annihilate all of us. It's just a normal circle in plain sight. Pero kapag nagsimula na ang ritwal, lilitaw na ang lahat ng marka na nakatago sa lupa. Everyone is a sacrifice. Kung hindi natin mapipigilan ang pagkabuo nito, katapusan na nating lahat. Alam kong marunong kayong gumamit ng mahika kaya kailangan namin ang tulong ninyo," mariing sabi ko na nakakuha ng atensiyon nilang lahat.
"Sino'ng may kagagawan nito?" salubong ang kilay na tanong ni Roj. "Sino namang baliw ang gagawa nito? Para sa anong dahilan?"
Sinagot ni Zirrius ang tanong niya at lumapit sa 'min. Seryoso siyang nakatitig sa magic circle na gumagapang sa Hysteria. "Someone who wants to be the most powerful creature in this world. It's kind of complicated because we still don't know his true form. He's hiding his real identity. Pero alam naming nasa Alveria siya. Naalala ninyo ang pagtitipon na nangyari sa Alveria?" Tumingin siya sa mga taong nakapaligid sa 'min. "That's the day when your beloved King was controlled. That's when I'm chased out of Alveria."
Kitang-kita ang pagkalito sa mukha ni Roj. Nagsalubong ang mga kilay niya. "Paano ninyo siya pipigilan kung kahit kayo, hindi siya kilala?"
"Hindi siya ang kailangan nating pigilan sa oras na ito. Ang gusto naming gawin ngayon ay ang burahin ang magic circle dito sa Sumeria para magkaroon pa tayo ng mas maraming oras. Kapag bumalik na sa dating katinuan si Haring Sean, magtutungo kami sa Alveria para hanapin at harapin si Seth," seryosong sabi ko.
"Paano ninyo ibabalik sa dating katinuan si Haring Sean? Ano'ng binabalak ninyo? Kung malapit ng mabuo ang magic circle, kailangan na nating kumilos. Sa dami ng mga kawal na nagbabantay ngayon sa palasyo at nag-iikot sa bawat kalye, tiyak na mahihirapan tayong makalapit sa Hari," salubong ang kilay na sabi ng isang lalaki na hindi na rin nag-alangang lumapit sa 'min.
Halos lahat ay nakikinig na sa mga sasabihin namin.
"We need your cooperation. We have our own reasons why we are helping Sumerians and why we are here. Handa man kayo o hindi, kailangan nating sumugal," sabi ni Damon. "We need you as a diversion. Kailangan naming pasukin ang palasyo at kailangang mabawasan ang mga kawal na nagbabantay sa paligid nito."
"I think they can handle the task," nakangising sabi ni Savanna. "We'll ask everyone to use their magic to erase the magic circle in Sumeria. 'Yon ay kapag nagtagumpay kayong ibalik sa dati si Haring Sean. Magagawa lang namin ang pagbura sa magic circle kung walang gagambala sa ritwal na gagawin namin."
Tumango ako sa kanya.
Ipinakita ko ang mahikang maaaring bumura sa black crescent moon sa mga kawal. "Study this magic. Hindi ko alam ang maaaring epekto nito sa katawan natin dahil isa pa rin itong itim na mahika pero ito lang ang tanging paraan para mawala ang kontrol ni Seth sa Sumeria. Ito lang ang paraan para mailigtas ninyo ang kapwa ninyo Sumerian. Kung may makita kayong mga kawal na may black crescent moon sa leeg, gamitin ninyo ito," sabi ko. "Kami na ang bahala kay Haring Sean. Kayo na ang bahala sa mga kawal."
Inilatag ko naman ang blueprint ng palasyo. "Zirrius and I will take the underground route. Damon, Shin and Kendrick will sneak inside the palace and take care of the generals when Savanna managed to distract the guards. Pero tiyak na mas mapapalaban sina Damon sa loob ng palasyo," sabi ko. I started to lay the plans on the table. Ipinaliwanag ko sa kanila ang mga maaaring mangyari.
They openly gave suggestions and raised concerns.
"Tomorrow let's survey the whole place for our final plan. Shin and Kendrick already know the daily routines of the guards. They can discuss it to you. Kung may mapansin kayong hindi maganda o kung magkaroon man ng problema, sabihin lang ninyo sa 'min. Disseminate information to the locals. We need their magic," dagdag ko. Tumingin ako kay Savanna at Roj. "Kayo na ang bahala. We will execute the plan the next day. We are risking everything but we need to gamble for our survival. We may not know each other, but we are fighting for the same reasons. Let's do our best."
Bago mag-umaga, nilisan na namin ang lugar. Dumiretso kami ni Zirrius sa underground upang muling pag-aralan ito. I could feel that he doesn't want to leave my side. Dapat na ba akong matuwa?
Savanna, Roj and Damon started to talk to some people in town and other nobles who are on their side. Shin and Kendrick are checking the routes on where to attack and to escape for the last time. We can't afford to fail.
"You check this tunnel with Savanna before. May nalaman ba kayo o napansing kakaiba?" tanong ko kay Zirrius. May hawak kaming lampara. We can't use magic. We can't afford to be tracked down. The tunnel still stinks but it's not the time to complain.
"It is secured by an unknown force. Pwede natin itong pasukin nang walang kahirap-hirap. Pwede nating sirain ang rehas. Sabi ni Savanna, hindi ito alarm para malaman ng buong palasyo na may nakapasok sa loob. It triggers something else. Something she can't' name and trace. It's secured by dark magic and what's waiting for us behind the bars is unknown. Maybe a gate keeper awaits us there. Unfortunately, Savanna doesn't have any idea to negate it," sabi niya. "Malalaman lang natin kung ano ito kapag nagtangka tayong pumasok."
"Shall we try it today? Mas mabuti ng malaman natin ngayon kaysa magulat pa tayo bukas," sabi ko sa kanya nang lingunin ko siya.
Matiim akong tiningnan ni Zirrius na tila inaalam kung seryoso ba ako. Napaawang ang labi niya. "Seryoso ka? Ngayon na talaga? Paano kung mapahamak ka? If we do this today, we need to make sure that we will succeed. Hindi na tayo maaaring tumakbo pa."
"Nandiyan ka naman. You'll back me up. I don't need to be afraid," sabi ko, sabay kindat sa kanya. Ngumisi ako at muling ipinagpatuloy ang paglalakad. "Gawin na natin ito ngayon para wala na tayong problema bukas."
"Wait," sabi niya. He entwined his fingers around mine. He held my hand tightly. I blinked at him. Tumigil kaming dalawa sa paglalakad at napatitig kami sa isa't isa. He nervously licked his lips. "Are you sure? Why not do it tonight?"
"Paano kung malakas pala ang gate keeper? Bukas kailangan na nating mapasok ang palasyo. Hindi na natin ito pwedeng ipagpaliban, Zirrius," sabi ko. "Bakit? May problema ba?" His hand holding mine felt warm and right. Nagwawala ang puso ko dahil sa matiim na titig niya. Lumapit pa siya sa 'kin. He tucked the loose hair behind my ear.
"Nag-aalala lang ako. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag nasaktan ka. Hindi ko makalimutan, Avery. Hindi ko makalimutan ang nangyari sa 'yo noon. That day when your soul was tortured to be a sacrifice, it haunts my dream. It's the nightmare I no longer want to see." His raspy thick voice sent a shock in my emotion. Mariin kong kinagat ang labi ko dahil kitang-kita ang paghihirap sa mga asul na mata niya.
"Zirrius...." mahinang sabi ko. "Sa nangyayari ngayon, hindi talaga maiiwasang masaktan ang bawat isa. Alam mo 'yan. Lumalaban tayo. We're in the middle of a war. We can't stay safe unless we're hiding and running away. Forget the past. You can't let it haunt you and hold you back."
He looks unsure as he swallowed. He averted his gaze away from me. "That time, when you scream in pain and agony, my heart shattered into pieces. It broke me. I know I'm being a coward. But I don't want that to happen, not again." Nahihirapang lumunok siya.
Mabigat akong bumuntong-hininga. I was tempted to hug him and assure him so I did. I moved closer and hugged him. He stiffened in his position. Hindi niya alam kung yayakapin ba ako pabalik o hindi. Hindi siya nakagalaw agad. "You worry too much, Zirrius. You always worry," mahinang sabi ko. I lightly tapped his back. "But don't feel bad for me. Don't blame yourself just because you can't come and save me. Lumalaban ako para sa Elfania. Handa akong masaktan para sa kanila. Handa akong masaktan para mailigtas kayo. I don't want you to be guilty when I'm happy with what I'm sacrificing," mahinang sabi ko.
"Let's not live in the past. You have to deal with this battle even if it shatters your heart, even if you can't breathe. We will continue to fight. Eventually things will fall into its rightful place and this war will be over and we will survive," bulong ko pa.
He heaved a deep sigh and hugged me back. I could feel how fast and hard his heart beats against his chest. It feels so good. I feel comfortable with it. "Promise me you won't die. In some of my dreams, I saw you die as I hold your cold and lifeless body in my arms. I can't bear the sight of it. Don't die. Don't leave me. Don't go in a place where I can't reach you."
Natigilan ako sa narinig. I'm not sure if he's having a premonition of my death. I want to ask for more details but I don't want to alarm him. I hope it's just a dream. I hope he's just being paranoid. Marahan akong tumango. "I won't die. I promise."
Mas lalong humigpit ang yakap niya sa 'kin. He was almost crushing my body as if he doesn't plan to let me go. I held the lamp tightly.
"Uhmmm. I think I'm going to die now," nakangiwing sabi ko.
"What?" Agad na inilayo ako ni Zirrius mula sa katawan niya. He held my shoulders firmly. "Bakit? May sakit ka? May masakit ba sa 'yo?" Salubong ang dalawang kilay niya at naguguluhan ang ekspresiyon ng mukha niya.
"Hindi. Ayos na. Nakakahinga na ako. Kanina kasi hindi ako makahinga. Ang higpit kasi ng yakap mo," nakangising pang-aasar ko sa kanya. Masamang tingin ang ipinukol niya sa 'kin na ikinatawa at ikinailing ko.
"Tara na. Tapusin na natin 'to para makauwi na tayo," sabi ko at naglakad ng muli. My hands are a bit sweaty. He's making me nervous. Damn.
"Avery," tawag niya sa pangalan ko.
"Hmmmm?" Hindi ko siya nilingon pero patuloy pa rin ako sa paglalakad.
"Can I kiss you?" he asked that made me stop dead in my tracks.
My heap whipped in his direction. "Ano? Ano'ng sabi mo?" Nanlalaki ang mga mata ko sa gulat. Napakamot naman siya sa ulo at nahihiyang tumingin sa 'kin. I think, he's also blushing.
"Wala. Kalimutan mo na lang," sabi niya. Nagmamadali ang mga hakbang na naglakad siya at nilampasan na ako. He just asked if he can kiss me but now, he's acting shy about it. Ano ba talaga?
Malayo na siya nang matauhan ako kaya patakbong hinabol ko siya. Hindi na namin napag-usapan pa ang tungkol sa tanong niya dahil nakarating na kami sa dulong bahagi ng underground tunnel. We already reached the tunnel that leads inside the castle.
Lumingon sa 'kin si Zirrius. "Sigurado ka na ba talaga? I'll blow the bars away now."
Tumango ako. Whatever is waiting for us, we will face it. Itinapat niya ang kanang kamay sa rehas. I stand behind him with anticipation and little worry. He chanted spells and the bars were blown away after a few seconds.
"Wow, you're getting better," sabi ko.
"I have it in me," nakangising sabi ni Zirrius na ikinailing ko.
"Hope we can end this before dusk. I still need Shin to bring me back to my original form," sabi ko.
"Shit! Bakit ngayon mo lang sinabi? Sana 'yon muna ang ginawa natin."
I rolled my eyes. "Nandito na tayo Zirrius. Halika na," sabi ko at hinila na siya papasok sa madilim na kweba.
"Holy shit! Did I just use magic? What if they detected us?" he said in panic.
"They won't know we're underground. Mahihirapan silang hanapin tayo lalo na't nasa ilalim tayo ng palasyo. We'll finish this as quick as possible," sabi ko.
Pareho kaming natigilan nang tatlong pares ng mapupulang mata ang biglang lumitaw sa madilim na bahagi ng tunnel.
"Mapapalaban talaga tayo," naiiling na sabi ko. "Be on guard," paalala ko sa kanya. Binitawan ko na si Zirrius. I'm already waiting for them at my fighting stance. Zirrius sighed heavily and his sword appeared on his right hand.
"Keep your promise Avery."
I smiled. "I will."
***